Revenge (bxb)

~7~

İyi okumalar😘

....

-Beni öldüremezsin- karşımda dikilen silahını bana doğrultmuş olan adama gayet kendimden emin bir şekilde söyledim bu sözleri. İlk defa onunla konuşurken bu kadar kendimden emindim. Bu da muhtemelen beni öldüremeyeceğine kendimi inandırmış olmamdan kaynaklanıyordu.

-Ne saçmalıyorsun sen-sinirli ses tonu, buruşmuş kaşlarla bana doğru yürümeye başladı. Ne kadar da toparladığım özgüvenim onun bu ses tonu karşısında çaresiz kalıyordu. Dik olan bakışlarım bir anda yerini korkuya verdi. Derince yutkundum ve bu ses öyle çıktı ki eminim karşımda üzerime yürüyen adam da duymuştu bunu. Artık paramparça olmuş özgüvenim yüzünden bana attığı her adımda kenďimi geri adım atarken buluyordum. Düzensizleşen nefes seslerimin yanında durmadan artan kalp atışlarım aydınca duyuluyordu. Bana doğru adımlarını durdurarak daha yüksek bir sele ''Ne saçmalıyorsun dedim!''diye bağırdı. Bu sesinin etkisinden çıkar çıkmaz yutkunup ''Beni öldüremezsin dedim'' diye cevap verdim korkumu yenmeye çalışarak. ''Sence öldüremez miyim aptal çocuk? O zaman burda ne işin var sence?'' İlk cümlesini sakin sesle dese de ikinci cümlesini bağırarak kurmuştu. Bu yüzden gözlerimi sıkıca kapatıp öyle bağırdım ''Şu an beni öldüremezsin''. Ardından bir süre ses gelmeyince gözlerimi yavaşça açtım karşımdakı adam sakince bana bakıyordu ''Evet haklısın. Şu an öldüremem, yani şimdilik. Ama sabrımı zorlarsan şu an kendini ölü bulursun, çünkü ben o kadar sabırlı biri değilim'' diye  cevap verdi yüzüme bakarken.

''Eğer bunu bana neden yaptığını söylemezsen senin sabrını zorlamaya devam edeceğim'' tam arkasına dönüp gitmek üzere olan adam bu sözlerimle durup yeniden bana doğru döndü. ''Öyle mi?''bana bir adım attı. ''Evet'' geriye bir adım attım. ''Haydi denesene'' bir adım daha attı. Derince bir yutkunup geriye bir adım attım. ''Zorlasana sabrımı'' durmadan yine adım attı bana doğru. Adımıyla birlikte acele şekilde geriye doğru adımlar attım hızlıca. Ayağım yatağa takıldığında alamadığım hızımla kendimi yatakta buluverdim. Ardından üzerime düştüğünü hiss etgiğim bir şeyle gözlerimi kapattım. Gözlerimi yavaş yavaş açtığımda  üzerimde olan o adamın gözlerinin gözlerimle buluştuğunu farkettim. Haraketsizce ona bakmaya başladım şaşkınlıkla. Başını bana yaklaştırmaya başladı. O an gözlerimi sıkıca kapattım. Başımı olabildiyince ondan uzak tutmaya çalıştım. Kulağıma doğru inen sıcak nefesi bedenimde bir karıncalanma yarattı. Ardından ağzından çıkan sıcak ses kulağıma vurdu ''Şu an sabrımı zorlamak ister misin?''

Gözlerimi açtığımda gördüğüm şey onun simsiyah saçlarıydı. Sözlerinin ardından kafasını hafifçe kaldırıp yüzüme baktı. Korkudan kaskatı kesilmiş vucudumu baştan aşağı süzüp yeniden gözlerimin içine baktı ''Bence istemezsin'' deyip üzerimden kalktı. Ardından ben de hemen kalkıp yatakta oturdum. Vücudunu bana doğru eğip kafalarımızı aynı hizaya getirdiğinde sözüne devam etti ''Bu yüzden bunu aklından bile keçirme''. Kafamı ona doğru kaldırdığım için yutkunmakta zorlandım. Arkasını dönüp kapıya doğru gitti.

Bir kaç saat sonra kapı yeniden açıldı. Bu defa gelen Ferit abiydi. ''Hadi gel yemek ye'' deyip dışarıyı gösterdi. Beni dışarı mı davet ediyordu? ''Ben mi?''deyip şakınlıkla kendimi işaret ettim. ''Burda senden başka biri var mı?''deyip gülümsedi. Başımla hayır deyip hemen ayaklandım. Birlikte mutfağa gittik. O kaba adam yoktu. Bunu görünce gülümsemeye başladım ve hemen oturup yemeye başladım. ''Kaçmayı mı düşünüyorsun hâlâ?'' Fırat abinin hiç beklemeden yönelttiği bu soruya ''Efendim?''dedim. O ise yeniden tekrar etti sorusunu ''Kaşmayı hâlâ düşünüyor musun?dedim''. Yediğim makarnanı bırakıp cevap verdim ''Ben burdan tabiki kaçmak istiyorum abi. Neden istemeyeyim ki?''
''Kaçmak istediğini biliyorum ama kaçamayacağını da biliyorum. Burdan kaçamazsın Fırat. Bu sadece işleri daha kötü hale sokar''.
''Hayır yanılıyorsun abi burdan kaçacağım görüceksin'' kendimden emin bir şekilde verdiğim bu cevapla makarnamı yemeğe geri döndüm.

Fırat abinin ''Ben söyleyeceğimi söyledim'' demesiyle birlikte  arkamdan bir ses geldi ''Kaç bakalım!'' Duyduğum bu sesle öksürüklerimi durduramadım. O kaba adam da masaya oturdu. Hâlâ dinmemiş olan öksürükçerimi görmüş olsa ki bir bardak ve su şişesini alıp su döktü elimi almak için ona doğru uzalttım. Kaba adam ise bardaktakı suyu kendisi içti. Öksürüklerimi bir azcık hafifledip ona kinli kinli baktım ve ardından önüme döndüm. Öksürüklerim devam ediyordu ama onları tutmaya çalışıyordum. O anda önüme su ile dolu bardağın koyulduğunu gördüm. Dönüp bardağı koyan kişiye yani o kaba adama baktım. Galiba o kadar da kaba değildi. ''Haydi, iç!''deyip bardağı gösterdi. Hiç bir şey olmamış gibi davranmaya çalıştı. Ben de bardağı alıp içmeye başladım.

Bir süre birlikte yemek yediktens sonra Koray denen adam bir anda anlaşılmaz haraketler yapmaya başladı. Derin derin nefes alıyordu. Sanki boğuluyor gibiydi. Aceleyle masadan kalkıp koşarak odasına gitti. ''Noldu ona?''diye sorduğumda  Ferit abi cevapladı ''Astımı var. Daha 9-10 yaşlarındayken bir yangında kalmış bu yüzden oluyor. Ayrıca büyül alevler görünce de panik atak geçiriyor''. Doğrusu bu kadar kendini beğenmiş kaba adamdan böyle zayıflıklar beklemezdim. Bunu Ferita abiye de söyledim ''Vay canına bu kadar güçlü görünümlü kişinin ardında ne sırlar varmış dimi?'' Ardından kaşlarımı havaya kaldırdım. ''Aslında Korayı tanıdıkça hiç tanımadığını fark edeceksin'' Ferit abinin bu sözünün ardından ''O zaman buna hiç şansım olmayacak'' dedim. O takvim aklıma geldi ve yine bir az olsun düzelmiş olan moralim bozuldu.

''Haydi artık odana git!''arkamadan yine o adamın sesi geldi. Hemen ayağa kalktım. Odama doğru gidip içeri keçtim. Ve kapı yine kapandı. Özgürlük bu kadarmış. Yine mahkumum artık. Sahi ne bekliyordum ki? Beni öldürmek için kaçıran birisi bana en fazla ne kadar özgürlük tanıyabilir ki? Yine hayallere dalmışsın Fırat, yine hayallere dalmışsın. Bu hayallerden uyanmalı ve burdan da bir an önce kurtulmanın bir yolunu bulmalıyım.

Ne olursa olsun!

Yeni bölüm nasıldı? Umarım beğenmişsinizdir. Rica etsem bir vote verir misiniz? Çok uğraşıyorum ama hakettiğim değeri alamıyorum maalesef🥺