KİMSESİZLER

10.BÖLÜM:SON PİŞMANLIK VE SAHTE GÜVEN KIRIKLARI

Size hem çok güzel,hemde dolu dolu bir bölüm getirdim.Aksiyon'u ve gerilimi bol
olan yüzleşmelerle dolu bir bölüm.

Lütfen oy ve yorum atmayı unutmayınız

İyi okumalar.

Şarkılar;

Lia Shine-Aden p2
Murat dalkılıç-Yalan Dünya
Kahraman Deniz-Suç Mahalli
Adele-Set fire to the rain
Duncan Laurance-Arcade

Biz birbirimizin kimsesizliğinde,
limana gemi olmuştuk.Bizi ne bir dalga
ne de bir insan batırabilirdi.

KİMSESİZLER:10.BÖLÜM:SON PİŞMANLIK VE SAHTE GÜVEN KIRIKLARI

Hayatta bazı hatalar yapılırdı ve pişman olunurdu..Fakat hiçbirşeyin geri dönüşü ve affı olmadığı gibi,son pişmanlığında bir yararı olmuyordu.

Dün çok güzel bir an yaşamıştım,Ufuk'tan etkilendiğiminfarkındaydım.Yakışıklı,karizmatik,çekici,her kadının beğenebileceği bir erkekti.Ve onunla öpüşmek beni fazlasıyla iyi hissettirmişti.

Dün gece öpüştükten sonra tek kelime etmeden inşaata gelmiştik.Ne o konuşmuştu,
ne ben.Aslında onun konuşması gerekirdi,
beni öpen oydu.Tamam bende karşılık vermiş olabilirdim,ama sonuçta bana atılan oydu.Ama bana bir adım atsaydı ne tepki vereceğimide kestiremiyordum.

Ama o tek kelime dahi etmemişti.

Farkında olduğum tek şey bunun koskocaman bir yanlış olduğuydu.Bu yola hata yapmak yok diyerek çıkmıştım.Ama daha ilk andan sırf kendi keyfim için hata yapmıştım.

Ben böyleydim işte,kendi kafasının dikine giden ve hata yapmaya meyilli olan biriydim.Etrafımdaki herkes beni uyarıyor diye sinirleniyordum ama meğer ben o uyarıları hak ediyormuşum.Bunu dün gece idrak etmiştim.

Özellikle bu hata,gidişatı sallandırabilecek bir hataydı.Ufuk'un bana karşı hareketi ne olacaktı? Nasıl davranacaktı?Öpüşmemizin üzerine bana yakınlaşacak mıydı?yoksa bana tavır alıp görmezden mi gelecekti?Bu sorular fazla korkutucuydu.Ve bu beni istemsizce fazlaca tedirgin ediyordu.

Tedirgin olmak,diken üstünde olmak en sevmediğim histi.Sırf özel hayatımda bu hissi yaşamamak için hep garantiye oynardım.

Ama dün ilk defa risk almıştım,ve şuan diken üstündeydim.

Acaba değer miydi?Peki ya pişman mıydım?

Peki ya son pişmanlık neye yadardı?

Bende bu soruların hiçbir cevabı yoktu.Ya da cevaplardan korkuyordum.

Hayal daha uyanmamıştı.Ben sabaha kadar uyuyamamış,sabahta çok erken kalkmıştım.
Daha saat beş buçuktu,ve gözlerim beni uykuya çekiyordu.

Döndüm ve Hayal'e baktım.

Sabahın bu erken saatinde üşürken düşünüyordum,acaba Hayal'in bu işe bulaşmasına izin vererek bir hata mı yapmıştım.

Bu plandayken veya bu plandan çıktığımız zaman hiçbirimiz masum insanlar olmayacaktık.Ben zaten hiçbir zaman masum bir insan olmamıştım,tahminim ölüm grubuda öyle.Fakat Hayal,o fazlasıyla masumdu.Onun bu planı benim için kabul ettiğinin farkındaydım.Fakat ona bu kötülüğü yapmak beni mahvediyordu.

Göz göre göre en yakın arkadışımın masumluğunu elinden alıyordum.Eğer izin vermeyeseydim belkide hayatına devam edebilecekti.Evet bana üzülecekti daralacaktı ama en azından bir süre sonra unutacaktı.