Chan ve Changbin biraz daha vakit geçirmişti. Changbin Chan'ı evine davet etti akşam için. İkiside vedalaşıp evlerine gittiler. Changbin çok mutluydu evine gitmeden önce tavuk aldı Chan için yemek yapacaktı.
Evi toplamaya başladı Changbin. O sırada Chan evine gittiğinde heyecandan duramıyordu. Annesi bugün kafeye gitmişti Chan Changbin ile ilgilenmekten kafeyi unuttuğunu fark etti gitse bile erken çıkacaktı bu yüzden gitmedi.
"Abi?" Hannah eve gelmişti.
"Salondayım!"
Hannah salona gelip abisnin karşısında durmuştu. "Ne oldu ne bu heyecan."
"Changbin ile sevgili olduk!"
"Ne?! Gerçekten mi?" Hannah şaşırmıştı.
"Evet!"
"Çok sevindim. Annemin haberi var mı?"
"Yok ona farklı bir şekilde söyleyeceğim sakın söyleme. Bu akşam Changbin'im evine gidiyorum."
"Bu yılın en iyi çifti sizsniz."
Chan gülümsedi.
- -
Changbin hazırlanmış Chan'ı beklmeye başlamıştı. Çok heyecanlıydı. Bu heyecanını arttıran zilin çalınmasını duymuştu. Kapıyı açtığında beklediği kişiyi görememişti. Korkudan geriye doğru adım atmıştı. Babası gelmişti. Chan'ın bir an önce gelmesini diliyordu.
"Neden geldin?" Changbin korkuyla konuştu.
"Eve geri geleceksin!"
"Hayır!"
Babası tam tokatı indirecekti ki biri ona engel oldu. Changbin'in dileği gerçek olmuştu Chan gelmişti.
"Bir yere gitmeyecek." dedi Chan
Babası Chan'a baktı. "Sen kimsin? Seni ilgilendirmez!"
"Chanbin'i rahat bırakın."
"Sen kimsin diyorum."
"Ne yapacaksınız normal bir insanım, sıradan."
"Changbin eve geliyorsun!"
"Onu kullanacaksınız sadece bu yüzden gelmiyor bir yere."
Babası çok sinirlenmişti telefon çaldığı için sinirle çıktı. Chan içeri girip kapıyı kapattı ve sevgilisine sarıldı.
"İyiyim Chan merak etme. Ve özür dilerim başını derde soktum."
"Sorun yok sevgilim."
Changbin gülümsedi. "Aç mısın?"
"Çok değil."
"Bir şeyler yemek ister misin?"
"Sonra belki, şimdi oturalım."
"Tamam."
İkisi yan yana oturmuşlardı. Chan'ın eli Changbin'in belindeydi sürekli.
"Teşekkür ederim Chan."
"Ne için sevgilim?"
"Beni sevdiğin için."
"Ben seni her zaman seveceğim."
Changbin Chan'a bakıyordu. Chan sevgilisinin yüzüne yaklaştı ve yavaşça dudaklarına kapandı. Changbin için ani olmuştu ama ona ayak uydurabilmişti. İkiside birbirne sevgilerini aktarıyordu. Changbin nefessiz kalınca ayrıldı. Chan son kez boynundan öpmüştü.
"Yemek yiyelim hadi!" Changbin çok mutluydu.
"Yiyelim" Chan'da aynı şekildeydi.
Changbin tabakları hazırlayıp Chan'ın yanına gelmişti.
"Eline sağlık bebeğim."
"Afiyet olsun sevgilim."
Yemeye başlamışlardı bir yandan sohbet ediyorlardı.Yemeklerini yediler ve salonda oturup konuşmaya devam ettiler.
"Ailene söyledin mi sevgili olduğumuzu?"
"Hannah biliyor sadece."
"Annene neden söylemedin?"
"Aslında eğer istersen beraber söyleyebiliriz daha güzel olur."
"Öyle yapalım o zaman."
"Bir de bugün biz de kalsan daha iyi. Baban rahatsız ediyor seni."
"Sorun değil alıştım bu hallerine."
"Sana zarar verecek diye korkuyorum sevgilim."
"Ne yapabilir ki en fazla."
"Olsun biraz kal sonra geri gelirsin."
"Tamam hazırlanayım kıyafet almam lazım."
"Bekliyorum." Gülümsedi Chan.
Changbin odasına gidip çantasını doldurmaya başladı. Kıyafetlerini koyduktan sonra bazı özel şeylerinide aldı. Eksik olan birşey var mı diye kontrol ettikten sonra Chan'ın yanına gitti.
"Hazırım!"
"Gidelimm!"
Changbin her yeri kilitledikten sonra çıktılar. Taksiye binip Chan'ın evine gittiler. Annesi Hannah ve Lucas yemek yiyorlardı.
Chan'da anahtar vardı. Açıp girdiler.
"Abim geldi." dedi Hannah.
Changbin Chan'ın ailesi için pasta almıştı gelirken. Chan Changbin ile içeri geçti.
"Abim eve arkadaş getirmezdi. Sevgilisi mi?" dedi Lucas.
Hannah Lucas'ın bacağına vurdu.
"Hoş geldiniz!" dedi annesi.
"Hoş bulduk anne." deyip gülümsedi Changbin.
- - - - - selam bu ficin bitmesine cok az kaldi
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
