BAHAR KOKUSU

BOYNUMDA URGAN, GÖZÜMDE YAŞ YOK

Hepinize Merhaba,
Bol ağlamalı bir bölümle karşınızdayım... ;)
Oy vermeyi, yorum yapmayı unutmayın... Teşekkürler,
Keyifli okumalar dilerimmm💞💞

Önerilen şarkılar-

Neşet Ertaş- Doyulur mu
Aytekin ataş- O yar gelir
Cem adrian- keskin
Nilüfer- Her Sevda bir veda
Bir fırtına tuttu bizi
Selda Bağcan- Megusa limanı
Sezen Aksu- Ali
Selda Bağcan- Kara yazı
Hasan mutlucan- Çanakkale içinde
Aliye mutlu- Bülbülüm altın kafeste
Arif Nazım- İhtilâl
Sezen Aksu- Yaktılar Halim'imi

7. Bölüm/
-Boynumda urgan, gözümde yaş yok-

"Mektup Piraye'ye hiçbir zaman ulaşmamıştı,
Şimdi üç şehitten bize emanetti..."

/İlk Şehit\

🇹🇷

Her insan, bir enkaz derler. Her sevda, bir veda derler.
her şehit, bir ağıt derler.

İnsan en çok sevdiğine teslim olur,
tüm cihana karşı dimdik, bakışlarında yerle yeksan olur.
bu yüzden her insan bir enkaz olur.

Her sevda bir umut besler, bir hayal var eder. Hiç hayal kurmayı bile bilmeyen,
kendini birden kaf dağının eteklerinde bulur. Fakat bir enkazın altında kaldığında hayaller,
umut biter, sevda kalır, giden gider. Bu yüzden her sevda bir veda eder.

Her şehit, bir ana, bir evlat, bir baba, bir kardeş, bir memleket eder.
cenk sahilinde gezerken, ayağına batar umutlar. Etini değil, ruhunu parçalar.
bir ananın ninnisinin yerini, bir memleketin hür marşlarının yurdunu alınca ağıtlar,
işte o zaman bir şehit, bir ağıt eder.

Benim annem, bir enkaz, bir veda ve bir ağıt demekti.
Benim annem, bir hayal, bir sevda ve bir de Şehit olmuştu bu hayatta.
Bir anne olamamıştı, onu benden alarak, bana annelik yapmasına izin vermemişlerdi.

Ve tüm bunların sorumlusu, işte şimdi tam karşımdaydı.
Zalimin zulmü, mazlumun kanının son damlasına kadardı.
Benim annem, kanının son damlası da yere düştüğünde, ruhu gök yüzüne yükseldi.
Ve o an'a dek, zulüm gördü.
Bu karşımdaki zalimin zulüm dökülen kanlı elinden çektiği, karşımdaki canavarın ölüm dökülen dudakları için miydi?

Anneciğimin kalbi, karşımdaki adamın buz tutmuş kalbinde durmuştu.
Oysa onun için kalbi durabilecek ve ne pahasına olursa olsun onu yaşatabilecek bir adam varken.

Kan dökülen ellerini bana uzatıp, dokunmak isterken, "Kızım..." döküldü dudaklarıdan, belki onuncu kez. Hızla kendimi ondan uzaklaştırdım, pisliğinin bana bulaşmasına izin vermedim.

Kulağımdaki uğultuları bastırmak istercesine, gür bir sesle bağırdım, "Sen bana kızım diyemezsin!"
Başımın dönmesiyle beraber istemsizce gözlerimi yumdum.
Bu sırada bana yaklaşan iğrenç ellerini görmemiş olduğum için, birkaç saniyeliğine kolumu tutabildi fakat çığlık atarak geri çekildim.

"Sakin ol! Sen benim kızımsın, sana zarar vermeyeceğim..."
Sen benim kızımsın, sana zarar vermeyeceğim dedi, hayatımın en büyük zararını veren adam. "Korkma..." Diye fısıldadı, beni dünyadaki tüm korkularla tanıştıran adam.