Rönesans Çağının İtalya'sında tesadüfler zincirinin bir araya getirdiği hırçın bir aşkın, sırlar, kayıplar ve ihanetler içerisinde sanatın mucizevi detaylarıyla yoğrulmuş hikayesi.
Roma'nın soylu hanedanlarından birine mensup olan Maddalena De Benar...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"çocuklar sever annelerini. "
✨✨
Yatak odalarında hazırlıkları bittiğinde, birlikte villanın geniş verandasında kahvaltıya katılmışlardı. Maddalena uyandığında kendini bulduğu hal yüzünden hayal kırıklığına uğramışsa da, sabah güneşinin berrak ışıkları ve kuş cıvıltıları eşliğinde yaptıkları kahvaltı zevkli geçmişti. Rosia Panzio, Lavinia ve sabah erken vakitte aralarına katılan Cesare Virgilio ile olan sohbetleri esnasında, göz göze geldikleri her defasında Sandrino'nun arsız sırıtmalarına ve inatla tabağına bıraktığı yiyeceklere dahi ses çıkarmamıştı. Her sabah olduğu gibi o sabahta hekimin hazırladığı macunu almamak için yatak odalarında adeta köşe kapmaca oynamışlardı. Maddalena yeme bozukluğu sebebiyle insanların üzerine düşmesine, ısrar etmelerine katlanamıyordu. Ancak Sandrino kontrolü eline alma konusundaki kararlılığından dönmemişti, her sabah macunu aldığını gözleriyle görmek için ısrar ediyordu.
Kahvaltı masası toplanırken, yanlarına gelen kâhyaları Fabio ona hitap ettiğinde Maddalena, Lavinia ile sohbetini yarıda kesip oturduğu sandalyenin kulpunu kavrayarak gözlerini adama çevirmişti.
"Leydim, De Benardi sarayından bir haberci geldi, sizinle görüşmesi gereken acil bir konu olduğunu ilettiler. Kapıda kabul edilmeyi bekliyorlar."
Adamın söyledikleriyle birlikte Maddalena kalbinde ince biz sızı hissetmişti. Aklına dün yırtıp attığı mektup gelmişti. Bir şeylerin yolunda gitmediği açıktı. Sandalyesinden destek alarak ayağa kalkmış, uzun yemek masasını geçerek villanın içine girmişti. Tam olarak ne olmuş olabileceğini kestiremiyordu ama De Benardi Sarayından haberci gönderdiklerine göre kötü bir şey olduğu kesindi. Evin içinde ilerlerken Sandrino'nun arkasından gelen ayak seslerini duyuyordu ancak donuk bir hale bürünen yeşil gözleri tam karşıya yola odaklanmıştı.
Yüksek kapılardan dışarı çıktığında De Benardi ailesinin emektar kâhyalarıyla karşılaşmıştı. Adamın rengi kaçmış ve yüzü asıktı. Onu gördüğünde, bundan önce hiç göstermemiş olduğu bir saygıyla ellerini önünde birleştirip, bir adım öne çıkmıştı.
"Gastini seni buraya kadar getiren nedir?"
Adam öne eğdiği başını kaldırdığında, sesi söyleyeceklerinden dolayı kısık çıkmıştı.
"Leydim, Madonna Contessa De Benardi ateşli bir hastalığa yakandılar, hekimler başındalar. Size haber vermek için mektup gönderilmişti, sanıyorum ki elinize ulaşmadı."
Ailesiyle birlikte kahvaltı yaparken Maddalena'nın gözlerinin içinde parlayan o sımsıcak sevdi dolu ışık adamın sözleriyle birlikte kaybolmuştu. Birkaç adımla bahçeye inen basamakların başına kadar gelmiş ancak aşağı inmek için herhangi bir harekette bulunmamıştı. Kendini endişeli ya da annesi kaybetmekten korkuyormuş gibi hissedemiyordu. Adamın yüzüne bakarken sessizce yutkundu, kör edici parlak güneşe rağmen bir anda her yanı buz kesmişti. Üzerine soğuk bir uyuşukluk siniyor gibiydi.
