12.Bölüm: Kesik Nefes

958 70 158
                                    

✧

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

Şu hayatta
Benim de
Bir yerim olduğuna
İnanmaya çalışmak
Sağlak olduğum halde
Sol elle yazmaya
kalkışmak gibiydi

-yitip gitme fikri doğuştan bizde

Buraya bir şarkı bırakır mısınız?

Gecenin bir yarısında salonda bilgisayarın başında oturmuş, öz annemin benden hamile kaldığını öğrendiğindeki kayıtlarını izliyordum.

Gözümde istemsizce biriken yaşlar görüşümü bulanıklaştırıyordu ama sorun değildi. Annem buradaydı.

Ne kadar da hevesliydi videonun başlarında. 19 yaşındaydı öncelikle. Ama bir hata değildim onun için. Babama deli gibi aşıktı, babam da aynı şekilde. Ben onların 5 yıllık saf aşkının meyvesiymişim meğer.

"Minik Milena'm bugün ilk tekmesini attı babası." diye bu sevinçli haberi babama veriyordu annem. Videonun kalitesi elbette şimdiki zaman kadar iyi değildi ama benim için çok şey ifade ediyordu.

Babam deli gibi sevinip annemin karnına koymuştu başını. Gözleri gülüyordu ikisinin de.

Başka bir kayıtta bebek odasını hazırlıyorlardı. Babam beşiği kendi kuruyordu.

Bu 4 ayın kayıtlarına kadar böyleydi. Sonra karamsarlık, hüzün çöküyordu.

Annem kan kanseri olduğunu öğrenmişti. Bana hamileyken. Gözleri kıpkırmızıydı ve ağlamaktan bitkin düşmüş görünüyordu.

"Özür dilerim minik yıldızım, seni koruyamadık."

Hissettiği çaresizliği hissetmiştim.

"Eğer ben gidersem... Baban sana çok iyi bakacak güzel kızım. Ama ben hep seni izliyor olacağım. Hep yanında olacağım." diyordu kararlılıkla.

Şimdi neredesin anne?

Gülümsedi umutla. "Baban lösemi vakıflarına sürekli olarak bağış yapmaya başladı."

Bağış... O gün onu öldürmeye giderken masasında gördüğüm kağıtlar..
25 yıl sonra bile bağış yapmaya devam ediyor olabilir miydi? Kaybettiği karısını onurlandırmak için. Kayıp kızını onurlandırmak için...

Hıçkırmamak için elimi dudaklarıma kapatmak zorunda kaldım ve gözyaşlarım tane tane aktı.

"Her şey senin için bebeğim." Karnını okşadı. "Olur da bir gün bu videoları görürsen, seni ne kadar sevdiğimi ve senin için neler yapabileceğimi hatırla."

Parabellum ■ Bucky BarnesHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin