Sabah uyandığımda yatağımdaydım.Üstüm değiştirilmişti.
Kalkıp odadan çıktım sarsak adımlarla merdiveni indim.Her zaman ki gibi masada oturmuş kahvaltı yapıyordu.
Günaydın dahi demeden masaya oturup yemeğimi önüme çektim.Sessizce yemeğimi yerken tabletle uğraşıyordu.
Yarısını yiyip yemek masasından kalktım "nereye?"
"Odama"
"Çık odandan yeter"
Cevap vermeyip merdivenleri hızlı hızlı çıktım ve odama girdim.Aynadan kendime baktım.
Ellerim şişmiş göz altıma değdi,ağlamaktan şişmişti gözlerim ise kanlanmıştı.
4 gündür changbinsizdim ve çökmüş gibi görünüyordum.
Yorganımı açıp içine geri girdim gözlerimi kapattım,uyumaktan başka yapıcak bişi yoktu.
___________
5 hafta geçti,35 gün oldu changbinsiz.
Odamdan dışarı çıkmak istemiyorum fakat annem kursa gitmemi zorluyor.
Şuan her akşam olduğu gibi yatağımda oturmuş ağlıyordum.
Annem o günden sonra her şeyime yasak koymuştu.Ekran saatlerim vardı televizyon ve tablet yasaktı,pencere açmama kadar herşeyim kontrolüydü.
Kapımın açılmasıyla başımı oraya çevirdim.Korumam gelmişti hâlâ adını öğrenme zahmetine girmedim.
Elindeki tepsiyi kenara koydu ve çıktı.Yavaşça kalkıp tepsiye baktım.
Sadece ot.
Gülüp geri yattım,odamın kapısı tekrar açıldı ve kapandı bakmadım büyük ihtimalle koruma gelmişti.
"Kurs saatiniz yaklaşıyor küçük bayım"
Sesi kulaklarımda yankılanırken başımı hızla kapıya doğru çevirdim.
Changbin burdaydı ve bana kapıdan bakıyordu,yataktan hızla kalkıp üstüne atladım.
"Seni çok özledim"
"Bende,bende sizi özledim"
Ellerimi bedeninden çektim ve karşısında durdum "tamamen mi geldin yoksa bugünlük?"
"Tamamen geldim"
Rahatça nefes verip yatağa oturdum "bir an ümidi kestim annem artık seni benden tamamen aldı sandım"
"Beni bu kadar sevmen gözlerimi yaşartıyor"
Yanıma oturtuğunda temas haline geçtim"aç mısın?"
"Değilim"
"İnanmadım,yemek yemiyormuşsun"
"Bir vakit sonra sıktı"
"Tavuk yiyelim"
Dudaklarımı kararsızlıkla ısırdım,kusma ihtimalim vardı.
"Kusmama izin verme ama "
