Yeni Bir Başlangıç

12. Bölüm

(UYARI! BU BÖLÜM ŞİDDET VE RAHATSIZ EDİCİ DAVRANIŞLAR İÇERİR)

Gözlerimi açmaya başladığımda başıma sert bir ağrı girdi. Etrafıma bakmaya çalıştım ama gözlerim bağlandığı için hiç bir şeyde göremiyordum. Hareket etmeye çalışsamda bağlanmış olduğum için hareket edemiyordum. Kurtulmak için debelenirken adım sesleri duydum, bulunduğum odaya birileri girdi. Adım seslerinin fazlalığını düşünürsek üç kişi falandılar. Büyük ihtimale yetişkinler. Adım seslerinin bana yaklaştığını duydum. Yanıma geldi ve saçlarımı tutup geriye çekti.

- Ahh! ...

Özgünlüğümü kullanmaya çalıştım ama işe yaramıyordu.

- Boşuna uğraşma, özgünlüğü kullanmanı engelleyen kelepçelerden taktık. Tabi onlarda senin belinde olduğu için ararken hiç zorlanmadık.

Bunu söylerken diğerleri gülüyordu. Yanımda ki adam suratını yüzüme yaklaştırdı .

- Seni arkadaşınla birlikte masumları öldürürken gördük...

Adam birden kafamı daha da geriye çekti ve boğazıma soğuk bir demir bastırdı. Büyük ihtimal bu bir bıçaktı ve boğazıma yavaş yavaş bastırmasıyla ince bir ekolde kan akmaya başladı.

- Inh!...

- ONALAR BENİM KIZ KARDEŞİM VE YEĞENİMDİ!

Kulağım dibinde öfkeyle bağrıyordu. Bıçağı hızla çekti ve beni öldürmeyecek ama canımı acıtmaya yetecek boyutta bir kesik açtı. Ben daha acımdan ses çıkarmaya fırsat bulamadan beni sertçe yere attı.

- A-Ah! *öhö öhö öhö*

Beni bir hışımla yaklaştı ve yakamdan tutup kaldırdı.

- Bana ve diğerlerine yaşattığın acıları ödemek zorundasın.

Kendimi zorlayarak konuştum.

- B-ben üzgünüm... *öhö öhö* B-böyle olmasını ben istemedim..

Kısa bir sessizlik oldu. Ardından beni sertçe bir sandalyeye oturttular. Ben ne olduğunu anlamaya çalışırken aralarından bir tanesi karnıma sert bir yumruk attı ve bende sandalyeden yere düştüm, benim yerde olmamdan yararlanıp tekme atmaya başladılar.

- SENİN SAHTE ÖZÜRLERİN ÖLMÜŞLERİ GERİ GETİRMİYOR!

Biri elindeki bıçağı tam omzuma sapladı ve orada döndürerek çıkardı.

- AAAH!

- Senin acı çığlıkların şu noktada bizi teselli edicek tek şey!

Omzumda açtıkları yaranın içine bir tanesini parmağını sokup bastırdı.

- AAAAH! K-KESİN Ş-ŞUNU!

Adam kahkaha atarak bana cevap verdi.

- Ayaklarımıza kapanıp yalvarırsan belki durarız!

- H-hayır...

Canım evet acıyordu ama ezdiremeyeceğim bir onurum var ne kadar çok canım acısada tek yapabildikleri küçük bir çocuğa eziyet etmek olan şerefsizlere asla ama asla yalvarmam. Bu aşağı yukarı bir saat daha devam etti. Ağlıyordum, bağırıyordum, canım yaptıkları her şeyde daha çok acıyordu ve onlar ise benim canım daha çok acıdıkça daha da çok eğleniyorlardı.

(2 hafta sonra)

Ne kadar zamandır bu cehennemin içinde olduğumu bilmiyorum. Gözlerim hala bağlı ve bu üçlü sık araklarla gelip bana işkence ediyorlar. Vücudumun her yerinde çeşitli yaralar ve morarıklar var. Bana nadiren su veriyorlar ama yemek daha bir kere falan verdiler. Özgünlük engelleyici kelepçe yüzündendi iyileşmem çok yavaş ve aldığım her darbede zaten açık olan yaralar daha da çok kanıyor. İçimdeki nefere ise vakit geçtikçe büyüyor.