Lost Memories Of Butterfly \\ Hyunlix

O şarkının adı ne?

~Felix

"Her yere baktınız mı?"

"Evet. Ev çevresinde yok. Jeongin ve Changbin barlar sokağı çevresinede bakmış. Ama bir şey çıkmamış"

"Aramaya devam edelim. Sonra tekrar heberleşiriz.."

"Felix sakin ol. Onu bulacağız. Neresi onu rahatlatabilir? Nereye kafa dağıtmaya gitmiş olabilir? Belki sen bilebilirsin"

"Bilmiyorum hyung.."

"Sadece düşün. Merak etme onu bulacağız"

Telefonu kapatıp cebime koydum ve düşünmeye başladım.

Amelia noona bizi arayıp Hyunjin'in gece Wooyoung'a gittiğini ve ondan bir daha haber alamadığını söylemişti. Sonradan ortaya çıkmıştı ki Hyunjin o gece Wooyoung'u onu aldatırken yakalamıştı. Biz istemesekte şuan onu San, Wooyoung ve Mingi'de arıyordu. Onlarda o andan sonra Hyunjin'e ulaşamamışlardı.

Wooyoung'u gördüğüm ilk an ona sağlam bir yumruk geçirip kasıklarına sert bir tekme atmıştım. O orospu çocuğu kendini ne sanıyordu? Chan hyung beni tutmasaydı onun o küçük sikini kopartırdım.

Sevdiğin kişinin seni en yakın arkadaşıyla aldatması berbat bir şey. Kim bilir ne kadar üzülmüş ve yıkılmıştır. Umarım kendine kötü bir şey yapmamıştır.

"Düşün Felix.."

Saatlerdir onu arıyorduk ve ses yoktu. Hava kararmaya başlamıştı. Hiçbir telefonumuzu açmıyor, mesajlarımıza dönmüyordu. Bense bu durumda çıldırmak üzereydim. Onu bir daha kaybedemem. Ya başına bir şey geldiyse?

Aklıma gelen yerle hemen arabamı tekrar çalıştırıp direksiyonu kırdım.

"Lütfen orada olsun lütfen..."

Yaklaşık 20 dakika sonra sahil şeridine ulaşmıştım. Su onu rahatlatırdı ve özgür hissettirirdi. Arabamı sahilin yakınlarına park edip deniz kıyılarında onu aramaya başladım. Lütfen yanılmayayım.

Birkaç insan, sandalyeleriyle oturmuş keyif yapıyor, bazıları denize giriyor, bazıları ise artık güneş kalmadığı için güneşlendiği havluları topluyordu. Benimse gözlerim tek bir kişiyi arıyordu.

Dakikalar geçtikçe hava daha çok karakıyordu. Kendime ağlamamak için söz vermiştim ancak umutlarım yavaş yavaş kararıyordu.

Tam o an, sahil kenarındaki duvarın arkasında bir sigara dumanı belirdi. Hızla o tarafa doğru koşmaya başladım. Ancak ayağım takılıp yere kapaklandım. Kalktığımda dizim kanıyordu, umrumda değil. Koşmaya devam edip duvarın arkasına atladım. Oradaydı işte...

Duvara yaslanmış, yan tarafında bitik bira şişeleri, elinde sigarası, üzerinde sırılsıklam kıyafetleriyle oradaydı. Yanına koşup görüş açısına girdim. Üzerine atılıp ona bir daha bırakmak istemezcesine sarıldım.

"Aptal Hwang..."

Üzerindeki ve saçlarındaki ıslaklık sanırım denize girdiği içindi. Ama kıyafetleri üzerinde soğuk soğuk kuruyordu ve teni buz gibiydi. Hasta olacaktı.

Ondan biraz çekilip omuzlarını tutup sarstım. Tepki vermiyordu.

"Hyunjin hasta olacaksı..-"

"Felix belkide o kazada ölmeliydim"

Bu cümlesi, yerimde öylece kalakalmama sebep oldu. Gözlerimle henüz buluşmamış olan gözleri, sonunda gözlerimi buldu.

"Herkese sadece mutsuzluk veriyorum. Yetemiyorum. Ona yeterince sevgi veremedim. Bende beni sevmezdim gerçi. İyi bir erkek arkadaş olamadım. Sahi, sen beni nasıl sevebildin?"