eyes to me // tom riddle hayal et

54'

Steve hariç hepsini zorla da olsa evden çıkardım..Onları çıkardım ama kendimde çıktım.Yani bu pembe hayatımdan.Uzun yıllar içinde kimsesiz yaşadım.Kimseye görünmeden kimsenin başına bela olmadan herkesten habersiz yaşadım.
Kimsede gelip beni umursamadı.Tek bir kişi hariç.Steve.Her zaman eli üzerimdeydi bir tek o biliyordu canımın sağ olduğunu.Gittim kendimden uzaklaştım yeni bir hayata başladım.Yeni bir hayata başladık.Sadece kendim değil başkasınıda yeni bir hayata yaşama başlattım.Kendi kızımı kendi gençliğim gibi büyütmedim kendim gibi şımarık zengin büyütmedim.Benim tersimeydi.
Herşeyiyle bir bütünüyle benim tam tersimdi.Bir çocuk annesine hiç mi benzemez?O kadar bana benzemiyordu.
Yıllardır benzediği tek kişi babasıydı..

Yemyeşil kesici gözler,keskin bakışlar,
dahiyane fikirleri aynı Tomdu.Unuttum.
Ama nasıl unutabildiğimi bende bilmiyorum hala seviyorum.Bir yerde göreceğim diye aklım çıkıyor.Görsem yerin dibine girerim gibi hissediyorum oysa suçlu oydu.Aldatmıştı.Herkesten bekleyeceğim ama Tomdan beklemeyeceğim bir hareketti.Her adı geçtiğinde kalbimdeki sızı büyüyordu adeta.Berrynin her hareketi babasıydı.
Tomdu.Benim sevgilimdi.Çocuğumun babasıydı.Ama yoktu yanımızda değildi.
Belki evlenmiştir kendi çocukları vardır.
Bende suçluydum kendi çocuğundan ayırdığım için.O gün o kahvaltı sofrasında herkesi dışarı yollamıştım.
Kalan tek kişi Steve idi.Saatlerce dizinde ağlamıştım.Annemler gelmeden son kararım ile çocuğu aldırmaya gitmiştik.
Çok düşünmüştüm Tom olmadan bakamam sevemem diye onsuz yapamam diye ama son kararımıda verdikten sonra hastaneye gitmiştik beraber Steve beni beklerken ben yine kaçtım.Sorunlarımdan,dertlerimden,Tomdan herşeyden kaçtım yeni bir eve yerleştim içini kendi zevkime göre düzenledim.Ordan devam ettim Berry doğduktan sonra herşeyim o oldu.Tom
dan sonra kimseye bağlanamam demiştim ama bağlanmıştım.Stevenin nerde olduğumdan haberi yoktu ama ara sıra konuşuyorduk.Söz vermişti bana ne o bana kimseyi sormıyacaktı ne de ben.
Sadece kendimizden bahsedecektik yıllardır onların nasıl olduklarını bilmiyordum.Sormuyordum.Bir tek o Berryi soruyordu.Her seferinde Steve ile konuşturuyordum.Konuştuğu tek kişi oydu zaten kimse yoktu çevrede sadece tek bir ev vardı ıssız bir yerdi.Kocaman bir bahçe vardı sürekli orda Berry ile oynardık ip atlardık,resim yapardık,saklambaç oynardım.Hep benimle oynardı ve benimle birlikte çalışırdı.İş yerime onuda götürürdüm hep akıllı dururdu.İş yerinde yakın bir arkadaşım vardı benden biraz büyüktü ama yinede kafalarımız uyuyordu.Oğlu vardı Jacob,Berry bir onunla anlaşabiliyordu.Bazen bize gelirlerdi bazen biz onlara giderdik.En iyi anlaştığı kişi oydu.Bu yaşta yazmayı bile biliyordu.Hep kendime göre giydirmek istiyordum ama neymiş hanfendi benim giydirdiğim eteği ceketi beğenmiyormuş.
Şort üstünede tshirt giyiyordu hep.
Babasının kızı dedikleri bu olsa gerek.
Teni bembeyazdı saçları simsiyah.
Dışarı çıktığımızda ben sarı o siyah üvey gibi duruyorduk.Uyuma bak.

Alvin:Berry!

Berry:Efendim?

Alvin:Nerdesin mutfağa gel.

Mutfağa gelince hemen kucağıma alıp boynuma doladım.

Berry:Ne yicez?

Alvin:Ne yemek istersin?

Berry:Ne yaparsan yerim!

Sulu sulu kocaman yanağından öptüm.

Berry:Ya anne!

Alvin:Ne var?

Berry:Ya elimi yüzümü yeni yıkadım!

Alvin:Sus bakıyım istediğim zaman öpemeyeceksem neden doğurdum?

Berry:Annende seni böyle sürekli öpüyormuydu?

Annem.

Alvin:Beni daha çok öpüyorlardı ben senin gibi huysuz değildim cici bir kızdım ne denirse yapıyordum.