ကိုယ့်သဘောနဲ့ကိုယ်ထွက်လာခဲ့ပြီး အခုလဲဖိတ်ခေါ်ခြင်းမရှိဘဲ ပြန်ရောက်လာခဲ့သည် ၊ အိမ်ကထွက်လာခဲ့တဲ့အတောအတွင်း appaနဲ့ommaကို YeonJunဘက်မှအဆက်သွယ်မလုပ်ခဲ့သလို မိဘတွေဘက်ကလဲ အဆက်သွယ်ဖြတ်ထားခဲ့သည်ဘဲလေ
အားနာစိတ်တို့ရှိနေပေမဲ့ ကိုယ့်လုပ်ရပ်ကိုလဲမှားတယ်မထင်ပါ ၊
အိမ်ထဲကိုဝင်လိုက်သည်နှင့် အနွေးဓာတ်လေးကရင်ထဲအထိစီးဝင်လာသည် ၊ မိဘအရိပ်နဲ့ဝေးနေခဲ့တာကြာပြီမလား...မလွမ်းဘူး သတိမရဘူးပြောရင်တော့လိမ်ရာကျမှာပေါ့ ၊ သူလဲappaနဲ့ommaကိုလွမ်းနေခဲ့တာပါ
" ဟင်...အကိုလေး "
ထမင်းစားခန်းထဲကထွက်လာတဲ့ အိမ်အကူအဒေါ်ကြီးမှာ YeonJunကိုမြင်သည်နှင့်တအံ့တသြ ၊ appa ကတော့ဒီအချိန်ဆို company မှာဖြစ်လောက်မှာပေမဲ့ omma ကိုတော့ခုထိမတွေ့ရသေးပါ
" ဟို...နေကောင်းတယ်မလားဗျ "
" ကောင်းတာပေါ့ကွယ်...အကိုလေးရောနေကောင်းရဲ့လား ၊ မျက်နှာလေးတွေတောင်ပြည့်နေတော့ သေချာနေထိုင်နေပုံပါဘဲ "
ပြုံးလျက်ဆိုလာတဲ့ အဒေါ်ကြီးရဲ့စကားကို အပြုံးလေးနဲ့ပင်အဖြေပေးလိုက်သည် ၊ ဒီအတောအတွင်းYeonJun အဆင်ပြေနေပါတယ်...SooBin ဆီကပြန်လာပြီး တစ်လလောက်ပိတ်ထားခဲ့တဲ့ဆေးခန်းလေးကိုပြန်ဖွင့်ခဲ့သည် ၊ ရက်ရှည်ကျောင်းပိတ်ရက်ရရင်တော့ SooBinက သူ့ဆီလာတတ်သလို မနေနိုင်လောက်အောင်လွမ်းလာတဲ့အခါတွင်လဲ YeonJunက SooBinအနား ကပ်ပါးလေးသွားလုပ်ရတာပင် ၊ အနေဝေးပေမဲ့နှလုံးသားချင်းနီးနေတာကြောင့် သူတို့ဆက်ဆံရေးမှာထင်ထားတာထပ်ပင်ပိုအဆင်ပြေနေခဲ့သည်
" Mrs.Choi က အပေါ်ထပ်က အကိုလေးအခန်းမှာရှိနေပါတယ် "
" ommaကလား "
" အကိုလေးမရှိပေမဲ့ အကိုလေးအခန်းကတော့ တစ်ပတ်တစ်ခါသန့်ရှင်းရေးလုပ်နေကြလေ ၊ အခုလဲအကိုလေးအခန်းမှာသန့်ရှင်းရေးဝင်လုပ်နေတာ ကျွန်မတို့လုပ်ပေးဖို့ပြောပေမဲ့ မရပါဘူး "
YeonJun မျက်လုံးထဲ၌ မျက်ရည်စတို့ပြည့်လျှံလာသည် ၊ ချက်ချင်းပင်အပေါ်ထပ်က အခန်းဆီသို့ အပြေးတပိုင်းဦးတည်လိုက်၏
