[Unicode]
ပါလာသောဂစ်တာကြိုးလေးအားညှိနေရင်း အကြည့်တို့ဝေ့လိုက်တော့ ကုတင်ပေါ်ထိုင်ကာ သူ့အားပြုံးလျက်ကြည့်နေသောHeeseungအကြည့်တို့နှင့်တိုးသည်။
"ဘာလဲ"
"မဟုတ်ပါဘူး...ဒီတိုင်းမင်းပုံစံကမိုက်နေလို့"
ဟန်ဆောင်မှုကင်းစွာ အပွင့်လင်းဆုံးဖြေလာသောအဖြေတို့အားကြားလိုက်ရတော့ တော်ရုံမရှက်တတ်သည့်သူတောင်ရှက်သွားရသည်။
"မင်းကိုကျွေးစရာငါ့မှာဘာမှမပါဘူးနော်။ စားချင်ရင်မင်းမှာရှိတဲ့ဟာပဲထုတ်စား"
Ni-Kiအရီတဝက်နှင့်ပြန်စလိုက်တော့လည်း သဘောကျစွာပြုံးနေပြန်သောHeeseung။
အခုနောက်ပိုင်းထိုအတိုင်းပင်။ စကားပြောနည်းလာသောHeeseungသည် Ni-Kiနောက်ကိုသာတကောက်ကောက် ပြုံးလျက်လိုက်ကြည့်နေတတ်သည်။ Ni-Kiရန်တွေ့ခဲ့လျှင်တောင် ပြုံးလျက်ပဲစိုက်ကြည့်နေပြန်သည်။ ကြာလာတော့Ni-Kiသည်ပဲရှက်မိသည်အထိ။
"ဒီနေ့ဘာသီချင်းနားထောင်ချင်လဲ"
"မင်းဆိုချင်တဲ့သီချင်း"
နေ့စဉ်မပြောင်းလဲသောမေးခွန်းအား နေ့စဉ်မပြောင်းလဲသောအဖြေလေးနှင့်ပဲ ပြန်တုန့်ပြန်လာပြန်သည်။ Heeseungအားသီချင်းဆိုပြသည်မှာ Ni-Ki၏မဖြစ်မနေလုပ်ဆောင်ရသည့် နေ့စဉ်လုပ်ငန်းတခု။ သူသီချင်းဆိုတိုင်းလည်း Heeseungသည်မျက်လုံးလေးမှိတ်၍ လိုက်ပါခံစားနေတတ်သည်။ ထိုအခိုက်အတန့်လေးကို Ni-Kiအမှန်တကယ်ပင် တန်ဖိုးထားမြတ်နိုးရပါသည်။
ဒီနေ့တွင်လည်း သူသီချင်းဆိုပြီးနောက် Heeseungအားကြည့်လိုက်တော့ Heeseungသည်ကုတင်ပေါ်တွင်နှစ်ခြိုက်စွာအိပ်ပျော်နေလေပြီ။
Ni-Kiသက်ပြင်းတချက်သာချလိုက်မိသည်။ Ni-Kiအားလိုက်ကြည့်လျှင်ကြည့်၊ မကြည့်လျှင်လည်း မကြာခဏပင်အိပ်ပျော်သွားတတ်သောHeeseungသည် အလွန်အမင်းပင်ပန်းနေပုံပင်။ မသိမသာဆိုသော်ငြား သတိထားမိလောက်သောရောဂါလက္ခဏာများက တဖြည်းဖြည်းဖြစ်ပေါ်နေလေပြီ။
အောက်ပိုင်းခြုံထားသောစောင်လေးအား ရင်ဘက်ထိရောက်အောင်ဆွဲခြုံပေးလိုက်ပြီးနောက် Ni-Kiအခန်းအပြင်သို့အသာထွက်ခဲ့လိုက်သည်။ အခန်းအပြင်ရောက်ရောက်ချင်းတန်းတိုးမိသူက အသိဆရာဝန်မမ။
YOU ARE READING
Till we meet again
Romance[Unicode]ဆုံစည်းခဲ့တာကံကြမ္မာကြောင့်ဆိုရင် ခွဲခွာခဲ့ရတာကရော်ကံကြမ္မာကြောင့်ပဲလား?? ဆုံစည်းစေလိုက်၊ ခွဲခွာစေလိုက်နဲ့. အဲ့ကံကြမ္မာဆိုတဲ့အရာကဘာများအလိုရှိနေတာလဲ!! [Zawgyi]ဆံုစည္းခဲ့တာကံၾကမၼာေၾကာင့္ဆိုရင္ ခြဲခြာခဲ့ရတာကေရာ္ကံၾကမၼာေၾကာင့္ပဲလား?? ဆံုစည္းေစ...
