-Merak etme ufaklık sana zarar vermeyeceğim.
Babam olduğunu söyleyen adam beni sakinleştirmek için başımı okşamaya başlamıştı ve ne yalan söyleyeyim bu beni gerçekten de rahatlatmıştı. Sanırım rahatladığımı fark edince konuşmaya başladı:
-Şimdi biraz daha iyisin değil mi o zaman konuşmamıza başlayalım mı?
Evet anlamında başımı salladım ve o da beni yanına oturttu.
-Bak İzuku senin için anlaması zor gelebilir ama ben senin babanım ve hükümet de dahil olmak üzere beni kahramanlar sevmez. Ben de sen doğduğun zaman annenle seni bu karmaşadan uzak tutmak için sizi bıraktım. Eğer işler annen ile istediğimiz gibi gitseydi gelmeyecektim...
Kafam karışmıştı, babam yaşıyor muydu?! Annem onun bir savaş gazisi olduğunu ve öldüğünü söylemişti meğerse her şey yalanmış! Ayrıca şu bahsettikleri plan ne? Ne oldu? Benim özgünlüksüz olmamla bir ilgisini vardı? Kafam da tonla cevaplanamayan soruyla boğuştuğumuz fark etti heralde ve konuşmaya devam etti:
-İzuku ben kötü bir insanım ve kötülükler yapmaya devam edeceğim. Benim özgünlüğüm aynı zamanda bana verilen takma ad ile aynı yani AFO bunun açılımı "All For One" ve nasıl oldu bilmiyorum ama benim sahip olduğum bütün güç belki tamamen aynısı belki de daha fazlası sana geçmiş. Geri dönmemin sebebi de bu çünkü biz senin annen ile aynı özgünlüğe sahip olacağını düşünmüştük.
-Bekle bir saniye benim özgünlüğüm mü var?! Ama doktor demişti ki...
-Doktor benim adamım İzuku senin özgünlüğünü öğrenince bana haber verdi ve bende geldim.
-O zaman bu ilaçlar...
-Onlar senin özgünlüğünü kullanmanı ve saçlarını ve gözlerinin şuanki gibi değişmesini engelleyecek.
-Ama madem bir özgünlüğüm var neden kullanamıyorum.
-İzuku sen büyünce ne olmak istiyorsun?
-All Might gibi bir kahraman olacağım!
-İzuku kahraman olmak istediğin sürece özgünlüğünü kullanamazsın bunu kendin yapmalısın ama eğer bir gün vaz geçer ve benim gibi biri olmak istersen bana her zaman söyleyebilirsin ama anneni ve bu tarz kahraman olmak isteklerini geride bırakmalısın.
-Ama annem neden? Neden onu da geride bırakmalıyım?
-Annenin bizim yüzümüzden zarar görmesini istemeyiz değil mi?
Başımı okşadı artık bana daha çok baba gibi gözükmeye başladı ama söylediği şeyler beni bir az üzmüştü nede olsa ben kahraman olmak istiyordum ama sanırım bunu kendi gücüme başarmalıydım
-Pekala ben kendi başıma bir kahraman olacağım!
-Tamam İzuku ama unutma her zaman gelip. Fikrini değiştirebilirsin.
-Tamamdır!
Bu konuşmadan sonra babam gitti ve çok uzun bir süre daha onu görmeyecektim ama nedense babam giderken bana bir az üzgün gözükmüştü.
.
.
.
.
.
.
.
Okuduğunuz için teşekkürler...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Yeni Bir Başlangıç
Fiksi PenggemarBen sadece kahraman olmak isteyen küçük bir çocuktum... Ama ne demişler fikirler değişebilir benim durumum da örnek aldığın kişi seni küçümsediğinde olur... O zaman neden bir kötü adam olmayayım ki? Hem de 1 numaralı villianın oğluyken!
