Bir Rüya Bir İsteğin Gizlice Gerçekleşmesidir
Sigmund Freud
Yatakta uzanmış dalgınca tavanı seyrediyordum saatlerdir.Anlatılan her şey bana o kadar uzaktı ki! başka çarem yok bununda farkındayım. Yine de hayatımın üzerinde söz hakkımın alınmış olması bana berbat hissettiriyordu.
Yan tarafa doğru dönüp elimi yanağıma yasladım, karanlıkta cama vuran yansıma gölgeler vardı izledim biraz.. Dışardan gelen ayak sesleri ile pür dikkat kesildim, birkaç saniye sonra bir gölge hızlıca penceremin önünden geçti.Hemen yataktan kalkıp kapıya yöneldim bu esnada sert bir şeye çarptım tam çığlık atacağım esnada sırtımı duvara itip ağzımı eliyle kapattı. Karanlıkta göremediğim gölge yüzüme gelen saçları eliyle itip kulağımın arkasına yerleştirip,dudaklarını yanağıma sürterek ilerledi , kulağımın üzerinde sıcak nefesi soluğumu kesti. Teninde yoğun bir koku vardı,daha önce hiç duyumsamamıştım.
" Hışş, sakin ol küçük kız!"
dudakları hafif yanağıma değiyordu,sesi tüylerimi ürperten bir tondaydı. Önümde bir duvar gibi duruyordu oda karanlık olmasına rağmen bakışlarını yüzümde hissettim. Başımın üzerinde gergince duran çenesi saçlarımın içine karışmış bir şekilde duruyordu, solukları tenimi yakıyordu.Her kimse çok fazla yakındık.Bir dakika bu adam odama nasıl girebilmişti? Burnunu saçlarıma sürterek nefes aldı...Korku mu, endişe mi? Göğsümü delmek üzere olan kalbimi duyduğuna emindim.
"Korkma!" sesi boğuktu. " Şimdi ağzını açacam sessiz olmak zorundasın", korkuyla başımı salladım onaylamak için.
"Sana zarar vermeyeceğim sadece ses çıkarma tamam mı küçüğüm?" tekrar başımı salladım onay için ellerini yavaş bir şekilde çekti. Sıcak nefesi artık yüzümdeydi bana doğru eğildi ellerini yanımdaki duvara dayadı.
"Sen de kimsin? Odamda ne işin var, anneannem o iyi mi?" dedim
"Merak etme kimseye zarar vermedim"
"Benden ne istiyorsun?"
"Görmek istedim!" dedi bu adamın ağzından çıkan her kelime benim nefes alışlarımı hızlandırıyor,sesli bir şekilde yutkundum, içimden bir ses çığlık atmamı söylüyordu.Bir yanım ise sessiz kal , dinle diyordu. İçimdeki bu amansız savaşın tek nedeni karanlığın içinde duran bu adamdı.
"Neyi?" Dedim cevabını nefes almadan bekledim.Kimdi bu adam?
" Sende ki beni" kulağıma yakın bir noktada söylediği bu cümle içimde bir yerde zelzeleye neden oldu..beni tanıyor mu?
"Ne!!" Anlamıyorum ne demek istiyorsun?
Kapının kolu aşağıya doğru indi bakışlarım oraya yöneldi ve önümde duran soluğumu kesen sıcaklık kesildi, üşüdüğümü hissettim odayı turladı gözlerim ondan geriye kalan pencerenin açık camı ve rüzgarda dalgalanan perde dışında hiçbir şey göremedi.
"İyi misin Alin?" Dedi Karan,ayakta olmamı sorguluyor gözleri odada olası bir tehlikeyi ararcasına gezindi.
" Ahh! Evet sayılır, dışarda birkaç ses duydum"
"Evet biliyorum Faraz bakıyor şimdi, korkma!
Hadi gel sen ninenin odasına geç, Mert orda yanınızda olacak"
Son defa cama bir bakış attım şimdilik bunu kimseye söylemesem daha iyi olacak.." tamam,sen nereye?"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
GECE KAPANI
Fantasy'Yaşam Bir Rüyadan İbaret Değil Midir?' ''İnsanlar Uykudadır Ölünce Uyanırlar '' Rüyaların çıkmaz sokaklarında hayatta kalmayana çalışan bir gece kapanı''geçmişin ve geleceğin tozlu yollarında amansız bir mücadele "
