KAÇ GEL KOMUTAN

1.BÖLüm

Buraya sizi ifade eden bir emoji bırakır mısınız?

Bol bol satır arası yorum yaparsanız sevinirim iyi okumalar.

"Hayaller yıkılır, insanlar gider,umutlar tükenir ama acılar geçmez. Çünkü anılar silinmez."

1.BÖLüm

Bölüm şarkısı; Fatma Hümeyra Akbay =Kirli beyaz kedi

"Elalem ne der? Cümlesi kazanır. Ben kaybederdim."

Alarmla güne başlamak isterdim, rezalet kaynanamın sesi ile başlamaktansa. Kendisi terk ettiğim müstakbel nişanlımın biricik annesiydi.
 
Odamdan çıkarken de hâlâ oturma odasına geçene kadar bir anda kaybolmayı diliyordum. Hikaye hep aynıydı. Ben oğlunu terk eder , o annemi doldurur, annem babamı. İşin sonunda "Elalem ne der?" Cümlesi kazanır, ben kaybederim.
Aslında herşey basitti.

Ben mutlu değildim. Mutlu olmadığım bir yerde kalmak istemiyordum. Sizden ricamdır anneler, kızlarınızın duygularını hiçe saymayın. Benim annem gibi...

"Hoş geldiniz Nezahat hanım."

Mırıldanarak konuşmama yüzünü ekşitti.

"Hâlâ anne demiyor bu kızın bana Sultan."
"Siz benim annem değilsiniz-" cümlemi annemin sesi kesti.

"Ay Nezahat, bilmez misin benim kızı? Alışır yakında Alışır. "

"Alışmayacağım. Hatırlatırım ben sizin oğlunuzu terk ettim."

"Aman iki güne barışır benim oğlan seninle."

"Nezahat hanım, ben terk ettim oğlunuzu."

İlk başlarda Oğuz ile iyi anlaşıyorduk aslında. Babam için ideal adaydı, tıpkı annem de olduğu gibi. Mahallenin sevilen genciydi. Herkese yardım eder, ihtiyacı olana el uzatırdı. Yakışıklı bir o kadar kendini bilen, işinde gücünde biriydi. Onun tarafından sevilmek iyi hissettiriyordu. Ya da sevildiğini sanmak.

Oğuz'un davranışları yüzük takıldıktan sonra değişmişti. Umursamaz, aramalarını açmaz, aramaz, işi olduğunda iletişim kurar hale gelmişti. Bir süre sonra lazımlık haline geldiğimi düşünmeye başlamıştım. Bana ihtiyacı varsa vardım, yoksa yoktum. Benim ihtiyacım olduğu zamanlarda ise ona ulaşmak mümkün değildi.

Bunu dile getirdiğimde ise' Bütün problemlerini ben mi çözeceğim? Koskoca kadınsın artık bir şeyleri kendin hallet.' Demişti. Sanki her sorunumu o çözmüş gibi....

"Ee Sultan alışverişi bitirsek de evi düzenlesek artık. Malum bizim üst katımızda oturacakları için fazla bir ihtiyaçları olmayacak." Bir de bu vardı. Aman oğlum benden öteye gitmesin. Oğlu da ondan öteye gitmeye meraklı değildi, bunun kavgasını da yapmış en sonunda bencil olmuştum.

Dedim ya Oğuz beni umursamıyordu. Ah zamanında ağabeyimi dinleyipte onun yanına yerleşseydim herşeyi çözerdik.

"Siz anlamamakta ısrar ediyorsunuz ama ben sizin oğlunuz ile evlenmeyeceğim. Biz Oğuz ile ayrıldık. Bir daha buraya gelmeyin."

Onları arkamda bırakıp odama geçtim. Ağabeyimi arayıp yardım istemek istiyordum. Asker olacağını söylediği zaman evde koca bir savaş çıkmıştı. Annem ve babam kabul etmeseler de, ağabeyim isteğinden vazgeçmemişti. Onlar ağabeyimi silmişler, bize de ismini anmayı yasaklamışlardı.