[Unicode]
ရှေ့တွင်ချထားသောခေါက်ဆွဲအားတူနှင့်ထိုးဆွနေကာ မမြင်ဖူးသည့်အရာကဲ့သို့ တစိမ့်စိမ့်ထိုင်ကြည့်နေသောNi-Ki။ ခေါက်ဆွဲများပွလာသည့်တိုင် သူ့တွင်စားမည့်ဟန်တစက်မှမရှိသေး။
မျက်နှာချင်းဆိုင်တွင် နေ့လည်စာစားနေပါသောSunghoonလည်း Ni-Kiအားကြည့်ကာစားမဝင်တော့။ ပုံမှန်ကတည်းက စကားနည်းသောသူတို့နှစ်ယောက်သည် ဒီနေ့တော့ယခင်ကထက် ပို၍တိတ်ဆိတ်နေလေသည်။
ကြာလာတော့Sunghoonသည်းမခံနိုင်တော့။
"Ni-Ki"
စကားပြောချင်စရာတစက်မှမရှိသောလေထုကြီးအား သူကပဲစတင်ဖြိုခွဲလိုက်ပါသည်။ တခါခေါ်သည်တောင်မရ၍ နှစ်ခါထပ်ခေါ်ရသေးသည်။
ထိုအခါမှ Ni-Kiတယောက် အတွေးကမ္ဘာထဲမှပြန်ရောက်လာဟန် ပြူးပျာ၍မော့ကြည့်လာလေသည်။
"ဟ...ဟင်...ဘာလဲSunghoon"
"မင်းခေါက်ဆွဲမစားရင်လည်း ပြန်သိမ်းခိုင်းလိုက်တော့။ ကြည့်နေရတဲ့ငါကစားမဝင်တော့ဘူး"
ထိုအခါမှ Ni-Kiလည်းအောက်သို့ငုံ့ကြည့်ပြီး ပုံပျက်ပန်းပျက်သူ့ခေါက်ဆွဲအား သတိထားမိသွားသည်။
"အာ...sorryပဲ...ငါအတွေးလွန်သွားလို့။ ခဏ"
Ni-Kiခေါက်ဆွဲပန်းကန်အားယူ၍ထသွားကာ မကြာလိုက်colaတဗူးကိုင်၍ ပြန်ရောက်လာပါသည်။
"မင်းဘာမှမစားတော့ဘူးလား"
"အင်း...စားချင်စိတ်မရှိဘူး"
ဘာဖြစ်လို့လဲဟုမေးရအောင်ကလည်း ဖြစ်နေသည့်အကြောင်းရင်းအား Sunghoonသိပြီးသား။ ထို့ကြောင့် ကွေ့ဝိုက်မနေတော့ပါပဲ တည့်ပဲရှင်းရန်ဆုံးဖြတ်လိုက်တော့သည်။
"အခုမင်းဘာဆက်လုပ်မယ်စဉ်းစားလဲ"
Sunghoonအမေးအဆုံး၌ SunghoonအားNi-Kiတချက်မော့ကြည့်လာသော်ငြား ဘာကိုလဲဟုပြန်တော့မမေးခဲ့။ Sunghoonဆိုလိုချင်သည်ကိုလည်း Ni-Kiနားလည်နေပြီးဖြစ်သည်။
ထို့ကြောင့် သက်ပြင်းတချက်သာအသာချလာလေသည်။
"ငါအများကြီးစဉ်းစားခဲ့တယ်။ တနေ့လုံးတညလုံးရက်ပေါင်းများစွာ စဉ်းစားခဲ့ပြီး ငါနောက်ဆုံးတော့အဖြေတခုကိုရခဲ့တယ်Sunghoon"
YOU ARE READING
Till we meet again
Romance[Unicode]ဆုံစည်းခဲ့တာကံကြမ္မာကြောင့်ဆိုရင် ခွဲခွာခဲ့ရတာကရော်ကံကြမ္မာကြောင့်ပဲလား?? ဆုံစည်းစေလိုက်၊ ခွဲခွာစေလိုက်နဲ့. အဲ့ကံကြမ္မာဆိုတဲ့အရာကဘာများအလိုရှိနေတာလဲ!! [Zawgyi]ဆံုစည္းခဲ့တာကံၾကမၼာေၾကာင့္ဆိုရင္ ခြဲခြာခဲ့ရတာကေရာ္ကံၾကမၼာေၾကာင့္ပဲလား?? ဆံုစည္းေစ...
