LİSE İZİ ( TAMAMLANDI)

Onay

15. Bölüm

Alperen Yıldırım

Mirayla görüntülü konuşmamızı kapattıktan sonra başımı yatağımın başlığına yatırdım. Mirayı çok özlemiştim. Bir an önce 5 yıl çabucak geçsede kavuşsam mirama diyordum. Odamda duvarlarda hep mirayla olan fotoğraflarımız vardı. Masamda bile fotosu vardı. Ölesiye
kadar çok seviyordum. Bana verdiği söz aklıma gelince gülümsemeden edemedim. Miram İstanbula gelince 23 yaşımda olucaktım. Ne tuhaf hayat dimi. 15 yaşında tanışıp sevgili olduk. 2 ay falan sonra 8 yıl ayrı kalacağımızı bilmiyorduk. 18 yaşıma geldiğim için banka kartım olmuştu.
O yüzden Miranın doğum günü için hediye almıştım.

Annem,babam ve kız kardeşim aklıma gelince gözlerim dolmuştu. Onlarıda çok özlemiştim. Trafik kazasında hayatlarını kaybetmişlerdi. 10 yaşındaydım o zamanlar. Çok küçüktüm. Kız kardeşim benden 1 yaş küçüktü.
Annem kumral saçlıydı. Ela gözleri vardı. Babamda sarışın, yeşil gözlüydü. Saçlarımı babamdan gözlerimi annemden almıştım. Kız kardeşim ise full babama çekmişti. Sarışın, yeşil gözlüydü. Bana hep benim gözlerim daha güzel diyip beni sinirlendirirdi. Hiç durmadan kavga ederdik. Hiç anlaşamazdık.
Komik anılarımız aklıma gelince burukça gülümsedim.

Mira Kılıç

Koskoca 3 yıl geçmişti. Zaman cidden çok hızlı geçiyordu. En sonunda uyuyamayıp kalktım yataktan. Odamdan çıkıp merdivenleri indim. Yeni evimiz 3 katlıydı. Giriş katta mutfak ve salon vardı. 2. Katta annemle babamın odaları ve mustafanın odası vardı. En üst kat yani 3. Kattada benim odam vardı. Bide teras vardı. Merdivenleri indikten sonra mutfağa girip bir bardak su içtim. Tekrar odama çıkacağım sırada bir tıkırtı duydum. Duyar duymaz yerimde durup etrafıma baktım. Hiçbirşey yoktu. Yanlış duymuşumdur diyerek tekrar hareket ettimki tekrar bir tıkırtı sesi geldi. Bu sefer dış kapıyı açtım. Etrafa baktım. Kimse yoktu. Arkamı dönüp eve gireceğim sırada bir erkek " naber güzellik" dediğinde korkudan altıma işedim. Omzuna vurarak "ya sen malmısın. Gecenin bu saatinde napıyorsun" dedim. Karşımdaki mehmetti. Yan evimizdeki evde yaşıyordu. Komşu sayılırdık.
"Korkutmak istememiştim" dediğinde
"Neyse sen bu gecenin saatinde ne yapıyorsun" diyerek tekrar aynı soruyu tekrarladım.
"Seni görmek istedim" dediğinde
"Yarın görebilirdin" dedim.
Mehmet 1 sene önce benden hoşlandığını söylemişti. Bende reddetmiştim. Onun umut dolu gözleri gidince arkadaş kalabiliriz demiştim ama tabikide sevgilim olduğunuda söylemiştim.

" bekleyemedim" diye cevap verdi mehmet.

" mehmet" dediğimde soluklandım. Başımı kaldırıp mehmete baktım.
" bir gün buradan gitmiycekmiyim? Gidicem değilmi? O yüzden alış şimdiden yokluğuma. Benim sevgilim olduğunuda söylemiştim sana değilmi. Ben nasıl onun yokluğuna alıştıysam sende benim yokluğuma alışmaya çalış" dediğimde rahat nefes aldım. Günlerdir bunu söylemek istiyordum. Söylediğim için rahatlamıştım.

" senin sevgilin dediğin şahıs senin yokluğunla fırsat bilip başka kızlarla takılıyo olmasın" dediğinde kaşlarımı çatıp "sen ne biçim konuşuyosun sevgilim hakkında. Alperen öyle biri değil. Ha doğru demi ben seni reddettiğimde gidip başka kızlarla takıldın o yüzden herkesi kendin gibi sanıyosun" diyip yanından çekip gittim.

Mehmete inanamıyordum cidden. Arkadaş kalmakla hata yapmıştım resmen. Kapıyı kapatmadan hemen önce " arkadaşlığımızı burada bitirelim" diyip kapıyı suratına kapattım.

&

Mustafa da 15 yaşına girmişti. Dünde onun doğum gününü kutlamıştık. Ailecek kutladık. Mustafa arkadaslarını çağırmak istemedi. Nedenini bizde bilmiyoruz henüz.