R6'cı bey [B×B] ~ Texting ~ | düzenlendi |

o n b i r

Karan'ın anlatımıyla

"Karan ya lütfen, bir kerecik yaaaa."

"güzelim, bi'tanem, hayatım, olmaz diyorum, ol-maz."

sabahtan beri Arden bana, sevişmemiz için yalvarıyordu. 'Hayır.' dedikçe, daha çok üstüme geliyordu.

"ama Karaaaannnn lüt-"

Arden'in konuşmasını kesen şey, kapı ziliydi. Koltuktan kalkıp, kapıyı açtım. İçeriye abim girdi.

"abi hoş geldin, buyur içeri geç. "

"hoş buldum, git bak bakalım, arabada kim var?"

diyerek gülümsedi. Bende koşarak arabaya gittim, kapıyı açar açmaz, kucağıma minik bir beden atladı.

"amcaaaa!"

"amcasının paşası."

diyerek bende ona sarıldım. Yekta henüz 1.5 yaşındaydı, ama enerjisi tavan olan bir çocuktu.

"amca men şeni çot ösyedim."

konuşmaya daha yeni yeni başladığı için, kelimeleri düzgünce söyleyemiyordu.

"bende seni çok özledim, aslanım."

Yekta'yı kucağıma alıp, eve girdim. Salona girer girmez, gergince oturan Arden ve kollarını bağlayıp Arden'i süzen abimi gördüm. Arden'in yanına oturup, Yekta'yı kucağıma oturttum.

"Bu kim Karan?"

"Sevgilim abi."

"Sevgilin mi? Ne zamandan beri erkeklere ilgi duymaya başladın Karan?"

derin bir nefes alıp, Arden'e döndüm.

"güzelim Yekta'yı alıp, odamıza çıkar mısın?"

"ama Kara-"

"lütfen güzelim dediğimi yap, ben sonra sana her şeyi anlatacağım."

diyip alnını öptüm.

"peki Karan."

gülümseyip Yekta'yı Arden'e uzattım, Arden Yekta'yı kucağına alıp, yukarı çıktı. Odanın kapısının kapanma sesi gelince, abime döndüm.

"neden böyle yapıyorsun abi?"

"sence neden Karan? Ateş'le evlendim diye, bana yapmadığını bırakmayan sen değil miydin?"

"değiştim ben abi, o zamanlar aptalın tekiydim biliyorsun. Annemler bana öyle öğretmişti, bende doğrusunun öyle davranmak olduğunu düşündüm, ama değilmiş, ben sizden özür dilerim."

"Karan sırf bir erkekle evlendim diye, yıllarca evime gelmedin, lan eve gelmeyi siktir et, yeğenini görmeye bile gelmedin Karan, ki Yekta'yı sana yıllarca getirmesem, asla gelmezdin de. Karan hadi bizi geçtim, el kadar çocuğa ne suç yükledin de kendini ondan uzaklaştırdın? Ben seni cidden anlayamıyorum. Her neyse 2-3 saat Yekta'ya göz kulak ol, Ateş'le bir yere gitmemiz gerekiyor. Hadi eyvallah."

"abi be-"

beni dinlemeden kapıyı çarpıp çıktı. Bende kendimi koltuğa atıp, ellerimle alnımı sıvazlamaya başladım. Abim sonuna kadar haklıydı, ne diyebilirdim ki? Ben iğrenç bir insandım.

"ağlama Karan."

yan tarafımdan gelen ince sesle, kafamı yana çevirdim. Arden yanıma oturmuş, yüzüme bakıyordu. Ellerini yüzüme getirip, göz yaşlarımı sildi. Daha çok ağlamaya başladım ve kafamı Arden'in göğsüne koyup, kollarımla belini sardım. Şuan resmen, annesine sığınan küçük bir çocuk gibiydim. Arden ellerini saçlarıma koyarak okşamaya başladı.