BAHAR KOKUSU

İNFAZ MEKTUBU

Keyifli okumalar!💕💞
Önerilen şarkılar:
Can Kazaz- Bunca yıl
Sezen Aksu- Firuze
Sezen Aksu- Geçer
Sezen Aksu- Perişanım şimdi
Tolga Çandar- Deniz üstü köpürür
Aliye mutlu- Drama köprüsü
Kerim Sezer- Kim kaldı

6. Bölüm/
İNFAZ MEKTUBU
"Düşmanımın karşısında gözümde yaş olacağına, boynumda urgan olsun!."

ZÜLEYHA ÇAKIR

Sabah erken saatlerde kendime gelmiştim, adının Piraye olduğunu öğrendiğim güzel gözlü kadın ile tanışmıştık. Kendini tanıtırken,
Şerife Piraye Yalın demişti.

Yalın soy adı bana fazla tanıdık gelmiş olsa da nereden bildiğimi çıkartamamıştım. Kendimi yeterince iyi hissettiğime emin olduktan sonra beni buraya getiren kadından yardım etmesini istemiştim.
Durumu seva'ya anlattığım da komutanından izin almadan yapamayacağını söylemişti, en azından haberi olmalı demişti fakat ona sürpriz olmasını istedigimi söyleyerek Seva'yı ikna etmiş, kısa bir yolculuğun ardından onunla birlikte Mert'in yanına gelmiştim.

Komutanı yüzüme bile bakmayan, yaralı olduğum hâlde beni umursamayan, adını bile söylemeyen, sözünü tutmayan bir adamdı.
Benim hakkımda bir şeyler merak etmiyorsa, öğrenmeyecekti.

"Züleyha, ben açıklama yazdım ve ufak bir birlik olma çağrısı yaptım...
Şimdi sıra sende, yaz içinden geleni, ama daha çok sempati kazanmak istiyorsan ailenden bahset... Annenden. Böylece herkes onların nasıl canavarlar olduğunu anlarlar!"
Diyen Mert, yaşadığım herşeyden artık haberdar olduğu için çok öfkeliydi. Yaklaşık iki saattir gazete ile ilgileniyorduk.

"Benim yazacaklarım hazır, fazla zamanım yok. Sen bunları hemen al," derken elimdeki kağıtları uzattım,"Oraya sen yaz. Bizim hemen gitmemiz gerekiyor biliyorsun ki işler karışık..."
Ayağa kalkarak, Beni bekleyen Seva'nın yanına yaklaştım. "Gidebiliriz." Dedim gülümseyerek.

"Hani kısa sürecekti kızım? Bir ömür sürdü! Bir an hiç gitmeyeceğiz sandım!" Dediğinde mahçup bir ifade takındım.

"Özür dilerim... Haklısın," diyerek kollarımı ona doladım. Minnet dolu bir sesle,"Teşekkür ederim..." Dedim.
Geri çekilecekken dengemi kaybedecek gibi oldum ve düşmemek için kolunu sıktığımda acıyla çığlık attı. "Seva!" Hızla kolunu açtığımda, gördüğüm yanık izleri ve morluklarla duraksadım. "Bu... Bunu sana onlar mı..." Devamını getiremedim.

Hızla kendini toparlayarak odadan çıktı ve bende sessizliğine uyum sağlayarak peşinden ilerledim.
Kendini sertçe kapısını açtığı arabanın içine attığında kısık sesle inledi, "Sikeyim!" Dedi homurdanarak.

Arka koltuğa yerleşip, kapımı kapattığımda, gözlerimi ona dikerek dudaklarımı araladım. "Küfür etme!" Dedim uyarıcı bir tonla.

"Rahatsız mı oldun prenses?" Diyerek beni tiye aldığında tavırla kollarımı göğsümde birleştirdim ve camdan dışarı bakmaya başladım.
"Küstün mü şimdi de? Çocuk gibisin!"