Aisha, poor and helpless, has nowhere to turn. All she has left is a mysterious necklace from her childhood. With chaos engulfing her town and no other choice, she flees to avoid capture by the monsters who snatch women for their queen. Lost in the...
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
Time passed so fast that I didn't notice that it was my 4th week here in the Academy. At sa apat na linggong yon isa lang ang napatanuyan ko, hindi talaga ako belong dito o kahit saan. That's why I decided to distance myself from them.. Kahit na hindi naman nila nahahalata yung pag-iwas ko sa kanila. Aside from Moriko who's always bothering me whenever I tried to be alone. Katulad ngayon. Balak ko sanang pumunta sa mini forest. Pansin ko kasi na walang masyadong pumupunta doon kaya mas maigi na doon ako mamalagi para hindi ako palaging makita ni Sereia.
"Aisha, where are you going? Lunch tayo. I heard may bagong dagdag sa menu sa dining hall" magiliw niyang sabi nang makita niyang tumayo ako sa kama, hinatak kaagad niya ako palabas sa dorm.
Right when we stepped outside, I grabbed my arm back which made her brows furrowed and looked at me shocked.
"Uhm.. may pupuntahan lang ako saglit, Mori. Susunod na lang ako doon" I said pero mukhang hindi siya kumbinsido.
Nameywang siyang humarap sa akin at tumingin directly sa mata ko kaya umiwas ako para hindi niya makita ang guilt sa mukha ko.
"Are you avoiding us, Aisha?" she asked directly without breaking her eyes onto me.
I looked at Sereia on my peripheral vision who was also looking at me while crossing her hands. She gazed at me when Mori asked those question.
Nataranta ako saglit at mabilis na nag-isip ng maaaring i-reason. I sighed deeply while closing my eyes. "Of course not, nasa iisang dorm lang tayo kaya paano ko yun magagawa" instead, I told her that. Totoo naman, kahit anong pilit kong iwas, hindi ko pa din naman magagawa dahil always kaming magkasama, pwera na lang kapag class hours, kahit papano lumalayo ako sa kanila pati kina Olivia. Nakakaya ko naman sa ilang araw na paggawa kong pag-iwas pero parang hindi pa sapat na umiwas lang, kailangan ko talagang lumayo.
"Aisha, may problema ka ba?" biglang nag swift ang mukha niya into a worried face. Lumapit siya sa akin at niyakap ako ng sobrang higpit.
Nakaka-guilty but I have to do this. Para na din sa kaligtasan ko.
"W-wala..." I stuttered that's why marahan ko siyang tinulak.
"Pansin ko lang, after nung nangyari sa second challenge niyo naging ganyan ka na. Pati din itong si Sereia, naging aloof na din. Bigla-bigla na lang nawawala" tinuro din niya ang kaibigan niya at nag-pout pagkatapos.
Yeah, if only you know that I am now under investigation at for sure, kaya laging nawawala si Sereia dahil minamanmanan niya ang bawat kilos. Kaya nga din ako nag-decide na dumistansya muna sa kanila dahil din don. Feeling ko kapag malapit ako sa kanila, nagiging careless ako. At ayoko non dahil baka ma-misinterpret na naman nila ako.
"Nag-o-overthink ka lang, Mori.. nagpapaalam naman ako sayo, ah." sabat ni Sereia na lumapit sa kanya.
