Paradise | Taekook

33| Our last night together.

Bu bölüm için bol yorum istiyorum sizden. Yazarken uçuk falan çıkarttım şakasız HSJSHSJSH Yazarınıza öpemezsiniz ama bolca yorum yapabilirsiniz. Sizi seviyorum, iyi okumalar... <3

33: Our last night together.

Taehyung bir an önce buradan gitmek istiyordu.

Yaşadığı duygu yoğunluğundan ötürü gözleri doldu. Yoongi'ye bakmadan arkasına döndü ve yürümeye başladı. Adamın ona, "Bir şey söylemeyecek misin?" diye bağırdığını işitebiliyordu ama yanıt veremedi. Taehyung'un tek düşünebildiği, hayatının kadar bayağı, berbat ve iğrenç bir hâle geldiğiydi.

Jungkook'la daha ne kadar sorun yaşayacaktı? Daha ne kadar aldığı kararları ve evliliğini sorgulayacaktı? Daha ne kadar, içinde bulunduğu bu korkunç hayatın sorunları yüzünden yaşamına son vermenin kendisine huzur getireceğini düşünecekti?

Yoongi, dehşetli düşüncelerinden habersiz olduğu için Taehyung'un peşinden gitmek konusunda inatçı davrandı. Sevdiği adamın, poşeti tutan koluna yapıştı, "Nereye gidiyorsun? Söylediklerime verecek bir yanıtın yok mu?"

"Hangi evli adamın bu soruya bir yanıtı olabilir ki? Benden nasıl bir yanıt bekliyorsun? Yoongi... Yaptığın şey öyle yanlış ve aptalca ki..."

"Biliyorum, biliyorum, doğru olduğunu savunmuyorum ya da ahlaklı davrandığımı söylemiyorum, ama, duygularımı bastırmak istemiyorum artık." Derin bir nefes aldı, abartı ve yersiz cesaretini biraz daha toplamıştı, "Hem... gözlemlediği kadarıyla eşinle aran kötü gibi gözüküyor-"

Taehyung'un ağzı hayretten açıldı. "Bu sana bir başkasıyla olmak istediğim konusunda nasıl ümit verebilir?!"

"Sadece, onunla ayrılma ihtimalinde seni bir başkasının bekleyeceğini bilmeni istedim. Kötü bir şey yaptığımı düşünüyorsun ama seni içtenlikle sevebilecek, mutlu edebilecek birisiyim." Sıkıntıyla ensesini kaşıdı, "Bilmiyorum... belki ukalalık yapıyorumdur-"

"Evet yapıyorsun! Jungkook'la aramdaki ilişki bitmek üzere. Doğru. Ama asla yenisini istemiyorum! Hele bana sormadan benimle olabileceğini uman ve buna evliliğimdeki sorunlarını bahane eden bir adamla hiç!"

"Fazla gergin değil misin? Bu her insanın başına gelebilecek bir şey."

Taehyung sinirleri bozulduğu için gergin gergin güldü. "Siz... etrafımdaki adamlar... Benim adıma kararlar aldıktan sonra öfkelenmemi garipsiyorsunuz... Doğru... Bana yapılan haksızlıklardan sonra sessiz kalmalıydım. Tanıdığınız Taehyung bunu yapardı çünkü."

Yoongi onun iç dünyasından bir hayli habersizdi. Öfkesini yersiz buluyordu. Ne de olsa insanlar, kalbine söz geçiremeyebilir ve hoşlandığı kişiyi kendisi seçemeyebilirdi. Yoongi'nin yaşadığı durum da buydu. Gönlü ona sormadan Taehyung'a kaymıştı ve hislerini itiraf etmesi için bedene baskı uyguluyordu.

"Böyle söylemek istemedim... Kızgın olmanı anlıyorum aslında. Ailen bozuldu ve her şey değişiyor, buna alışmak güç olmalı. Ama unutma. Bazen yeni hikâyelerin başlaması için eskilerin bitmesi gerekiyor."

Taehyung yüzünü buruşturacak gibi oldu ancak hâlâ kibarlığını koruyabiliyordu, ifadesiz bakışlarını Yoongi'nin gözlerine dikti. Yoongi o bakışlarda aşk, sevgi ve hoşlantının kırıntısını bulamazdı. Taehyung kocası dışındaki herkese karşı duygusuzdu ve bu onun en güçlü gardıydı.

"Ama ben yeni bir hikâye istemiyorum Yoongi. Ancak diğer hikâyeyi mutlu sonla bitiren okuyucular yenisine başlamak için hevesli olur. Benimki ise tamamen bir faciaydı. Artık değil ilişki yaşamak, çocuklarımdan başkasını sevebileceğime dair bir inancım bile kalmadı."