KİMSESİZLER

11.BÖLÜM:LİDERİN GÜCÜ

Hayat bazen,nefes alırken sizi titretecek kadar acımasızdır.

KİMSESİZLER:11.BÖLÜM;LİDER'İN GÜCÜ

Her zaman bildiğim tek bir şey vardı.
Giderken ya kaçardın,ya mecbur bırakılırdın.Dün akşam ve bugün olanlar beni mecbur bıraktırmıştı.Kendimi bildim bileli,her zaman bir yerlerden giderdim.

Uludere'den Amerikaya,Amerikadan'da Türkiye'ye hep bir yerden bir yere gitmiştim.Ama hepsindede mecbur bırakılmıştım.Hiçbiri kendi isteğimle olmamıştı.

Ufuk bana bencil muamelesi yapmıştı,ama asıl bencil kendisiydi.Önce beni öpmüş ve ertesi gün bana bir çöp kadar değesizmişim gibi davranmıştı.

Onları korumama rağmen,sırf ona haber verip liderliğini pohpohlamadım diye bana bağırıp çağırmış,beni bencil ve nankör bir kadın yapmıştı.

Ama ben gerçekleri biliyordum,beni manipüle edemeyeceklerdi.

Ben ne bencildim,ne nankör.

Tam aksi,onlar iddia ettiği insanlar değildiler ve bunun hesabını onlardan intikam,hayır O'ndan intikam alarak yapacaktım.Ama şimdi intikamım bekleyebilirdi,daha fazla burda kalamazdım.

Dudaklarımı araladım,"Madem öyle"derken gülümsüyordum.Sandalyeyi geriye doğru ittirdim ve ayağa kalktım.Dediği gibi"Herşey bu kadar"diye mırıldandım.Eğer herşey bu kadarsa benim,bizim burda durmamıza gerek yoktu.Hayal'e döndüm."Hayal kalk"ve gözlerimi onun gözlerine çevirdim.
Alev alevdi gözleri,ama bilmediği birşey vardı benim ateşim onuda benide yakardı.

Sanki intikamımı alacağıma dair bir anlaşma imzalar gibi baktım gözlerinin içine.Dudaklarım aralandı "Gidiyoruz"

Hayal sözümü ikiletmeden ayağa kalkınca Joe şaşkınla dudaklarını araladı."Öyle birşey yok,oturun oturduğunuz yerde"

"Bu ekipte en fazla saygı duyduğum adamlardan birisin Joe"derken fazlasıyla samimiydim."Hatta nadirsin"birde Oğuz vardı,başka hiçbir erkeğe saygı falan duymuyordum.

Çünkü hak etmiyorlardı.İbrahim daha geldiğim ilk gün beni itip kalkmış,bana orospu muamelesi yapmıştı.Ferman her fırsatta aşağılayıcı bakışlarını sürekli üzerimde gezdirmişti.Murat bana yerli yersiz çıkıp durmuş,ve bugünde bunu kanıtlamıştı.O,o ise benim güvenimi sarsmıştı.

Evet hiçbiri hak etmiyordu,benim saygımı.

"Ama üzgünüm"dedikten sonra elimle çenemi kaşıyıp elimi geri çektim."Hatta yalan söylemeyeyim,sadece bir konuda üzgünüm.Oda ekipten ayrılmak değil"
verdiğim sözü tutamamaktı."Siz fazlasıyla herşeyi biliyorsunuz"derken onlarla dalga geçiyordum.

Bir bok bildikleri yoktu.

"Eminim Hayal ve ben olmadan'da herşeyi halledersiniz"dedikten sonra masadan birkaç adım uzaklaşıp tekrar masaya döndüm."Biz daha fazla fazlalık yapmayalım.Siz yolunuza,biz yolumuza" dedikten sonra arkamı döndüm ve yürümeye başladım.

Duyduğum topuklu seslerinden anladığım kadarıyla Hayal'de tam arkamdaydı.

Buraya nasıl geldiysek,öyle'de giderdik.

"Çıkmanıza izin vermem!"diyen sinirli bir ses duyduğumda.Arkamı döndüm.

"Biz bir plana başladık Günce.Bizi yarı yolda bırakamazsın!Buna izin vermem!"diyen Joe olayın ciddiyetini yeni anlamış gibiydi.

"Doğru Joe"derken gözlerimi Ufuk ve Murat'a diktim."Biz ekip olarak bir plana başladık.Fakat dengeler tık tık"yavaş konuşuyordum."Bozulmaya başladı.İlk plandan cayan ben değilim.Daha önce lideriniz defalarca kez planın akışını bozdu." Derken iğneliyici bir şekilde konuşuyordum.
"Hani onu atmakla tehdit ediyordun ya"bakışlarımı Ufuk'tan çekip Joe'ya doğrulttum."Bizide attın say!"