Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
🎀
Bölüm adı Seni de kardeşinin yanına göndereceğim
🎀
— taehyung —
Ortam gergindi.
Öyle gergindi ki ben dahil kimsenin sesi soluğu çıkmıyordu. Jeffrey hemen yanımda, Johannes ise tam karşımızda oturuyordu. Üzerimden atamadığım şaşkınlıklık nedeniyle hâlâ sessizliğimi korumaya devam ederken benim aksime birbirine dik dik bakan iki bedenin neden konuşmadığını da bilmiyordum.
Bir sorun olmalıydı.
Dakikalar öncesini düşündüm. Johannes'in gelişi, yaşadığımız şaşkınlığı, daha fazla ayakta beklemenin bir anlamı olmadığı için onu içeri davet edişim... Her şey normal gibiydi ama yanlış giden bir şeyler vardı ve yanılmadığımdan da emindim ki zaten bu düşüncemi Jeffrey'in dakikalardır süren sessizliği de tasdikliyordu. Bir sorun vardı. Hatta belki birkaç sorun.
Ona anlam veremiyordum. Kardeşi yıllar sonra bana sarıldığında bize bakarak yumruğunu sıkmasına, dişlerini kıracak kadar sıkıca kenetlemesine anlam veremiyordum. Kıskanıyor olamazdı. Bunun altında başka bir sebep yatıyor olmalıydı fakat nedenini bilmiyordum. Onu bu kadar öfkelendirecek şeyin ne olduğunu delicesine merak ediyordum ama sorsam da söylemeyeceğini biliyordum. Saatler öncesine kadar hiçbir şey yokken şimdi elinin üzerindeki damarların bile kabardığını görebiliyordum.
Tüm bunların nedenini bilmediğim gibi kardeşinin ona sarıldığında neden karşılık vermediğini de bilmiyordum. Şok mu olmuştu o da benim gibi? Bu yüzden mi anın şaşkınlığıyla Johannes'in sarılmasına karşılık vermemişti? Fakat öyle görünmüyordu. Aksine oldukça öfkeli ve sert soluklar alıyordu. Bakışlarında özlem duygusuna dair en ufak bir kırıntı dahi bulunmuyordu ve bu benim aralarında bir sorun olduğunu şüphelenmem için yeterliydi.
Gözlerim hâlâ sessizliğe hükmeden ortamda gezindiğinde derin bir soluk verdim. Birbirine düz bakışlar atan ikiliye nazaran sevgilimin yanında sessizce oturmaya devam ettiğimde gözlerimi Johannes'e çevirdim. Jeffrey'e göre oldukça sakin ve hiçbir duygu barındırmayan gözlerle hyunguna bakarken ara sıra da gözlerini bana değdiriyordu. Bakışlarımız buluştuğunda tebessüm ediyor fakat tekrar yanımdaki bedene baktığında tebessümü anında yok oluyordu.
Bu halleri ise kesinlikle aralarında bir sorun olduğunu kanıtlıyordu.
Boğazımı temizleyerek konuşmak için dudaklarımı araladığımda bakışlarım Johannes'teydi. "Hâlâ şaşkınım." dedim hiçbir yalan bulundurmayan sözlerimde. Bakışları bana döndü karşımdaki bedenin. Gülümsedi hafifçe. "Yıllar geçti en son görüşmemizin üzerinden."
