KİMSESİZLER

5.BÖLÜM:GİZLİ OPERASYON

Lütfen oy vermeyi ve yorum atmayı unutmayınız...

İyi okumalar.

Şarkılar;

Tomme Profitt-Enemy
Karlos/Yaren-Yanarım
Gökhan Türkmen-Aşk

(Sahne performansını arka planda yanarım şarkısı ile okumanızı tavsiye ediyorum)

Bu hikaye tamamı ile kurgu ve hayal ürünüdür...

Adalet artık sadece altı harf'ti.

KİMSESİZLER:5.BÖLÜM; GİZLİ OPERASYON

Çocukluk,hayatın boyunca geçireceğin bütün o evreleri belirler.

Eğer mutlu bir çocukluk geçirdiysen kendisine karşı özsevgisi yüksek bir birey olursun.Eğer korku dolu bir çocukluk geçirdiysen travmalara sahip bir birey olursun.Eğer hüzün dolu bir çocukluk geçirdiysen kaybetmekten korkan bir birey olursun.

Belkide hiçbiri olmazsın,çünkü hayatın neler getireceği hiç belli olmaz.

Ben korku dolu bir çocukluk geçirmiştim.
Evet aynı zamanda hüzün vardı,nefret vardı,kin vardı hatta inanılmaz ama ara ara mutluluk bile vardı.Ama korku her zaman daha baskın bir duygu olmuştu.

Çocukluğumdan sonra tramva olarak bende birşey kalıp kalmadığını bilmiyorum,çünkü bunu tetikleyen bir durum olmadı.Ama Amerikadaki hayatımda dışlanmaktan korkan,çekingen bir insan olmuştum,bunu biliyorum ve bu korkumu Hayal sayesinde yenmiştim,bunuda biliyorum.

Şuan siyah bir minibüsün içindeydim ve nereye gittiğimizden bir haberdim.Belki benim yaptığım bir delilikti,onlara güvenip taa buralara gelmek ve peşimde Hayal'ide sürüklemek tam bir delilikti.

Ama onları araştırmıştım,o evde kaldığım bir hafta boyunca iyi bir araştırma yapmıştım.Ne kadar gizli ve dikkatli bir grup olsalarda davalarda yakalanan küçük detaylar ipuçları ile kafamda birşeyler bağdaştırmıştım.Evet bu onlara güvenmem için hala bir sebep değil ama o izlettikleri görüntüler ve bu kadar şeyi bilmeleri,zaten onlarla iç içe olacağımın bir göstergesiydi bence.

Kısa bir süre sonra tenha bir yerde durduk,
burda bir tane bina vardı.Etrafta ise sadece ormanlık alan ve onlara eşlik eden çarçöpler.Burası nasıl bir yerdi böyle?!

Minibüsten herkes sırayla indiğinde sadece Ufuk ile ben kaldık.Ufuk gözleri ile inmemi işaret etti ve bende indim.Peşimede Ufuk indiğinde siyah minibüsün kapısı sertçe kapandı ve kısa bir süre sonra yanımızdan ayrıldı.

Ben, Hayal ve ölüm grubu bu yıkık dökük binanın önündeydik.

Joe binaya girmeden önce Hayal'e döndü ve kolunu uzattı."Bana eşlik etmek ister misiniz madam?" dedi.Yarı ingilizce konuşarak .

Hayal,kıkırdadı ve başını salladı."Tabiki beyfendi eşlik edebilirsiniz bana"dedi ve Joe'nun kolunun girdi ve binaya ikisi girdiler.Fingirdek kız!

Allah'tan Mato görmüyordu bunları,ikimizin ama en çok benim yanımda bir erkek sinek gördüğü zaman hemen havlamaya başlar ve asla susmazdı.Ha bu arada Mato nerde diye sorarsanız,Mato'da bizimle geliyor.Oğlumu orda bırakamazdım sonuçta,ama o Joe'nun araba ile gelen bir ekibi ile gelecek,her ne kadar içime sinmesede uçakta gelemeyeceği için mecbur kabul etmiştim.

Su ve Ferman,Melda ve İbrahim de yanyana içeri girdiler Hayal ve Joe'nun peşine.Hâla üzerimde bir çakır keyiflilik vardı.Deren beklemediğim bir anda yanıma gelip koluma girdi ve,"hayde!" diye bağırıp beni çekiştirmeye başladı.