MİRACLE "HYUNLİX"

40.Bölüm

Bu sarılma felixin titremesine engel olmuştu ama çok tedirgin di çünkü öğretmeni ona sarılıyordu ve Felix temastan hoşlanmıyordu hafif titreyen bedeni ile şok geçiriyordu çünkü ne bir tepki nede bir hareket ediyordu.
Öğretmeni onu sakinleştirmeye çalışıyordu Felix aslında kalkmak istemiyordu ama iç güdüleri kalkması için yalvarıyordu kimse ona bu kadar yakın sarılmamıştı ona bu denli kimse yaklaşmamıştı felixin gene atağı başlıyordu.nefesi daralıyor huzursuz oluyordu etrafında gülme sesleri alaycı şekilde hızla etrafına baktı birsuru hocasının aynısı vardı ama yüzü yara Bere içinde ve giyindikleri şey kan içindeydi tız çığlıklar atmaya başladılar Felix hızla kalktı elini kulaklarına koydu hafif bedenini yere eğdi ağlamaya başladı öğretmeni felixi rahatlatmaya çalıştı ama Felix koşarak okuldan çıkmıştı öğretmeninin ona sarılması rahatlattığını sansada aslında rahatlamamıştı arkasına baktı kese kağıtılı adamlar vardı peşlerini bırakmıyor heran hersaniye etrafındaydılar Felix bu hastalıktan çok yorulmuştu nefesi çok daralıyordu,stres altına girmişti Felix düşünmüştü öğretmeni acaba onun hakkında ne düşünüyordu hızla yanından kalkmıştı kesin salak mı bu çocuk ne diye yanımdan kalktı,aptal işte,kendini bişi sanıyor

Gibi düşüncelere daldı bunun etkisi ile daha çok ağladı kış olan havada aşırı derece terledi fark etmediği bişi vardı yanakları kızarıyordu ama felixin yanakları kızarmazdı ki telefonun camından baktı gerçekten de kızarmıştı bugün derste bile odaklanamamıştı kimse ona bulaşmamasına rağmen elini kalbine koydu nefes almaya çalıştı kaldırım taşına oturdu yüzünü bacaklarına gömdü hüngür,hüngür ağladı.
Bu hastalıktan hiç kurtulamayacaktı hiç bir zaman strese girmişti hemde çok baskındı.ağlayarak ve koşarak doktoruna gitti artık doktoru bile iyi gelmiyordu felixe ağlayarak ikinci evine girdi.doktorunun odasını buldu kapıyı çaldı" gel "sesi duyunca içeri girdi Felix doktor bir adet ağlayan Felix görünce ayaklandı yanına gitti
Felixin bacakları artık kendini tutamıyordu kendini yere attı kafasını yere koydu ellerinide etrafına sardı

Felix,ben çok aşalık biriyim doktor salak ve aptaldan başka bişi değilim beni neden o denizde kurtardın?bıraksaydında ölüm nedir?bilseydim.

Daha da ağladı

Felix,kimse ile temasta bulunamayan gerizekalının tekiyim herkes bana gülüyor,dalga geçiyor kendi ailemin aldığı evlatlık gibi dalga geçiyor ben bu şeyleri kaldırmak istemiyorum

Felix,herkesin beni sevmesini birazda olsa saygı göstermesini istiyorum doktor izin ver de su lanet olası hayattan kurtulayım kaldıramıyorum dertlerim,çektiklerim yaşımdan büyük

Doktor bişi demiyor felixi dinliyordu hastası gözünün önünde yok oluyordu oda ona yanıyordu

Felix,ben bu dünyaya zulm olmak için doğdum

Kafasını kaldırdı göz yaşları sel gibi akıyordu

Felix,yanaklarıma bak kızardı değil mi?derslere odaklanamıyorum artık,o ögretmenimin aynısı ordu şeklinde zombi olarak görüyorum, kese kağıtlı adamlar beni bırakmıyor

Ayağa kalktı koltuğa oturdu doktorda karşısındaki koltuğa yerleşti

Felix,bugün noldu biliyormusun doktor?

Benim etrafımı insanlar sarmıştı bana dokunmak istediler üstüme geldiler titreyen bedenim ile ne yapacağımı bilemedim ama kulüp öğretmenim geldi herkesi dağıttı beni arka bahçeye götürdü su aldı,verdi ben kötü halde titriyor ve ağlıyordum ama bana
Sarıldı doktor...

Doktor şaşırmıştı

Felix,ne kadar garip değil mi?bana sarıldı ama...
Bu beni rahatlamadı aksine daha çok gerdi

Göz yaşlarını sildi.

Felix,arkamdan belki bana laf etti yada küfür etti.

Doktor artık felixden bişi saklamak istemiyordu bu onu tedirgin ediyordu söylemeye karar verdi gözünden yaş düştü.ilk başta tam emin değildi ama artık daha da emindi.

Peki ya doktorun söylemek istediği şey neydi?