"ស្អែកទៅខេត្តជាមួយយើង ខោអាវអោយអ្នកបម្រើរៀបរួចអស់ហើយ ខ្វះអីមើលខ្លួនឯងទៀតទៅ"អ្នកដែលអង្គុយនៅលើកៅអីស្រដីដោយមិនងាកមុខមើលមកកាន់ក្មេងដែលអង្គុយនៅសាឡុង មិនចាប់ខ្វល់អំពីទឹកមុខដែលផ្តើមឆ្ងល់ជាមួយនាយឡើយ ។
"ទៅណា?"ថេយ៍ស្របក់ឆ្ងល់សុខៗក៏បបួលគេទៅជាមួយកាលរាល់ដងក៏ដូចមិនដែលធ្វើបែបនេះ ។
"នាំទៅហើយសួរច្រើនម្លេះ"
"អៅក៏មនុស្សឆ្ងល់ លោកមិនដែលនាំខ្ញុំទៅណាផង សុខៗក៏បបួលទៅតាមខេត្តវាចម្លែក"ដំបូងក៏រាងច្រលោតសម្តីធ្ងន់ដាក់គ្នាបន្តិច តែមនុស្សដូចជាថេយ៍គេរលាក់រឡក់ណាស់ ប្រអប់ជើងត្របាញ់គ្នាត្រុយឡើងប៉ិកអង្គុយលើភ្លៅជុងហ្គុកភ្លាមអោយរលាកយកចិត្តនាយ ។
"យើងទៅជនបទ ដើម្បីរកមើលដីខ្លះទុកគ្រាន់ដាំដំណាំធ្វើឧហ្សាហកម្មនិងគេ បើនៅតែមួយកន្លែងបែបនេះរកស៊ីយ៉ាងមិចនិងទាន់គេ"
"លោកពូកែរគិតគូរណាស់ លោកគូសវាសផ្លូវច្រើនបែបនេះ ទុកអោយអនាគតកូនមែនទេ?"
"កូន គួយស្អី!ឯងមានកូនអោយយើងបានដែរ?"
"អៅ!!!ក៏មាននិងហៃ ទោះពេលនេះអត់ទាន់មាន តែថ្ងៃទៅមុខអាចជាមាន"ថេយ៍លើកដៃឆ្កាងធ្វើដូចជាមែនទែនយ៉ាងចឹង ដ្បិតជុងហ្គុកមិនញញឹមតបជាមួយនិងសកម្មភាពរបស់ខ្លួនក៏គេនៅតែរលាកកៀកកើយនាយដូចដើម ។
"ចុះចេញបានហើយ យើងធ្វើការ"
"លោកធ្វើទៅនរណាហាម"
"ឯងអង្គុយរបៀបនេះនរណាធ្វើកើត?"
"តែខ្ញុំឃើញក្នុងរឿងតួប្រុសអោយតួស្រីអង្គុយពីលើហើយនៅធ្វើការអ៊ីចឹង បានសោះ"ថេយ៍រាងពេបមាត់ធ្វើមុខមិនខ្វល់ប្រឹងអោប.កជុងហ្គុកជាប់មិនលែងព្រោះខ្លាចថានាយនិងរុញខ្លួនទម្លាក់ចុះ ។
"ឯងគិតថាខ្កួនឯងស្រាលមែនទេ?"
"អត់ទាន់និយាយអីម៉ាមាត់"
"អាស៎!!!"
"ពាក្យនិងស្រែករាល់យប់ហៃ ពេលថ្ងៃនៅស្រែកទៀត អត់មាយាទមែន"
"ឥឡូវ ចុះឬមិនចុះ?"
"អត់-ចង់"លឺសម្តីដែលខ្ជាក់ចេញពីមាត់ហើយញ៉ាំងអោយជុងហ្គុក នាយបិទភ្នែកគ្រឺតជើងធ្មេញតែម្តង ចិត្តគុំលើកជាដឺក្រេ ទាល់ត្រង់ថានេះជាក្រុមហ៊ុនមិនអ៊ីចឹងទេ នាយនិងដាក់ថេយ៉ុងទាល់តែបាក់ស្បាតរាបដូចកន្ទេលតែម្តង ។
YOU ARE READING
Gone (Omegavers)
Actionការដែលយើងរត់គេចពីបញ្ហារវាមិនមែនជារឿងល្អនៅក្នុងជីវិតនោះទេ ប្រសិនបើយើងហ៊ានប្រឈមមុខនឹងវាមិនថារស់ឬស្លាប់ក៏ជីវិតរបស់យើងនិងមានន័យ ទេវតាជាអ្នកបង្កើតយើងមកតែជីវិតរបស់យើងគឺជាអ្នកកំណត់ជោគវាសនារបស់ខ្លួនឯង-ថេយ៉ុង
