Bölüm 1&1

10 2 1
                                    


"Anneciğim bu masalları hangi kitaptan okuyorsun?"

Küçük kızının sorusuyla zarifçe kıkırdadı 30larının sonunda olan kadın. Gözlerini çizdiği eserinden çekip kızına baktı güzeller güzelli kadın. Eline bulaşmış boyaları umursamadan kızını tutup dizine oturtu. Küçük kız gözlerini annesinin çizdiği resimde gezindirdi ardından annesine döndü.

" Çok güzel çizmişsin anneciğim ." Yanağından öptü annesi.

"Teşekkür ederim bal kızım." İpek gibi sesiyle konuştu kadın. Hep öyle derdi küçük kız. Onun için annesinin elleri pamuk sessi ipek gibiydi kendi de sihir.  Sıkıca sarıldı annesine.

" Anne soruma cevap vermedin." Annesi gözlerini çizdiği resimde gezdirirken burukça gülümsedi.

"Hatırlamıyorum kızım. çok önceden ezberlemiştim." Halbuki biliyordu üzerinden kaç yıl geçerse geçsin bu " masallar" unutulmazdı onun için. Anlattanı hiç unutmazdı. Ölene kadar...

Annesinin cevabına dudaklarını büktü kız çocuğu. 

" Ama arkadaşlarım benimle dalga geçiyor, senin annen deli diye."

Kadının kavisli kaşları çatıldı. kolay kolay kaşlarını çatmazdı ama konu kızı ve kızının mutluluysa zihninde her şey geçebilirdi.

"Bu seni çok mu üzüyor?" Annesinin sorusuna olumsuzca kafasını salladı.

"Hayır, sadece sana  öyle demeleri beni sinirlendiriyor. Ben sinirlenince daha çok gülüyorlar. Sinirlenince fok balığına benziyormuşum." Annesinin kavisli kaşlarını kaldırdı . Bu devam etmesini istemekti onun için.

"Sonra onlar böyle deyince benim gözlerim doluyor. Alin onlara kızıyor ama kısa boylu diye Alinle dalga geçmeye başlıyorlar." 

"Kim onlar ?"

"Melda ablamın arkadaşları. Aslında neredeyse tüm mahalledeki çocuklar."  Kadın bir şey diyemeden camdan kızının arkadaşlarından Asil'in sesi duyuldu. Küçük kızı oyun oynamaya çağırıyordu. Annesi kızın alnına bir öpücük kondurdu. Dizinden indirdi. 

"Sen merak etme anneciğim ben onlarla konuşurum." Annesinin sözlerine gülümsedi  küçük kız. Koşarak dışarı, arkadaşlarının yanına gitti.

Güzel kadın zihninden geçirdiklerini önündeki kağıda döktü. Kalemin ucundaki mürekkep tüm kağıda dağıldı. Zihni dış dünyayla bağlantısını kesti. Düşünceler hayata geçmeye başladı.

Zihin OyuncularıHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin