Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
—
[ 03 10 2023, şimdiki zaman. ]
Zaman ne kadar da hızlı geçmişti. Younghoon'la sevgili olalı iki yıl olacaktı yakında. İnanılır bir şey değildi.
Hâlâ ailem, ailemiz bilmese de biz ciddi bir ilişki içerisindeydik. Birbirimizi çok seviyorduk. Zamanla birbirimize benzediğimiz için çok da kavga etmeye sebebimiz olmuyordu. Ben ona nadiren trip atıyordum. O her zaman bana gülümsüyordu. Aklımı okumayı da kesmemişti. Hatta, ben de onun gibi okuyabiliyordum. Bu zaman geçtikçe birbirimize bağlanmamızdı. Birbirini seven insanlar zamanla birbirine benzerlerdi. Sevmek; onun her haliyle kabul etmek, zamanla ona benzemekti.
Ve en mutlu olduğum şey, ikimizin aynı üniversiteyi kazanmış olmasıydı. Yine birlikte okuyacaktık. Eskisi gibi buluşup basketbol sahasında date yapmayı çokk istiyordum.
Younghoon, üniversite için geldiği Suwon'da ilk önce yurtt kalıyordu çünkü bir eve çıkma sorumluluğu o zamanlar ona büyük gelmişti. Üç ay sonra da, orada tanıştığı arkadaşlarından biriyle bir eve çıkmıştı. Benim de aynı şehiri, aynı fakülteyi kazandığımı duyunca hemen ev arkadaşı ile konuşmuş ve orada kalıp kalamayacağımı sormuştu. İyi ki sosyal bir çocuktu, beni kabul etmişti.
Şimdi kaldıkları eve eşyalarımı bırakmaya gidiyordum. Youghoon okuldaydı ve haberi yoktu. Ona süpriz yapacaktım. Ev arkadaşı Jaehyun -adaşım- ile birkaç haftadır bunun üzerine konuşuyorduk. Bana yardımcı olmuştu.
Yaşadıkları mahalle, sessiz duruyordu. Genellikle öğrenciler yaşadığından diye tahmin ediyordum. Şu an çoğu geziyor olmalıydı.
Evi bulmaya çalışırken fazlaca market tarzı yer olduğunu fark ettim. Yani üşenmeden çıkıp bir şeyler alabilirdim.
Sonunda binanın önüne geldim. Ne yeni ne eskiydi. Ortaydı. On yıllık olduğunu tahmin ediyordum. On yıl önce de böyle bir bina yapmak lükstü zaten.
Zillere inceleyip bastım. Kısa sürede açıldı ve ben de asansöre bindim hemen. Zaten dar bir apartmandı ve asansör direkt karşımda duruyordu. Aynı binanın içi gibi asansörde dardı. Üç kişinin, zorlanırsa dört kişinin binebileceği kapasitedeydi. İki katta oturdukları için hızla varmıştım. Asansörden çıkınca da direkt karşımda Jaehyun'u gördüm. Kapıyı açmış bekliyordu.
Biraz inceledim. Kısa, kahverengi saçlı, Younghoon'dan kısa bir çocuktu. Serseri gibi duruyordu birde. Juyeon'u andırmıştı. Onun yüzünden Juyeon aklıma gelmişti. Yüzümü ekşittim ama kısa tuttum çünkü yanlış anlaşılabilirdim. Sonuçta benimle işbirliği yapıyordu. Ona iyi davranmalıydım.
