O şimdi asker: Sapık mısın sen ya?
Siz: Abime Abi dışında ne diyebilirim acaba?
Siz: Ayrıca ne sapıklığımı gördün abi?
Siz: Tamam odamda her gün yatmadan önce üç tur baklavalarına baktığım koreli aktörlerin fotoğrafları olabilir kabul ama bu beni...
Atamer'in etkisi üzerinizden pek de hızlı geçmiyordu. Onu kıskanmış olmam hoşuna gitmişti. Kıyafetlerimi değiştirdikten sonra birlikte gün boyunca gezmiştik. Atamer nereye gidersek gidelim elimi asla bırakmamıştı. Galiba adı konulmamış bir şey yaşıyorduk.
Sevgili miydik?
Yani, galiba evet.
Sahte komutan: Uyandın mı?
Sahte komutan: Yoksa uyandırmak için geleyim mi?
Siz: Evde kuzenin varken mi?
Sahte komutan: Seninde aklın bir ne fesat çalışıyor.
Sahte komutan: Ben sadece kahvaltı için gelmek istemiştim.
Sahte komutan: Fesat dövmeli.
Sahte komutan: Ha illa dövmemi yakından gör diyorsan geleyim.
Sahte komutan: Hiç itirazım yok.
Siz: Avcunu yala.
Siz: Herkes uyanık ve kahvaltı hazır.
Siz: Gelebilirsin.
Sahte komutan: O zaman kapıyı açabilirsin.
Siz: Ne yani kapıdasın ama zili çalmak yerine bana mı yazdın?
Sahte komutan: Ya kapıyı sen değil de başkası açarsa?
Sahte komutan: Ben güne seninle başlamak istiyorum.
Sahte komutan: Başladığıma göre zile basabilirim.
Ve dediğini yaptı. Mesajından hemen sonra zile bastı.
Ben güne seninle başlamak istiyorum mu demişti o?
Ah kalbim, sakiniz sakiniz.
" Atamer geldi Atamer geldi. " dedi fındık kurdu gibi benden önce kapıya koşan Ceylin. " Ben açarım. "
" Kızım koşma. " Atamer'in kuzeni benim kıskançlık hallerimle biraz uğraşmıştı. İkimizi yan yana çok yakıştırdığını söyleyip duruyordu.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Üzerime giydiğim şort takımına aynada bir kez daha bakarak kapıya doğru ilerledim. Kapıyı açmıştı Ceylin ve kucağına bile atlamıştı. O kucak ben hariç herkesi taşımıştı galiba.
" Hoşgeldin. " dediğimde gözlerini önce gözlerime sabitledi. Sonra da tüm bedenimde gezdirdi. Derin bir nefes alarak " Hoşbuldum. " dedi.
" Kahvaltı hazır. "
" Ben bir kahvaltıya geçmeden önce ellerimi yıkasam iyi olacak. " dedi Atamer bana kaş göz işareti yaparak.
" Bende sana havlu vereyim. " diyerek arkasından gittim. Bir şey mi diyecekti?
Arkasından ilerlerken bir anda beni koridorun duvarına yasladı. " Sen de iyi alıştın beni duvarlara yaslamaya. " dedim çemkirerek.
Bana cevap dahi vermeden dudaklarıma yapıştı. Lanet olsun, insan bir haber verirdi be! Dudaklarının hareketine uyum sağlamak için dudaklarımı araladığımda dilini ağzımın içine doğru kıvırdı. Dili dilimi bulduğunda ellerimi yanaklarına yerleştirerek onu kendime doğru çektim. Sabah kahvaltısına gelmişti ama kahvaltıda beni yemesi dışında sorun yoktu. Dudaklarını hareket ettirip elini belime koyduğunda öpüşmemiz derinleşti. Dudaklarımızdan çıkan sesler dışında başka bir şey duyamıyordum. Nefesim nefesine karışıyor beni sömürüyordu.
Dudaklarını yavaşça dudaklarımdan çektiğinde " Kahvaltıdan önce tatlı yerim de ben. " dedi gülümseyerek. " Bugün de yedik tatlımızı çok şükür. "
Elini dudağımın üzerinde gezdirdi. " Şişmiş mi? "
" Biraz. " dedi boşta kalan eliyle işaret ederek.
" Ya anlarlarsa? "
" Bir şey olmaz. " dedi rahat bir sesle. " Seni özledim. "
" Beni mi dudaklarımı mı? " dedim başımı duvara yaslayarak.
" Hatırlatma, zaten parladıkça kendimi tutmam daha da zorlaşıyor. "
Gözleri dudaklarıma indi. " Parlıyor mu? "
" Öpüldüm diye bağıran bir parlama. " göz kırptı. " Bu arada çok güzel olmuşsun. " elini üniformasının cebine sokarak gül çıkardı. " Bak bakalım bu kime gelmiş? " elindeki gülü bana uzattığında direkt elime aldım.
" Bana mı gelmiş? "
" Bilmem. "
" Kim bilecek? "
" Kalbin. " dedi gözleriyle işaret ederek. " Eğer şu an hızlandı ve heyecanlandıysa sana gelmiş demektir. "
" Çok fenasın, komutan. " dedim koluna vurarak.
" Sadece sana fena olanından. " alnımı öpmek için eğildiğinde iç çektim.
" Hey! " diyen sesle Atamer benden uzaklaştı. " Sizi bekliyoruz, kahvaltıya. Çocuğuma kötü örnek olmayın. Kapısı kapanan bir yer bulun kendinize. "
Ceylin koşarak Atamer'e doğru geldi. " Atamer gel hadi, benim yanıma otur. " diyerek elinden tutup onu götürdüğünde göz devirdim.
Küçük bir çocuk gibi bende onun elinden çekip gittiğim yere götürmek istiyordum.
Ayaklarımı yere vura vura arkalarından ilerledim. O benim, küçük çocuk diye bağırmak istesem de dudaklarıma görünmez bir fermuar çekip uslu uslu sandalyeme yerleştim.
Hayat sevince güzeldi.
Ya da hayat Atamer komutanı sevince güzeldi mi demeliydim?
