Ritma Selenia

Bölüm 7 / Karanlıkta Dans

Herkese Merhaba! 🌙

Ritma Selenia 2800 kişi oldu! İlginiz için çok teşekkür ederim Ay Parçalarım.

Küçük yıldıza basıp oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın. İyi okumalar. 🖤

Bölüm Şarkıları:

Becky G - Bella Ciao

Imagine Dragons - Believer

Adele - Skyfall

Alin

Annem ve babam kapıda gülümseyen yüzlerle bana bakıyordu.

"Anne, baba?"

"Kızım içeri davet etmeyecek misin? Kaldık kapıda." Annemin sözleriyle birlikte gözlerimi kırpıştırdım. "Tabii. Anne, baba, lütfen geçin."

Ellerindeki kutuyu bana uzattılar. "Yeni evini görelim dedik. Sana kurabiye de aldık, fındıklı. Sen seversin." Bir yandan konuşup bir yandan salona girdiklerinde, ayakta duran Ares'i fark etmişlerdi.

"Misafirin mi vardı?" Asker edasıyla hazır olda bekleyen Ares'e baktı. "Evet, anne tanıştırayım." Ne diyeceğimi bilemiyordum.

Gözlerimi Ares'e çevirdiğimde aynı şekilde bana baktı. Sanırım cevabı Ares de bilmiyordu. "Ares benim dans okulundan arkadaşım." En kolay yanıtı seçmiştim.

Annemi ve babamı işaret ettim. "Annem Leyla ve babam Mithat." diyerek onları tanıttığımda, yaklaşarak müthiş bir nezaketle annemin eline uzandı.

"Çok memnun oldum, Leyla..." Nasıl hitap edeceğini annemin seçmesini tercih etmişti. "Leyla teyze diyebilirsin."

"Öyleyse çok memnun oldum, Leyla teyze." Elini öpüp başına koyduğunda şok içerisindeydim. Annem Ares'i baştan aşağı süzdüğünde gözlerimi kıstım. Senin çocuğun benim ben!

Bu konuşmalar olurken babam bana şüpheli gözlerle bakıyordu. Ona üç numaralı yavru kedi bakışımı attığımda Ares'e döndü.

"Mithat ben de. Memnun oldum." Tokalaştıklarında birbirlerini tartıyor gibi görünüyorlardı.

"Yanlış zamanda geldiysek..." Annem konuşurken Ares araya girdi. "Hiç olur mu öyle şey, lütfen." Hafifçe gülümseyerek anneme baktı.

Ben de ona katılır bir şekilde başımı salladım. "Evet, anne oturun siz. Ben size çay yapayım. Ares, sen de ister misin?" Onaylar bir şekilde gülümsedi. "Olur, Alin."

Onlar yerlerine geçerken mutfağa geçip porselen demliği çıkarttım. Raftaki kavanozdan birkaç poşet çay alıp demliğe koyacakken adım sesleriyle başımı kapıya çevirdim. Annem gelmişti.

"Alin, yavrum sen ajanstan mı buldun bu adamı?" Annemin sözleriyle gözlerim faltaşı gibi açılmıştı.

"Anne ne bulması Allah aşkına ya. Misafirim sadece, gidecek zaten birazdan. Ayrıca açık mutfak, duyacak."

Ben kısık sesle yanıtlarken bir elini tezgaha koyup gülümsedi. "Benim de vardı öyle bir misafirim, bak içeride oturuyor şu an."

Beni de güldürmüştü. "Anne, gerçekten öyle bir şey değil..." Bir eliyle saçlarımı sevdikten sonra omzuma dokunmuştu. "Tabii ki, tabii ki. Sen öyle diyorsan."

"Anne!" diye çıkıştığımda gülmeye başladı. "Tamam, tamam. Gidiyorum." Arkasını dönüp salona ilerlediğinde derin bir nefes almıştım.