Paradise | Taekook

13| ''I feel like you're turning into a liar, Jungkook.''

13: "I feel like you're turning into a liar, Jungkook."

Geçirdiği zevk dolu, zaman zaman aklını kaybedebilecek raddeye geldiği dakikalardan, belki de saatlerden sonra Taehyung; Jungkook'un kendisini her seferinde, çok daha yoğun, sarsıcı, şehvetin getirisiyle bulutların üstüne çıkardığını düşünüyordu. 

Yorgunluktan baygın düşmüş sayılırdı. Kollarını kaldıracak hali yoktu. Üstünü bile Jungkook sayesinde giyebilmiş, eşi kendisini kucağında banyoya taşıdığında duş aldırmasına karşın sessiz kalmış, hareketsiz bir şekilde, neredeyse uyuyacak gibi eşinin göğsünde sırnaşır vaziyette beklemişti.

Jungkook ilk önce eşiyle ilgilenme görevi gördü. Ardından, Taehyung'un kendisini uyardığı gibi odayı havalandırdı, nevresimi, dolabın içinde bulabildiği yedek nevresimlerle değiştirdi. Odayı dakikalar içerisinde eski haline çevirebilmiş, çocuklarının içeri girebileceği kıvama getirdiğinde ise ilk önce eşini yatağa yatırmış ardından çocuklarını almak üzere aşağı inmişti. Taehyung her ne kadar Jihoon'un kendisine kızacağını ve belki de küseceğini bilse de o kadar bitkin hissediyordu ki Jungkook üstünü giyinip odadan çıkana dek çoktan uyuyakalmıştı.

Jungkook eşinin kiraz çiçeği pembesi, yumuşacık, kendisi az önce yıkadığı için buram buram çilek kokan saçlarını öptüğünde birazdan geri geleceğini söyleyerek Taehyung'u odada bıraktı. Asansör doluydu, beklemek istemediği için merdivenlere yöneldi. Bu sırada içinde anlamsız duyguların kabardığını hissediyordu; bu durumu şüphesiz, eşiyle geçirdiği muhteşem zamanlara yoruyordu. Uzun zamandır, daha doğrusu evlendiklerinden beri bu şekilde bir gün geçirdiklerini hatırlamıyordu. Çok fazla sorumlulukları vardı. Sorumluluklar zaman zaman önlerine diziliyor, bu sebepten iki eş birbirine ulaşma fırsatı bulamıyordu.

Fakat bu defa Jungkook'un hissetmekte olduğu his biraz farklıydı; kendisini bir anlığına tedirgin hissetmeye başladı. Merdivenlerden inerken, arkasında kimse olmadığını bildiği halde dönüp arkasına baktı. Birinin kendisini takip ettiğini düşünüyor ve bu da kaygı hissini arttırıyordu. Kendisine böyle bir şeyin olmayacağını hatırlattı. Seokjin'e tatile gitmiş olduğunu söylese bile nereye gideceklerini söylememişti. O anlığına yalnızca bu kısma odaklandı. Kartın asıl sahibinin Seokjin olduğunu ve yaptığı harcamalar sonucunda, nerede ve hatta hangi otelde kalacaklarına kadar bilebileceğini aklının ucundan bile geçirmedi.

Telaş, korku ve endişe hissinin tüm bedenini ele geçirmeye başladığını hissettiğinde aniden durdu. Kendisini sakinleştirmeye ihtiyacı vardı. Biliyordu ki düşünceleri karmaşıklaştıkça çok daha kötü olacaktı. Böyle olmasını istemiyordu. Çocuklarını almaya inecek ve eğer kabul ederlerse güzel çocuklarıyla, eşine hediye almak için alışveriş merkezine gideceklerdi. Böylelikle yukarıda yorgun vaziyette uyuyan eşi biraz olsun dinlenebilirdi.

Olası bir atağın önüne bileğindeki kırmızı ipi sıkıca tutarak geçmeyi umdu. Taehyung'un kendisine öğrettiği gibi dingin, rahat oksijen alacağı şekilde soluklanıyordu. Son defa çevresine baktı. Görünürde bir kez daha hiç kimseyi göremedi. Zaten görmesi imkansızdı. Her kim onu takip ediyorsa merdiven gibi, kısa mesafeli bir alanda kendisini açıkça belli etmezdi.

Jungkook yürümeye devam etti. O anlığına hızlıca çocuklarına ulaşmak kendisi için en mantıklı karardı. Adımlarını hızlandırdı ve seri bir şekilde merdivenlerden indi. Etkinliğin yapıldığı alana geldiğinde, etkinliğin birkaç dakika önce bittiğini ve herkesin yavaş yavaş dağıldığını gördü. Çocuklarını ilk anda tanıyabilmişti. Jihoon'un üstünde siyah, dizlerine kadar gelen bir kaban vardı. Kül kadar simsiyah saçları, uzamaya başladığı için gözlerini kapatmakta olan kakülleri, tombul ve dakikalardır koşuşturduğu için kızarmaya başlayan yanakları, son olarak da oldukça dolgun, canlı pembe dudakları vardı. Jihoon ne Jungkook'a ne de Taehyung'a benziyordu. Yine de simsiyah saçları ve siyah, iri gözleriyle Jungkook'u daha çok andırıyordu.