KURT'UN ESİRİ +18

#10

Gözlerimi açtığım da hava hala karanlıktı. Bir süre tavana bakarken aklıma kurt ve Kenan gelmişti ama sol tarafımdaki nefes sesini duyunca rahatlamıştım. Bu nefes sesini biliyordum kurttu bu.

Sol tarafa dönüp zaten bildiğim görsele tekrar baktım. Bu hayvan bana huzur veriyordu ve güvende hissettiriyordu. Kafasını yastığa dayamış uyuyordu, elimi kaldırıp kafasını okşamaya başladım. Kafasını hiç oynatmadan kokumu almaya çalıştı bir süre. Burun deliklerinin hareket etmesinden anlamıştım.

"Nerelerdeydin bakayım sen?"

Gözünü açıp bana baktı ve yaklaşıp yüzümü kokladı. Yanaklarımı yalamaya başlamıştı yine ve beni güldürmeyi hep başarıyordu. Aklıma kenanın gelmesiyle geri çekilip ayağa kalktım. Kurta dönüp sinirlice baktım

"Burdan sakın kalkmıyorsun"

Boş boş yüzüme baktıktan sonra karanlık koridorda kenanın odasına doğru yürümeye başladım. Işığı yakmak istiyordum ama çok karanlık olduğu için bulamazdım.

"Kenan"

Boş koridorda sesim hafifçe yankılandı ama herhangi bir karşılık gelmedi. Tekrardan yürümeye başladım, odasına geldiğimde iki kere tıklattım ancak yine bir ses gelmedi.

Kapıyı yavaşça açıp kafamı uzattım, sokak lambasının loş ışığı içeriyi aydınlatıyordu. Içeride kimse yoktu evde olmadığını düşünerek tam odadan çıkıyordum ki odanın içindeki banyo olduğunu düşündüğüm yerden ses geldi, bir şeyin çarpma sesi gibiydi. Gerilsem de sakin kalmaya çalışarak tekrardan içeri girdim. Banyo Kapısına birkaç kez tıklattım ancak içeriden Yine ses gelmedi, kapıyı yavaşça açarak içeri girdim.

Gördüğüm görüntüyle hemen arkamı döndüm, Kenan duş alıyordu. banyo dışında hiçbir şekilde gelmeyen su sesi ve ışık yüzünden anlayamamıştım. demek bu yüzden cevap vermiyormuş.

"Bir sorun mu var güzellik?"

"Çok afedersin ses gelmeyince meraklanıp girdim. Gideyim ben"

Elimi kapıya uzatmışken duşa kabinin açılma sesi gerilmeme neden olmuştu. Donup kalmıştım, gitgide yaklaşan ayak sesleriyle kalbim çarpıntıya uğradı. Kendine gel gece, çık şu lanet yerden!

Kapıyı hızlıca açarken kapanması bir oldu. Kenan arkamdan kapıyı o kadar sert kapatmıştı ki kırıldığına yemin edebilirim.

Omuzlarımdan tutup beni kendine doğru çevirdi ve kapıya doğru itti. Tamamen çıplak olması nedeniyle yüzümü buruşturup gözlerimi kapadım. Ne yapıyordu bu lanet herif?

"Ne yaptığını sanıyorsun çıplaksın çekil önümden hemen"

"Aç gözlerini!"

Açmadım asla açamazdim bu sapık ne sanıyordu kendisini.

"Bağırırım çekil önümden"

Kahkaha atıp cümlesine devam etti.

"İstediğin kadar bağır, burada kimse seni duyamaz."

Daha fazla yaklaştığını nefesinden anlamıştım. Çok yakındı, gereksiz yakındı.

"Tamam sakin ol, şaka yaptım sadece. Aç gözlerini"

Elini saçlarım da hissettim. Bir tutamı alıp kulağımın arkasına sıkıştırdı.

"Korkuyorum, lütfen"

İlk önce Elini çekti sonra kendisi çekildi.

"Özür dilerim, korkmanı istememiştim"

"Özür dilemen bir şey değiştirmiyor. Senin evinde sana sığındım ben, senin bana yaptığına bak"