Unexpected Love

Part 9- Inspiration

How long will I wait?
I only have my faith.
Will it take forever to wait?
I think this is my fate.

I closed my notebook. Haist. Ni hindi ko man lang matapos-tapos to'ng sinusulat ko'ng poem. Siguro dahil...

Hindi na natutugma sa nararamdaman ko ang mga last stanzas na sinulat ko.

Tuluyan na ba ako'ng makaka-move on?

Eh, bakit ko parin siya iniisip? Hmmmm...

Lord, give me a sign para mag-move on.

*beep beep*

Daniel sent you a message from the messenger.

LORD, ITO NA PO BA ANG SIGN?

Daniel: Happy Saturday, clumsy Javi! I found your iPod already. What do you say, huh?

Halos mahulog ako mula sa kinauupuan ko.

Me (replies chat): Weh? Baka jinojoketime mo na naman ako.
D: Hindi nga. Na sa'kin talaga. No joke.
M: Waaaaahhh!! Paano? Thank you! Thank you! Pwede ko ba'ng makuha today?
D: Oo naman, but in one condition...
M: Anything.
D: Give me your cellphone number.
M: Yaks. Ang baduy mo.
D: Hala, malapit lang pala ang canal dito. Pwedeng-pwede ko'ng binyagan ito'ng----
M: WAIT! Sige na nga. Oh ito 09*********

*seenzoned*

Putcha. Bakit ba laging nangse-seenzoned ang kumag na 'to?

Hindi ko napigilang tumili nang palihim. Grabe, kinikilig ang buong katawan ko pati na ang mga laman-loob ko.

BOOOOGGGSSSHHH.

Walangjo. Nahulog ako mula sa upuan. Kilig pa more.

"Ah sge kuya. Salamat sa pagtulong. Dito na lang. Oo, pakilapag nalang diyan" narinig ko'ng bumukas ang pintuan.

"Shi, sa'n ka galing? Paggising ko wala na kayo'ng dalawa ni Kristen. Ayoko'ng maging abandoned bestfriend." paglalambing ko.

"Shonga. Namalengke lang ako saglit dahil wala na tayo'ng stock. Si Kristen umuwi raw muna sa Davao dahil may emergency. Pae-excuse yata ng three days sa klase next week" tinutulungan ko na siya'ng i-unpack yu'ng mga pinambili niya.

"Ganu'n? Ano'ng klaseng emergency? Ginising mo na sana ako para nasamahan na kita mamalengke"

"Walang sinabi, eh. Alam mo naman yu'n. Masyadong confidential ang lahat"

I just nodded as a response. Aware na kami sa ganiyang attitude ni Kristen. Kahit ano'ng pilit at pagmamakaawa pa ang gawin namin, hinding-hindi yun magshe-share ng secret. Sa'ming tatlo, kami lang dalawa ni Kristen ang taga-Davao. Si Shiela naman ay malapit lang ang probinsya somewhere sa Manila.

Pag-uwi namin kagabi mula sa school ay hindi ko na napigilang mag-share kay Shiela at Kristen ng pinagmulan ng lahat.... Ng pagkakaroon ko ng feelings kay Daniel. Believe me readers, they won't believe me. (-____-)

However, they are still supportive as ever. :')

Napansin ko'ng medyo iba ang aura ni Shiela. "Ok ka lang ba?" tanong ko.

"Ah, oo. Ok lang, ter. Medyo masakit lang yung ulo ko. Sige matutulog na muna ako. Kung may lakad ka, just leave me a note, ok?" she instructed.

"Oh, ok"

*beep beep*

Pumasok na si Shiela ng kwarto nang tumunog ang cellphone ko.

Ah, may nag-text.

Sender: 09*********
Hey, clumsy. Meet me around 11am at MOA. -Daniel

Imbes oblong shaped, naging heart shaped na ang mga mata ko.

No hesitation. I replied.

Me: ok crush :)))))

Joke. I will never tell him that I have a crush on him.

Daniel: ok din crush ;)

WAAAAAAHHHHH!!! ANAK NG TOKWA. NASEND KO. HINDI DAPAT, EH. WAAAAAHHHHH!! LUPA, KAININ MO NA AKO. NOW NAAAAAAA (T____T)

Therefore, I really am clumsy.

----------------------------------------------

Nandu'n na ako sa meeting place namin at hinihintay si Daniel. Walangjo. Diba dapat ang lalaki ang pinaghihintay?

After all, I decided to go. Aside from importante yung iPod at gusto ko siya'ng makita (oo na, gusto ko siya'ng makita -_-), gusto ko'ng i-explain sa kanya na KUNWARI na-wrong sent lang ako kanina. Huhuhu. Lord, shower me some talent kahit ngayon lang.

Bigla ko'ng naalala si Shiela. Naku. Nakalimutan ko'ng mag-leave ng note. Tsk tsk. So I texted her instead.

May pinuntahan lg ako ter. I'l be bck soon

Sent.

Napansin ko'ng may lumalapit na sa'kin. Baka si Daniel na. I looked up

and my jaw dropped.

He's wearing a semi-fit v-necked shirt with a 3/4's polo inside, also attached with a necktie. Simple jeans and a nice pair of chucktailor shoes. Dominant ang blue color, and G, honestly, he looks damn hot with that.

"Miss, yung laway mo, paki-punas" nakalapit na pala siya sa'kin.

"Ang kapal mo! Nagulat lang ako sa suot mo. Nagmukha ka'ng tao" tumatawa parin siya sa harap ko.

Buti nalang at nag-ayos rin ako para hindi naman ako magmukhang "rag" katabi niya. I am wearing a semi-fit blue blouse inserted sa white skater skirt. Doll shoes and some accessories at my left hand.

"Anyways, you look great" the way he deliver the words... makes me melt.

"Uhm, thanks. iPod ko?" Pinahalata ko'ng iPod lang talaga ang purpose ko ng meetup namin (even though it's not)

"Later" he widely smiled and pulled me towards him.

"T-teka, sa'n tayo pupunta?"

"Magla-lunch. Don't tell me hindi ka na naman kakain. Look at your body. You're too thin" he's really serious.

"Look, wala ako'ng dalang extra. Eh kasi naman, Mr. Statue of Liberty, ang usapan, kukunin ko lang ang iPod ko" pakipot muna tayo dito na side XD

"Treat ko... Again. Next time, dapat treat mo na. Tara, nagugutom na'ko"

Napansin ko'ng mukhang ang saya saya niya today. Bakit kaya? Just a thought of that makes me smile already. I don't know why pero ang gaan gaan ng loob ko sakanya. When I'm with him, everything seems like... floating.

"We're here"