KİMSESİZLER

7.BÖLÜM:ŞEYTANIN TACI

Selam bebekleriim,yeni bölüm sizlerle😉

Açıkçası bölümü bende okumadım ve o yüzden yazım yanlışları ya da kelime hataları olursa kusura bakmayın.

Lütfen oy verip yorum atmayı unutmayınız.

İyi okumalar.

Şarkılar;

Son kez-Rota
Şebnem Ferah-Kalbim Mezar
Second-Aklımda bir kördüğüm

Şeytanın tacını düşürdüğü o gün
kıyamet kaçınılmaz bir hale gelecekti.

KİMSESİZLER:7.BÖLÜM;ŞEYTANIN TACI👑

Hayat bilinmezliği ve adaletsizliğiyle meşhurdu.

Hayat kimseye adil davranmazdı,hayat kimseye istediğini pat diye önüne koymazdı,
hayat belki bir gün önce sevdiğin insanı elinden alırdı,hayat belki bir gün sonra seni yeniden hayatta tutacak bir can verirdi kucağına,hayat belki sen hayatının son demliklerindeyken sana umut olurdu,hayat belki seni acılarından kurtarırdı,belki de acıyı ilmek ilmek işlerdi benliğine,hayat belki seni mutlu ederdi,belkide söküp alırdı o mutluluğu içinden, hayat belki senin üzerine toprak atılmasını engellerdi ama sen çoktan ölmüş olurdun.

Hayat böyle birşeydi işte bir yandan alırken,bir yandan veriyordu.

Tam benim artık tutunabileceğim bir dal yok dedikten hemen sonra senin önüne bir dal koyuyordu.Tam sen tutunabilecek bir dal ararken ise senin dalını kırıyordu.

Acımasızdı,affetmezdi,kırardı,ve bunun adı hayattı.

Bütün kötü duyguları beraberinde getirip seni yıkarken utanmaz bir şekilde zamanı ilerletmeye devam eden bir şeytandı.

Hayat bir şeytandı,kader ise eşlikçisi.

Ama biz bu şeytana rağmen direnmiş,hayata kafa kaldırmıştık.Bu baş kaldırıyı ise yaşamımızı idame ettirerek yapmıştık.

Bizim yaşamamız bile bir baş kaldırıydı.

Biz baş kaldırıp yaşamaya devam ettirmiştik,hatta ben kendimi kaptırıp o Uludere'den,Türkiye'den kurtulmuştum.

Ama şimdi yine burdaydım,Türkiye'de.

Beni öldürmeye çalışıp başaramayan bir ülkede Türkiye'deydim.

Ama eğer tam şuan sağlam ve doğruluğu yüzde seksen olan cümlelerim olmazsa,
yaşamımı devam ettirebileceğime pek emin değildim.

Çünkü karşımda Ahmet Taşkın vardı,
herhangi bir cümlemden emin olmazsa beni gözünü kırpmadan öldürebilecek bir adam vardı.

Herhangi bir cümlem hem onun şüphesine,
hem planın ilerleyişine,hemde benim hayatımın önüne taş koyabilirdi.

Cümlelerimi cımbızla seçmeliydim.

Tam şuan aklımdan milyonlarca senaryo geçiyordu.Her bir planı kafamin içinde en ince ayrıntısına kadar yapıyor ve daha sonra bir kusur görüp iptal ediyordum.

Ama acilen bir şey bulmam lazımdı.

Karşımdaki adam oturup,'sen yalanını düşün ben bekleyeyim'demeyecekti çünkü.

Ahmet Taşkın bana gülümsedi.

Ben gerçekten bahtıma sokayım.

"Alev hanım"aa evet,Alev hanımdım dimi ben,"bu ne güzel süpriz"diye mırıldandı.

Yaa,yaa aman ne süpriz,ne süpriz,ne demezsin.

Ve tam o an-beynim son dakika acil yardım butonu olan beynim ile- aklıma gelen planla yüzüme gülümseme yayıldı.Ay o güzel beynim sağ olsun.Hemen konuşmaya başladım.