"Tanımlanamayan Aşk"

33. Bölüm |Seni Seviyorum|

Hürkan'la gözlerimiz buluşmuştu, gözlerimi kapadım derin bir nefes aldım arıdından Hürkan'a baktım, tam o konuşurken bende konuşmuştum...
Duyduğum karşısında kalbim ağzımda atıyordu, sanki göğüs kafesim kırılacak gibi kalbim atıyordu...
Aynı anda...

Hürkan-Emre: SENİ SEVİYORUM!

İkimizinde ağzı açık kalmıştı, birbirlerimizin gözlerine bakakalmıştık...
Bunlar gerçek miydi?... Hürkan beni seviyordu...

Tek kelime edemedik, bir süre sonra Hürkan üstüme atlamış bana sıkı sıkı sarılmıştı, mutluluktan gözlerim dolmuştu, Hürkan'a sarılabildiğim kadar sıkı sarılmıştım.

Hürkan: Seni seviyorum Emre'm herşeyden çok...
Emre: Seni Seviyorum Hürkan'ım herşeyden çok...

•
•
•
•
•

Ben Emre Karaaslan.
Bugün Hürkan'ımla ilişkimizin 7. Yılı, hergün ona yeniden aşık oluyordum, aramız bir kere bile bozulmamıştı... Onunla çok mutluyum, hayatımın en güzel yıllarını Hürkan'ımla beraberken geçirdim...

Bugün bizim için özel günlerden birisi, çünkü yıl dönümümüz, her sene dahada heycanlanırdık yıl dönümümüze, Hürkan'la yine denizin kenarına gittik.
7 yıl önce tam bu gece... Tam bu saat, tam bu dakikada söyledik birbirimizi sevdiğimizi.
İşte bizim dakikamız geliyordu, yine gözlerimiz buluşmuştu Hürkan'ımla.

Emre-Hürkan: SENİ SEVİYORUM!

Yine aynı his aynı heyecanla söyledik bunu...
Sanki birbirimize tekrardan açılıyor gibi...

Yüzümdeki tebessüm gitmek bilmiyordu.
Hürkan'ıma bakıp gülümsedim, onun bana gülümsemesini gördükçe kalbim yeniden doğuyordu sanki, yine o cümleler çıktı ağzımızdan.

Hürkan: Seni seviyorum Emre'm herşeyden çok...
Emre: Seni seviyorum Hürkan'ın herşeyden çok...

Sarıldık birbirimize sıkı sıkı, tıpkı o geceki gibi...

•
•
•
•
•
•
•
•
•

Bugün Emre'mle ilişkimizin 10. Yılı...

Tüm arkadaşlarımız başımızda, yine tam aynı satte, aynı gecede, aynı dakikada....

Gözlerimiz buluştu.

Emre-Hürkan: SENİ SEVİYORUM!

Sıkıca sarıldık birbirimize, arkadaşlarımızda katıldı arıdından bize.

Biz koca bir aileyiz, birbirimizi ömrümüzün sonuna kadar seveceğimize söz vermiştik.

.

Yıllar sonra:
Hep beraber arabayla gidiyorlardı kendilerinin en mutlu oldukları ormana.

"ÖMER ARABA!"

Olmuştu, tam mutlu oldukları ormanın önünde kaza geçirdiler, hepsi arabadan kendilerini son kez çıkarmıştı, birbirlerine son kez bakıyor ve gülümsüyorlardı.

Emre: Sana demiştim Hürkan'ım, ömrümün sonuna kadar seni seviyorum diye.
Hürkan: Sözümüzü tuttuk Emre'm...

Hepimiz birbirine, son nefesleriyle bağırdılar.

"Ömrümüzün sonuna kadar geldik, sizi seviyorum!
Sözümü tuttuk!"

Emre'yle Hürkan son nefeslerinde bile ellerini tutuyorlardı. Kimse acı çekmedi bu sonda, hepsi mutlu gitmişti.

Hepsinin mezarları en sevdikleri mutlu oldukları ormana koyuldu, yan yana...

Her zaman birlikterdi, söz verdikleri gibi, Ömürlerinin sonuna kadar sevmişlerdi birbirlerini.

Ölüyken bile yan yanalardı...

Sözler tutuldu, itiraflar edildi.

Seni seviyorum...
Ömrümün sonuna kadar...