The Love Sleeping Under The Moonlight

Part 14

[Unicode]Part 14

_______________

Are you single?
You can skip this part🤓

_________________

"မယ်မယ် ဟိုဘက်ကိုကြည့်ပါဦး"

အနားမှအို့ဟီးလက်ညှိုးညွှန်ရာဘက် ထယ်ယောင်းလှည့်ကြည့်လိုက်သည်။နေရောင်အောက်၌ သူတို့ရှိရာသို့ တရွေ့ရွေ့ချီတက်လာသည့်အရှင်ဦးဆောင်သောစစ်တပ်။ ရုတ်တရက်အံ့ဩထိတ်လန့်မှုဖြင့် ထယ်ယောင်းခါးစောင်းပေါ်တင်ထားသည့်ဝါတောင်းပင်လွှတ်ကျသွား၏။

"အရှင်"

"အရှင်မင်းကြီးက ဘာလို့များ စစ်တပ်ကြီးနဲ့ချီတက်လာရတာလဲ... မယ်မယ် မဟုတ်မှ နန်းမြို့မှာ ကိစ္စတစ်ခုခုများဖြစ်နေပြီလားမသိဘူး"

သူ့အနားသို့စွေ့ကနဲကပ်လာသည့်အို့ဟီးက ကြောက်လန့်တကြားဖြင့် ခပ်တိုးတိုးပြောသည်။ သူပင်ရင်တလျှပ်လျှပ်ဖြစ်ကာ အို့ဟီးဘက်သို့ခေါင်းလှည့်သွားရသည်။ ကြောက်လန့်နေကြောင်း သက်သေပြသည့်အို့ဟီးရဲ့ခပ်ရွံ့ရွံ့မျက်လုံးတွေ...

"မဖြစ်နိုင်တာ...သေချာမသိသေးပဲလျှောက်မတွေးနဲ့"

အို့ဟီးကိုပြောလိုက်ပေမယ့် လျှောက်တွေးနေမိသူကထယ်ယောင်းသာ။ ဘာအကြောင်းအရာမှမရှိဘဲနဲ့တော့ အရှင်က စစ်တပ်ကြီးချီပြီးနန်းပြင်သို့ထွက်လာမည်မဟုတ်။ အို့ဟီးပြောသလို နန်းမြို့မှာကိစ္စတစ်ခုခုဖြစ်လို့မဟုတ်ရင်တော့ တစ်ခြားနိုင်ငံတစ်ခုခုနဲ့များ စစ်ခင်းဖို့အကြောင်းဖန်လာလေသလား။ ဝင်လာသည့်ထိုအတွေးတို့နောက် ထယ်ယောင်းရင်ထဲပူပန်ကြောင့်ကြမှုများတစ်ရိပ်ရိပ်တိုးလာခဲ့သည်။

စစ်ဆိုတာကြီးကြုံလာခဲ့ရင် အနိဌအာရုံတွေကို ကြုံရ၊ကြားရဦးမည်။ သေကျေပျက်စီးကြဦးမည်။

"အရှင်က မြင်းကြီးစီးပြီး အနောက်မှာစစ်တပ်ကြီးနဲ့"

သူ့အနောက်နားမှ အပျိုတော်တစ်ယောက်ကအလန့်တကြားထအော်တော့ ထယ်ယောင်းအတွေးတို့ရပ်ကုန်သည်။ထိုအခါမှ သတိထားမိသွားကြဟန်ရသည့် ဝါခင်းထဲမှလူများ။ လုပ်လက်စများအားရပ်ကာ ချီတက်လာသည့်စစ်တပ်ဘက်သို့ မျက်နှာမူ၍ရပ်ကြည့်နေကြသည်။ ဟိုတစ်ပေါက်ဒီတစ်ပေါက်ထွက်လာသည့် စကားသံများက ကျွတ်ကျွတ်ဆူလာတော့ ထယ်ယောင်းခေါင်းနောက်ရပြန်ပြီ။