Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
-
[ aynı günün devamı. ]
Mutlu olduğumuz anlar vardır. Bir süre devam eder ve biterler. Sonra sıkıntılı dönemler araya girer. Hayatımızın döngüsü budur. Döngüyü değiştiremeyiz ama ayak uydurabiliriz. Her şey o zaman daha iyi olur.
"Şey, ben artık sınıfa çıkayım." diyerek oturduğum yerden kalktım. Üzerine oturduğum hırkayı da yerden aldım ve sirkeledim. Gülümseyerek Younghoon'a uzattım.
"Tamam." diyerek o da ayaklandı. "Ben de bugün erkenden duş almaya gideyim. Belki çok dolu değildir."
Uzattığım hırkayı aldı ve adımlamaya başladı. Peşinden giderken yaptığı bu şeye bir anlam yüklemeli miydim, karar vermeye çalışıyordum.
Adımlarımı hızlandırdım ve onunla aynı hizzada yürümeye başladım. Spor salanundan çıkmıştık, ben şimdilik düşünmeden hareket etmeyi planlıyordum. Ne zaman düşünsem daha çok dibe batıyordum çünkü.
Saçma bir şekilde duşların olduğu yer okul binasının içerisindeydi. Neden spor salonunda olmadığı sorgulanırdı. Ancak Younghoon'la daha uzun süre yan yana kalacağımız gerçeği de vardı. Bu yüzden aldırış etmemeye çalıştım.
Duşların oraya geldiğimizde Younghoon bana döndü, bugün kaçıncı olduğunu sayamadığım gülümsemelerine bir yenisini daha ekledi. Karşılık olarak gülümsedim. 'Görüşürüz' dememe gerek yoktu sanki. Onunla konuşmadan, sadece gülümseyerek, birbirimize bakarak anlaşabiliyorduk.
O içeri girerken ben de gitmeye hazırlanıyordum: Juyeon ıslak saçlarıyla yanıma yaklaşıp laf atmaya başlamadan önce.
"Hayırdır Younghoon? Sevgilinle duş almaya mı geldin?"
Ve devamında iğrenç bir şekilde gülümsemesi bana sorgulatıyordu: Neden onun gibi birinden hoşlandığımı, nefen onun yüzünden ağladığımı?
O an Juyeon'a olan duygularımın tiksinmeye döndüğünü anlamıştım.
" Hyunjae, sen sınıfa çık, geç kalacaksın." dedi Younghoon. Beni gönderdikten sonra kavga etmeyeceklerine dair net bir şey yoktu, bu yüzden gitmek istemedim. Ancak bir yandan da Juyeon ile aynı ortamda bulunmak, yüz yüze gelmek istemiyordum.
Younghoon'un gözlerine baktım. Yine konuşmak zorunda kalmadan sadece bakışlarımla beni anlamını istedim.
Beni anlamıştı sanırım. Göz kırptı, sonra da Juyeon'u yok sayarak içeri girdi. Aldırış etmemesi verebileceği en büyük tepkiydi.
