Direct to the love (Complete)

~10~

ရန်ကုန်ကိုအားလုံပြန်ရောက်လာကြတော့ အားလုံးကပင်ပန်းနေသည်ဖြစ်လို့ ပရာ်ဖက်ဆာက ဒီလာမည့် အဂ်ါ၊ဗုဒ္ဓဟူးနှစ်ရက်အားကျောင်းပိတ်ရက်အဖြစ်ပိတ်ပေးလိုက်သည်။

ခင်မာမျိုး တစ်ချိန်လုံးပြုံးစိစိဖြစ်နေသည်။ တေဇာက ဘာကြောင့် ခင်မာမျိုးစပ်ဖြီးဖြီး‌ဖြစ်နေလဲဆိုသည်ကို စဉ်းစားလို့ကိုမရ။ ထိုနည်းအတူ တင်မောင်မြင်နဲ့မြလေးရောပင်။

"ဟဲ့ခင်မာမျိုး နင်ဦးနှောက်မှန်သေးလား" တေဇာမေးခွန်းကြောင့် ခင်မာမျိုးက ပြုံးပြပြီး ခေါင်းငြိမ့်ပြသာ်တဲ့လေ။
ထိုသည်ကြောင့်တေဇာတို့အနည်းငယ်ခေါင်းစားသွားသည်။

"သွားပြီနော် သူငယ်ချင်းတို့ ငါဂုဏ်နဲ့တူတူပြန်တော့မယ် "ရုတ်တရပ်ရောက်ချလာသည့် ဂုဏ်ဘေးနားကပုသေးသးလေးဖြစ်တဲ့ပိုင်ပြည့်ဝအသံကြောင့် တေဇာတို့ ခေါင်းသာငြိမ့်ပြပြီး "တာ့တာနော်"ပဲပြောနိုင်ကြပါတော့သည်။
ဂုဏ်တို့ထွက်သွားမှ တေဇာကခင်မယမျိုးပြုံးစ်စိနဲ့ဖြစ်နေရသည့်အကြာင်းအရင်ကိုသေချာသဘောပေါက်တော့သည်။

"ဪ ဟဲ့ခင်မာမျိုး ဂုဏ်တို့ကပြန်တည့်သွားကြပြီပေါ့ နင်အဲ့ကြောင်အဲ့လိုရုပ်ဖြစ်နေတာမလား"မြလေးနဲ့တင်မောင်မြင့်ကပါ ဘေးကထောက်ခံသည်။

"အေးဟုတယ်ဟေ့ တို့ဂုဏ်က တကယ်ပိုင်ပိုင်ကိုသဘောကျနေတာ ငါ့ကိုသူပြောပြတယ်...."

"အံဩပါတယ် လာစမ်းပါပြန်ကြမယ်" ဘေးက မြလေးက စိတ်မရှည်လေသံနဲ့ ခင်မာမျိုးကို အတင်းဆွဲခေါ်သွားသည်ကြောင့် ကျန်ရစ်ခဲ့သည့်တေဇာနဲ့ တင်မောင်မြင့်တို့က တစ်ယောက်မျက်နှာတစ်ယောက်ကြည့်၍ မေးဆတ်ပြနေတော့သည်။ ထိုအခါတေဇာမှစပြောလာသည်။

"သဲလေးရေ...." တေဇာ၏စနောက်စကားကို တင်‌မောင်မြင့်က အန်ချင်သလိုလိုပင်လုပ်ပြတော့...

"ဟော ငါကသဲလေးပဲခေါ်ရသေးတာ မင်းက အန်တောင်တောင်နေပြီပေါ့ ဘယ်နှလလဲ ဘယ်သူနဲ့လဲ ငါနဲ့ပဲဖြစ်ရမယ်နော်" တေဇာစကားကြောင့် တင်မောင်မြောင့် လက်ထဲက ရေဘူးနဲ့ တေဇာ့ခေါင်းကိုခေါက်ရင်းပင်

"ချီးကို ကိုယ်ဝန် " ထိုသို့ပြောပြီး ကျောင်းပြန်သို့သာထွက်လာခဲ့လိုက်ပါသည်။