Redamancy - JooKyun ✔️

Chapter: 11

Hoşgeldin! Yorumlarını bekliyoruz, iyi okumalar ❣️

Changkyun hızlıca kollarından çıkıp merdivene yüzmeye bile yeltenmeden havuzun kenarından kendini kaldırarak çıktı ve havlusuna sarınarak eve koştu. Jooheon ise onu yüzünde gülümsemesiyle izlemişti. Ağırdan alıp merdivene yüzdü ve havuzdan çıkıp kurulanırken odasına çıktı. Duşa girdi sonra da.

Changkyun ise duşunu çoktan almış, önceden hazırlanmış kıyafetlerini giyinmişti. Saçlarını da havluyla kuruladıktan sonra Jooheon'ın odasına gidip kapıyı iki kere tıkladı ve cevap beklemeden açtı. Karşısında belinde havlusu sarılı şekilde duran ve başka bir havluyla saçlarını kuruluyor olan Jooheon'ı gördü. Kapının açıldığını fark eden Jooheon da ona doğru dönmüştü.

"Hızlısın..."

"Sen değilsin." dedi Changkyun da şaşkınlıkla.

"Suyu seviyorum."

"Anladım..."

Saçlarını kuruladığı havluyu bir kenara bırakan Jooheon giyinme odasına girip kapısını kapatarak giyindi hızlıca. Sonra da çıkıp yatağa yattı. Changkyun da yatmasını bekliyor olduğu için yattı hemen yanına.

"Utandın mı az önce?" diye sordu Jooheon.

"Yoo..."

"Küçük yalancı. Arkana bile bakmadın koşarken."

"Üşüdüğüm içindi o."

"Isındın mı şimdi?"

"Hmhm~"

Gülümseyip gözlerini kapattı Jooheon. Düz bir şekilde yatmıştı ve yüzü tavana dönüktü. Changkyun da aynı şekilde yatmıştı hep yaptığı gibi sokulmak yerine. Bir süre sonra Jooheon gözlerini açıp başını ona döndürdü.

"Uykum yok hiç. Neden yattık ki?"

Changkyun istifini bozmamıştı. "Gelmesini bekle."

"Sen öyle mi yapıyorsun?"

"Evet."

"Hayal kurmaz mısın hiç?"

"İş için kuruyorum arada."

"Başka?"

"Başka yok."

"Anladım."

Jooheon tekrar yüzünü tavana çevirip kapattı gözlerini. Bir süre sessizlik oldu. Changkyun merakına yenilmişti bu sefer. Gözlerini açıp ona döndü.

"Sen ne kuruyorsun?"

"Huzuru."

"Başka?"

"Hayal ettiğim her şeye kavuştum zaten."

"Doğru."

"Bir tane kaldı ama sanırım. Çıkarsız seven biri olsa fena olmazdı."

"Yok mu hiç?" Changkyun bu soruları sorarken Jooheon'ın kapalı gözlerinden faydalanıp yüzünün her zerresini inceliyordu.

"Var." dedi Jooheon gülümseyerek. Onu seyrettiğinin farkındaydı. "Emin olamasam da... biri var."

Changkyun'un kalbi teklemişti. "Minhyuk mu?" diye sordu korkuyla karışık şaşkınlığıyla.

"Hayır."

"Kim?"

"Söyleyemem."

Sinirlenmişti Changkyun biraz. "Neden?" dedi sorgular bir ses tonuyla.