Severus Snape

17▪︎promise

*"Zaten bunu kasten yaptığını düşünmüyorum, bir an bile buradan çıkmadı"

"Yani tüm gece yanımda mı kaldı?"

"Evet"

Jane bunu duyduktan sonra bir süre sessiz kalmış düşünüyordu

Jane (iç ses); bir an bile gitmedi demek...

"Şimdi gitmem gerekiyor biraz dinlen"

"Tamam"*

**************

Burası fazla sıkıcı, keşke burada biri daha olsaydı, bayan Pomfrey dışında biri.

Aslında canım eskisi kadar yanmıyordu, sanki üstünden bir kaç hafta geçmiş gibi hissediyordum

"Bayan Pomfrey, ne zaman çıkacağım?"

"Bu iyileştirilmesi zor bir kesik, iyileşmeden çıkamazsınız"

"Ama oldukça iyi hissediyorum, sadece kıpırdayınca canım yanıyor"

"Bu mümkün değil bu laneti ilk defa görüyorum bu kadar kolay geçemez bir kılıç yarası gibi duruyor"

"Gerçekten o kadar kötü değilim"

"Gözlerimle görmeden inanmam şu kesiğe bir bakalım"

Geldi ve henüz dün sarılmış olan bandajı açtı, kesik izi hala duruyordu fakat eskisi kadar ciddi görünmüyordu

"Bu nasıl olur merlinin sakalı!"

"Yani bu durumda ne zaman çıkıyorum?"

"Yarın çıkabilirsiniz bayan Wilson"

Bu harika! Sonunda tekrar derslere katılabileceğim, bunun için bu kadar sevineceğimi bilmiyordum

İlk defa bu kadar yakından tanık olmuştum büyücülük dünyasının kötü yanlarına, çok korkunç artık daha çok korkuyordum burada yaralamaktan öte yandansa nasıl bu kadar hızlı toparlamıştım bilmiyorum işin garip yanı bayan Pomfrey'de bilmiyor. Ona göre böyle bir laneti etkisi uzun süre sürebilirmiş

Saatler geçmek bilmiyordu, hermione tekrar uğrardı belki, ama geç olursa buraya gelemezdi biraz uyusam zaman geçerdi, Hem sonuçta yarın çıkacakta olsam hala günlük aktiviteleri yaparken beni zorlayacak bir yaram vardı

Gözlerimi kapattım, dinlenmeye çalıştım en azından düşünmeden uzanıyordum.

21:38

Geç olmuştu, öğrencilerin bir kısmı ortak salonda bir kısmı da yataklarındaydı

Revirde çok bir farklılık yoktu, bazen kontrole gelen bayan Pomfrey ve dinlenen kız. Etraf sessizdi

Dersleri bitmiş olan Profesörlerde dağılmıştı çoktan.

Snape'se çalışma odasındaydı aklına takılan biri vardı. İyileştirebilmiş miydi azda olsa acaba? Bandaj yüzünden hiç bir şey görünmüyordu İyi geldiğine emindi ama görmek istiyordu. Derslerde bile başka bir şey düşünememişti, koltukta oturmuş kafasını dağıtmaya çalışarak kitap okuyordu

"Yapmam gerekeni yaptım, artık boşvermeliyim tüm günüm düşünmekten boşa gitti!"

Kendini kandırıyordu, farkındaydı. kitabı okumaya çalıştı ama aklında o varken bunu yapamıyordu, bir kaç sayfa daha okudu, sayfanın ortasında anlamadan okuduğunu anlayınca durdu

"Bu böyle olmayacak"

Kitabı sert bir şekilde kapatti ve masanın üstüne koydu, yavaş adımlarla odadan çıktı, koridora yöneldi ve hastane katına doğru gitti