Kismet

I STILL CALLED HER

"So, How's your date?" Agad kong sinabunutan si Shane ng bigla itong tumawa na parang nagaasar pa.

"Date mo mukha mo!" Sa totoo lang, Ilang araw na akong stress sa kakameet-up sa mga babaeng pwede kong maging jowa but none of them passed my taste. Masyado silang malalandi. I want to find someone just like my mom. Modest. Simple lang.

"Chill mima. What happened ba? Other fail?" Jaime asked. Both of them are my best gayfriends. Yes! Gay din sila kagaya ko and since highschool magkasama na kami until now na pareho na kaming sucessful.

"Same as the others." Hindi ko mapigilang mapairap. "Yung damit nila na halos makita ko yung kaluluwa nila. As if naman na maakit ako dun and also ang lalandi especially yun kanina, so touchy and clingy. Buti hindi ko nasampal." Natawa naman sila pareho.

"I can recommend someone pa sana if you want kaso..." suggestion ni shane.

"No! Ayaw ko na. "Pagdugtong ko . Isang malalim na hininga ang pinakawalan ko.

"Eh what about the nerdy girl na hinatid mo? Yung nakwento mo." tanong ni jaime. Ahh that girl.

"I Can't find her" sagot ko.

"What do you mean?" tanong naman ni shane

"I really can't find her. Everytime na bumabalik ako sa apartment niya walang tao, kaya hinintuan ko na baka lumipat na siya or something. Tinanong ko din ang name niya sa company na pagmamay-ari ng isa sa mga business partners namin maraming clara sa company nila, they ask her last name kaso nakalimutan ko na. So, i desbribe her nalang babaeng may nerdy glasses kaso marami raw na nakasalamaing empleyado. "

"So anong plano mo?." tanong ni shane. Honestly, I don't know. Ilang weeks nalang, darating na si mommy galing amerika at dapat by that time, meron na akong maipakilalang jowang babae pero lahat sila, nilaladi lang ako.

"Bahala na!" Bahala na ang tadhana kung magkikita pa kami o hindi at bahala na din ang tadhana kung sinong magiging babaeng jowa ko.

Sayang nga lang kasi i really want to see her again that nerdy girl, feeling ko siya lang ang makakatulong sakin and she's familiar din kasi. Nakita o Nakasama ko na siguro siya dati kaya comfortable ako kanya. I remember that night again while walking dito sa same company kung saan niya ako nakitang umiiyak. That feeling i had, it was nice. it was nice to have a friend like her.

"Focus joaquin! Focus!" Paalala ko sa sarili ko at pumasok na ng conference room. These problem is wating me, kailangan kong magising.

Our meeting finished well, mapapadalas din ako panigurado sa company na ito dahil isa na ako sa mga major shareholder nito at the same time, i will be handling their clothing line.

"Thank you sir! I'm looking forward na makatrabaho ka" I smiled and kinamayan si Mr. Agustin, the company representative. I stare at my watch, it already 8pm.

"Thank you, Mr. Agustin but I really need to go" Paalis na ako ng pigilan ako nito.

"Wait sir. Im very sorry, let's wait for my employee. Ibibigay niya yung mga details ng ating project. She's on her way papunta dito" So, i waited for 5mins. Important din naman kasi yung report na yun, para mapagaralan ko na ng maaga pero pwede naman ipagpabukas. So, why bother diba? Akala ko i wasted my 5 minutes on nothing. Hindi pala.

there she is. Ang matagal ko namang gustong makita. The nerdy girl. Hingal na hingal, mukhang pagod at paniguradong gusto na nitong makauwi at magpahinga. I laught in the back of my mind.

"Sorry sir. Medyo nalate, nagloko bigla yung printer kaya kailangan ko pang pumunta ng ibang department" Pagalit na hinablot ni Mr. Agustin yung papel.

"Stop making excuses kanina ka pa. You can now go" Nakita kong napayuko lang si clara habang nagsasalita magisa at naglalakad na papalayo. So, that's how they treat you huh? Lumapit si Mr. Agustin at iniabot saakin ang papel ng nakangiti. Psh. "Is that your secretary?" Umiling ito. "Just employee" My inner left kilay ay tumaas sa narinig ko. Just? To think na that just employee eh 8pm nandito pa din.

"Thank you for this Mr. Agustin, I really appreciate it." at naglakad ng mabilis papalabas para maabutan si clara sa labas.

I waited for 20 mins sa labas at sa wakas, i saw her papalabas ng company. Nakita kong napansin niya ako kaya kumaway ako. Natawa nalang ako ng lumingon ito sa likod at parang hinahanap kung sinong kinakawayan ko kaya lumapit na ako sa kanya.

"Nice to see you again, nerdy girl." Gulat lang itong napatingin sakin na parang hindi totoo na nasa harap niya ako.

"Oy! Anong ginagawa mo dito?" Taka niyang tanong.

"Waiting for you." Masaya kong sabi. "Actually, nakita kita kanina, your the masipag na employee ni Mr. Agustin. I knew na pauwi kana kaya nagbakasakali ako na baka makita kita dito kapag nagantay ako" straight forward kong sabi.

"Why?" Tanong niya. "Bakit mo ako hinihintay? May nagawa ba ako? May mali ba dun sa report? Did my boss say something?" Sunod sunod na tanong niya. I just laugh.

"No. I just want to see you again and ask na baka gusto mong sumabay? Hatid na kita. Pambawi sa nagawa mo sakin noong nakaraan" 

"May kapalit ba ito?" She jokely said. Tsaka ko nalang naalala yung kay mama. That's my motive sa totoo lang kaya ko din siya hinintay. I want to ask her badly pero this is not the right time i think?

"Sumakay ka nalang nang makauwi kana at makapagpahinga" Our ride was as usual quiet, but really comforting. Bago siya makababa ng kotse ay hingi ko ang number niya. She asked why i said for business purposes, but honestly i was thinking na tawagan siya and ask her to be my jowa for 5 months.

And Guess what, hindi ako nakatiis I really called her.