🌊6🌊

2.2K 119 7
                                    

Unicode

"အန်တီ...အားလား...ကျွန်တော် ပြောစရာလေးရှိလို့ပါ..."

"အန်တီ တနေကုန်အားပါတယ် ပြောလေ..."

"ထယ်ယောင်းက uniတက်ရမဲ့အရွယ်မလား အန်တီ..."

"ဟုတ်တယ်သား...ဘူဆန်မှာနေတုန်းက မထားဖို့လုပ်ထားပေမဲ့...ဘာလို့လဲသား..."

"ကျွန်တော် ထယ်လေးကို uniထားမလို့လေ...မဟုတ်ရင်သူပျင်းနေမှာ...ဘွဲ့တစ်ခုရရင် ထယ်လေးအတွက်လဲ အဆင်ပြေမယ် ထင်လို့ပါ.. .အဲ့ဒါအန်တီကို လာတိုင်ပင်တာပါ..."

"ထားလို့ပေမဲ့  ထယ်ယောင်း ကျန်းမာရေး အခြေအနေနဲ့ဖြစ်ပါ့မလား...ပြီးတော့ ဂျောင်ဂုလေးကို ထယ်ယောင်းက အပျောက်ခံတာမဟုတ်ဘူးလေ..."

" uniတက်ခိုင်းဖို့ အန်တီသာ သဘောတူရင်...ထယ်လေး တက်စေရပါ့မယ်..."

"အန်တီကတော့ သားလေးကို တက်စေချင်တာပေါ့..."

"အဲ့ဒါဆို ကျွန်တော် စီစဉ်လိုက်တော့မယ်နော်..."

"ကျေးဇူးတင်ပါတယ် ဂျောင်ဂုလေး...ထယ်လေးကို ညီအရင်းတစ်ယောက်လိုချစ်ပေးလို့ ဂရုစိုက်ပေးပီး ေတွးပေးလို့..."

"မလိုပါဘူး ဒါတွေက ကျွန်တော်လုပ်ချင်လို့ လုပ်ခဲ့တာတွေပဲ မလို့ အန်နီက အားနာစရာမလိုပါဘူး..."

"ဟုတ်ပါပြီ ..."

"အဲ့ဒါဆို ကျွန်တော် ထယ်လေးကို သွားပြောလိုက်ပါအုံးမယ်..."

ဂျောင်ဂုလဲ ထယ်ယောင်းအမေကို နှုတ်ဆက်ပြီး တစ်ဖက်က အိမ်သို့ပြန်ကူးလာကာ ထယ်ယောင်းအခန်းအား တံခါးခေါက်လိုက်လေသည်။

ဒေါက်...ဒေါက်...။

"အာ...ကိုကိုပဲ..."

ထယ်ယောင်းသည် ရေချိုးပြီးစထင်ပါသည်။
ခေါင်းတွေရေစိုနေကာ အရုပ်ဝမ်းဆက်ကြီးဝတ်ထားလေသည်။

"ေရချိုးထားတာလား..."

"ဟုတ်တယ် ကိုကို..."

"ခေါင်းလဲ မသုတ်ထားပါလား..."

"အဲ့ဒါက...ခုသုတ်မလို့ပါ..."

"ထိုင်ပြောစရာရှိတယ်..."

ဂျောင်ဂုလဲ ထယ်ယောင်း အိပ်ယာအရှေ့က စားပွဲခုံမှာ ထားထားသော ခုံနှစ်ခုထဲက တစ်ခုမှာ ဝင်ထိုင်လိုက်လေသည်။

☾︎𝗠𝗲𝗲𝘁 𝗮𝘁 𝗕𝘂𝘀𝗮𝗻☽︎✔︎(Completed )Where stories live. Discover now