[Unicode]
ချမ်းအေးလွန်းသောညလေး။
အနွေးဓာတ်ပိုမိုရရှိစေရန် တိုးကပ်နေသောလူသားနှစ်ယောက်။
အခန်းမီးလေးကမှိန်ပြပြသာ။အပြင်တွင်တဖွဲဖွဲကျနေသောနှင်းပွင့်လေးများက တထောင့်တနေရာမှအားဖြည့်ပေးနေလေတော့ ပြီးပြည့်စုံသောပန်းချီကားချပ်လေးသဖွယ်ပင်။
မည်သို့ပင်ကြည့်ကြည့် သာယာအေးချမ်းလှပေသည်။
"ဟုတ်သား...ငါမင်းအတွက်တခုယူလာတာရှိတယ်"
Ni-Kiချက်ချင်းပင်ထလိုက်ကာ အခန်းထောင့်၌ချထားသောသူ့အိတ်ဆီအပြေးသွား၍ တစုံတခုအားနှိုက်ယူလိုက်သည်။ ထို့နောက်...
"ဒန်...တန့်...တန့်...ဒီမှာ ဒါလေးကိုမင်းမှတ်မိသေးလား"
အပြောနှင့်အတူHeeseungမျက်နှာရှေ့ရောက်လာသည်က သူတို့၏တကြိမ်တည်းသောအပြင်ထွက်လည်စဉ်တွင် Heeseungတယောက်Ni-Kiအားကောက်ပေးခဲ့သောဘဲရုပ်လေးပင်။
Heeseungပြန်မဖြေ။ သို့သော် သူ့မျက်စိရှေ့ရှိဘဲရုပ်လေးအားကြည့်၍ တဖြည်းဖြည်းပြုံးယောင်သန်းလာပါတော့သည်။
"မင်းမှတ်မိတယ်မှတ်လား"
မသိမသာခေါင်းငြိမ့်ပြလာသောHeeseung။ Ni-Kiကျေနပ်စွာပြုံးလိုက်ပြီး ဘဲရုပ်လေးအားHeeseungလက်ထဲထည့်ပေးလိုက်၍ ဘေးမှပြန်ဝင်ထိုင်လိုက်ပါသည်။
"အေးတယ်...စောင်ခြုံထားရအောင်"
ဘေးမှစောင်အပါးလေးအားကောက်ယူကာ Heeseungအားခြုံပေးလိုက်တော့ Ni-KiအားHeeseungအကြည့်မလွှဲပါပဲစိုက်ကြည့်လာသည်။
"ဘာဖြစ်လို့လဲHeeseung"
"စောင်..."
"စောင်...ငါ့ကိုပါခြုံစေချင်တာလား"
အသာယာခေါင်းငြိမ့်ပြလာပြန်သောHeeseung။ Ni-Kiကျေနပ်စွာထပ်မံပြုံးလိုက်မိပြန်သည်။
"ကျေးဇူး"
Ni-Kiတယောက်Heeseungအနားပိုတိုးကာ Heeseungကိုယ်ပေါ်မှစောင်လေးအားအသာယာဆွဲယူ၍ သူပါစောင်ထဲတိုးဝင်လိုက်ပါသည်။ အပြာနုနုစောင်လေးသည် သူတို့နှစ်ယောက်လုံးအားလွှမ်းခြုံလျက်။
ထိုစဉ် Ni-Kiပခုံးပေါ်သို့Heeseungခေါင်းလေးမှီလာပါသည်။
"အိပ်ချင်နေပြီလား"
YOU ARE READING
Till we meet again
Romance[Unicode]ဆုံစည်းခဲ့တာကံကြမ္မာကြောင့်ဆိုရင် ခွဲခွာခဲ့ရတာကရော်ကံကြမ္မာကြောင့်ပဲလား?? ဆုံစည်းစေလိုက်၊ ခွဲခွာစေလိုက်နဲ့. အဲ့ကံကြမ္မာဆိုတဲ့အရာကဘာများအလိုရှိနေတာလဲ!! [Zawgyi]ဆံုစည္းခဲ့တာကံၾကမၼာေၾကာင့္ဆိုရင္ ခြဲခြာခဲ့ရတာကေရာ္ကံၾကမၼာေၾကာင့္ပဲလား?? ဆံုစည္းေစ...
