Daddy-ah||HyunJeongLix

32.bebeğimiz geri döndü

Yazarın anlatımıyla
.
.
.
.
Aradan onbeş gün geçmişti. Koskoca onbeş gün, ve Felix o günden beri ne hyunjin'i nede jeongin'i görmüştü. Jeongin neredeyse hergün geliyordu kapısının önünde ağlıyıp açması için yalvarsada Felix bir kere bile açmamıştı kapıyı. Hiç dışarı çıkmamıştı bir kaç kere jisung'lar gelmiş evde vakit geçirip içmişlerdi ama ne arkadaşları nede başka birşey hyunjinjin'i ve kendine itiraf edemesede hoşlanmaya başladığı jeongin'i unutmasına yardımcı olmamıştı.

Hyunjin ise her gün arıyor onu çok sevdiğine dair mesajlar atıyor ve geri dönmesini istiyordu fakat Felix hyunjin'ede cevap vermiyordu. Özlemişti hemde çok hem hyunjin'i hemde kabul etmek istemesede jeongin'i, çok yalnız ve savunmasız hissediyordu güvende olduğunu hissettiği tek yer olan hyunjin'in kollarına alışmıştı çünkü uzun zamandır o kollar sarmamıştı bedenini her yönden özlüyor ve ihtiyaç duyuyordu..

Yatağına oturmuş vakit geçirmek için açtığı filmi izliyordu, daha doğrusu gözleri izlesede aklı başka yerdeydi okadar dalmıştıki arka arkaya çalan zille irkilip derin bir nefes aldı yataktan kalkıp odadan çıkarak kapının önüne geldi yine jeongindi ve günlerdir olduğu gibi yine ağlıyordu Felix kulağını sessizce kapıya dayayıp söylediklerini dinlemeye başladı.

- Felix lütfen kapıyı aç seni çok özledik bizi böyle cezalandırma ne olur

Bende sizi özledim/

- sana oyun oynamadık seni kandırmadık tamam belkide açık açık teklif etmeliydik ama korktuk seni en başından kaybetmekten korktuk, hyunjin'de bende sen olmadan iyi değiliz Felix lütfen

Bende iyi değilim hemde hiç ahh kahretsin git artık/

- affet bizi lütfen, gitmeyeceğim sen affedene bize geri dönene kadar burada durucam Felix

Aptal git artık git/

- bu kadar ceza fazla değil mi Felix lütfen, hyunjin hiç gülmüyor lütfen, lütfen, lütfen

Hyunjin, ben korkuyorum ya bana ansızın geldiğin gibi sevgilinle birlikte ansızın gidersen ben ozaman dayanamam/

- sorun ben miyim Felix, benim yüzümden mi gelmiyorsun, tamam sana söz veriyorum aranızdan çıkacağım yeterki hyunjin gülsün sende gül siz mutlu olun beni istemiyorsan bile hyunjin'e geri dön

Aptal, aptalsın seni istemediğim doğru değil ama ben hala kabullenemiyorum yada ben üzülmek istemiyorum/

- gidiyorum, bir dahada hiç dönmeyeceğim Felix seni çok seviyorum bunu unutma ve benim için hyunjine iyi bak ikinizide çok seviyorum

Jeongin'in son cümlesinden sonra sessizlik hakim olmuştu Felix tedirgin bir şekilde jeongin'in söylediklerini düşünüyordu içini kaplayan kötü hisle hemen kapıyı açtı

- yok, gitti mi ya giderse jeongin!

Ayakkabılarını bile giymeden koşarak merdivenlerden inmeye başladı, jeongin çoktan uzaklaşmıştı, felix ağlıyordu ne jeongin'i nede hyunjin'i kaybetmek istemiyordu çünkü. Apartmanın dışına çıktığında jeongin'in arabayı çalıştırıp ilerlediğini gördü çıplak ayaklarına batan taşlara aldırmadan "jeongin dur" diye bağırarak arabanın arkasından koşmaya başladı bastığı yerlere bakmadan koşuyordu ve ayağına batan büyük bir cam parçasıyla inleyerek yere kapandı, tam o anda felix'in arkasındaki araç arka arkaya kornaya basınca jeongin'in dikkatini çekmiş ve dikiz aynasından arkaya bakan jeongin yerde arabaların arasında oturan Felix'i görmüştü.