KURT'UN ESİRİ +18

#17

Özlediniz mi beni:) aylar sonra geri geldim. İnanılmaz tuhaf şeyler yaşadım ve size asla inanamayacaginiz bir olay söylemek istiyorum. 32 yaşında bir adamla tanıştım aylar önce ve bu kitapta söylediğim Kaplan ve gece nin arasında geçen çoğu diyolaglari konuştuğumuzu farkettim. (Kötü olanlar değil)
Ve tekrar bu kitapta bir göz attığım da kalbim yerinden çıkacak gibiydi. Asla ama asla söylemem dediğim çoğu şeyi gerçek hayatta yaşamış ve konuşulmuş olması o kadar korkutucu ki! Bu kitabı istesem de silemem artık. (Ve 4. Bölümü yok etmek istiyorum lanet olsun NDKDNDKDJD)

Unutanlar hızlıca önceki bölümü okusunlar.

*****

Gözlerimi açtığım da yatak odasındaydım. O yaşadıklarım birer rüya mıydı? Hızla yataktan kalkıp ilk önce aynaya baktım. Boğazım da hiç bir şey yoktu. Korkarak temkinlice kapıyı açıp aşağı doğru adımladım.

Kaplan yine kahve içiyordu ama elin de bir kitap vardı Ve kıyafetleri de farklıydı.

Beni merdivenler de görünce genişçe gülümsedi.

"Günaydın güzel kızım"

Ona anlamazca baktım. Yani gördüklerim birer rüyaydı. Ama o kadar gerçekciydi ki etkisinde kalmıştım resmen.

"Bir sorun mu var?"

"Hayır yok"

Yavaşça yanına doğru adımlayıp sandalyeyi çekmiştim ki bileğimden tutup kendine doğru çekti. Kaşları çatılmıştı.

"Bana yalan mı söylüyorsun?"

"H-Hayır sadece aptalca bir rüya gördüm o kadar"

Bileğimden çekip dizine oturttu beni. Saçlarımı okşayıp öpüyordu arada.

"Ne gördün bakayım anlat"

"Sen çok sinirliydin ve boğazımı sıkıyordun"

Bıkkınca bir iç çekmişti.

"O kadar çok mu korkutuyorum seni?"

Cevap vermeyip haraket etmedim. Kalkmak istiyordum şuan çok rahatsızdım. Bu adam beni neden bu kadar rahatsız hissettiriyordu bugün?

"Bugün bir garip davranıyorsun" dedim.

Yüzüme ifadesizce baktı ve saçlarımla oynamaya başladı.

"Nasıl garip?"

"Bilmiyorum"

"Hadi kahvaltımızı yapalım"

***

Kısa bir kahvaltıdan sonra hiç bir şey konuşmadan yemeğimizi bitirmiştik. Ben içeri salona geçmiştim Kaplan ise ona kesinlikle aşırı derecede yakıştığını düşündüğüm lacivert takımını giymişti.

Yanıma gelip koltuğa oturdu, ardından beni kucağına oturtup saçlarımı yüzümün heryerini ve en son da dudaklarımı öpüp kalkmıştı.

"Beni kızdıracak hiç bir haraket de bulunma! Anlaştık mı güzellik?"

Sadece kafamı sallamakla yetinip koltuğa oturmuştum. O hala başıma dikilirken ona değil televizyona bakıyordum ruhsuzca...

"Bugün garip davranan sensin asıl, ne oluyor böyle yüzüme bile bakmıyorsun?"

Yüzüne bakıp tepki vermedim.
Bugün bana ne olduğunu ben de bilmiyordum. Sanki duygularım tepki verme yetilerim hepsi alınmış gibiydi.

Kaplan sinirli bir yüz ifadesi ile omuzlarımdan tutup sarstı beni.