សំឡេងថ្ងូរលាយជាមួយសំឡេងប៉ះទង្គិចសាច់គ្នាបន្លឺឡើងទ្រហឹងខ្ទរផ្ទៃបន្ទប់ទាំងមូល ខណះដែលកាយតូចកំពុងតែងើបអុកចុះអុកឡើងងើយមុខថ្ងូរយ៉ាងក្រលួចខាំមាត់ស្លឺភ្នែកទៅខាងលើអស់ព្រោះតែស្រួលពេក ហារប្រាប់មិនត្រូវ ។
"អ្អាសៗ...អ្អឹស..."ថេយ៉ុងស្រែកថ្ងូរក្រលួចច្រត់ដៃលើចង្កេះម៉ាំងើបចង្កេះអុកមិនសម្ចៃកម្លាំង រុន្ធតូចហូរទឹកកាម កក្លាក់ដំបងសាច់ដែលវែងក៏ដោតចូលទៅក្នុងរុន្ធតូចនោះលិចៗកប់គល់ ជុងហ្គុកក៏ថ្ងូររហឹមនៅដើម.កឆ្លៀតចាប់ចង្កេះតូចជួយអុកពីក្រោម ព្រោះតែគេធ្វើមិនទាន់ចិត្តរបស់នាយឡើយ ។
"ផាច់~~~អោយលឿនបន្តិចទៅសឿកៗបែបនេះមិចក៏ឆាប់ចេញទឹក"ខ្នាញ់ចិត្តពេកគ្រឺតដែលថេយ៍ងើបអុកសឿកៗម្តងយឺតម្តងលឿនអាពេលស្រួលគេបែរជាមកអុកយឺតៗឯនាយនេះដូចត្រូវគេទាញទម្លាក់ពីលើឋានសួគ៌គ្មានអាល័យដាច់ងារម្មណ៍ព្រោះថេយ៍ អួតសុទ្ធតែចង់នៅលើដល់អោយនៅលើគឺចឹង សឿកៗដូចអណ្តើកវា ។
"អ្អាស...អាសៗ...លឿនបំផុតហើយ"ថេយ៍ក៏នៅតែងើបអុកៗខ្លាំងៗកប់ៗគល់ទោះអួសក៏មិនមាត់ត្អួញព្រោះខ្លាចនាយខឹងតែនាយក៏នៅតែខឹង ខឹងព្រោះតែគេធ្វើមិនទាន់ចិត្តរបស់នាយនេះហើយ ។
"ចង្រៃយ៍!!!អ្អាសសសស"ដោយហេតុតែថេយ៍ធ្វើមិនទាន់ចិត្តជុងហ្គុកក៏ចាប់បង្វែរគេអោយគេងផ្កាប់វិញម្តងនាយក៏ងើបឡើងទ្រោមពីលើចាប់ដោតដំបងសាច់ចូលទៅក្នុងរុន្ធចូលចង្អែតនោះម្តងទៀតចាប់ធ្វើចលនាបុកទិន្ទ្រានរាងកាយរបស់ថេយ៍មួយទំហឹងៗអុកឡើងដល់ថ្នាក់ដំបងសាច់របស់នាយបាស់ទល់ពើកៗនៅលើក្បាលពោះរបស់គេ ។
"អ្អាសៗ...ជុងតិចៗ"កាយតូចថ្ងូរ រលាក់ខ្លួនថឹកៗខំស្រវាដៃចាប់ដើមដៃនាយជាប់បំណងអោយនាយបន្ធូរដៃខ្លះអោយគេ បើនៅតែលេងអុកម្លឹងៗក្រោកពីគ្រែមិនរួចច្បាស់ណាស់ ។
"ទេ...អ្អឹសស"ជុងហ្គុកក្រវីក្បាលបដិសេធរាងតូច ខណះចលនាបុកសាប់ដកចេញដកចូលលឿនៗញាប់ស្អេករាប់មិនឈ្នះនៅតែបន្តអុកអន្រួនកាយថេយ៍អោយយោលចុះឡើងៗឥតឈប់ប្រណី ឯថេយ៍វិញថ្ងូរឡើងចំហរមាត់ធ្លុងគេទាយមិនដឹងនោះទេថាពេលនេះគេនៅឯណានោះ សំខាន់វាស្រួលអួលណែនលាយឡំចូលគ្នាឡើងហារមាត់ស្តីមិនចេញទៅហើយ ។
YOU ARE READING
Gone (Omegavers)
Acciónការដែលយើងរត់គេចពីបញ្ហារវាមិនមែនជារឿងល្អនៅក្នុងជីវិតនោះទេ ប្រសិនបើយើងហ៊ានប្រឈមមុខនឹងវាមិនថារស់ឬស្លាប់ក៏ជីវិតរបស់យើងនិងមានន័យ ទេវតាជាអ្នកបង្កើតយើងមកតែជីវិតរបស់យើងគឺជាអ្នកកំណត់ជោគវាសនារបស់ខ្លួនឯង-ថេយ៉ុង
