Severus Snape

15•role

*Aklıma gülüşü geldikçe kendi kendime sırıtıyordum, acaba uyku için bir büyü var mı? Arada düşüncelerimi filan durdururda bir gün uyku problemlerim son bulur belki*

*************

Saat 10:05

Olamaz uyuyakaldım!

Belkide hermione'ye beni sabahları erken uyandırdığı ve bu kadar telaşlı olduğu için kızmamalıydım

Hemen asamla üstümü değiştirdim, koşmam gerekiyordu, koşarken kimseye çarpmamak için zikzaklar çiziyordum
Zindanlara doğru inerken yanlışlıkla omuz attığım insanlara bir saniyeliğine dönerek

Pardon!

Desemde bana bakan yüzlerdeki sinirli ifadelere göre çokta hoşnut görünmüyorlardı.

Ne bitmez okul böyle burası....
Derken içeriye çoktan girmiş olmam gereken sınıf kapısının önünde tek bir öğrenci bile olmaması ve kapının kapalı olmasına bakılırsa çoktan geç kalmıştım

Soluk soluğa kalmış bir halde üstümü hızlıca düzelterek içeri girdim

"Geç kaldığım için özür dilerim Profesör"

Ne kadar aptalım iksir dersi olduğunu bile yeni öğreniyorum, belkide Profesör Snape'in dersi olması işi biraz kolaylaştırabilir, hayır hayır aksine onun dersine geç kalmam daha kötü

Arkası dönük olan Profesör yavaşça kapıya doğru yaklaştı

Öğrenciler onlara doğru bakıyordu, dün akşam söylediklerini ve aldığı kararı unutmamıştı

"Bu sorumsuzluğunuz yüzünden başınıza gelecekler için de üzgün olmalısınız bayan Wilson"

"Hiç sanmıyorum"

"Ne kadar akıllanmaz olduğunuzu zaten gayet iyi biliyorum"

"Bende ne kadar ruhsuz bir insan olduğunuzu

"Küstah! Bir kez olsun kişisel sorunlarınız yüzünden binanızdan puan kırılmasının bencilce olduğunu düşündünüz mü?
görünen o ki düşünmediniz lakin tüm haftasonu cezaya kaldığınızda düşünmek için oldukça zamanınız olacağından eminim"

Daha fazla ileri gitmek istemedim o kadar iyi oynuyordu ki bana gerçekten kızıyormuş gibiydi, ben bile benden nefret ettigine inanmıştım.

Boş olan bir sıraya oturdum, hermione bugün başka bir dersteydi ve slytherin'le ortak bir derste yanına oturacağım insan seçeneği oldukça azdı

Çok şaşırmış görünen öğrencilere bakınca Gülmemek için kendimi zor tuttum.

İksir malzemelerini parşomenlere yazıyorduk, bitirdikten sonra parşomeni vermek için yerimden kalktım, dersin bitmesine çok az kalmıştı

Parşomeni verirken gözlerimin içine bakan bir çift siyah gözün ardından zihnimde bir fısıltı duydum

"Herkes çıktıktan sonra sınıfa gel"

Son parşomenlerde verildikten sonra sınıftaki kalabalık azalmaya başladı, çıkan diğer öğrencilerle birlikte çıktım sınıfta kaldığımı kimsenin görmemesi için, koridorda ufak bir tur attıktan sonra geri döndüm boşalmış olan sınıfa.

Ben içeriye girince Masada oturan Profesör asasıyla kapıyı kapattı, yanına doğru gittim

"Nasıldı?"

"Fazla inandırıcı, hatta biraz korkunç "

Güldü, bir yandan sinir bozucuydu çünkü gerçekten aşağılanmış hissettiriyordu