Yeniden yazılıyor
🥀
Ama bazen yeniden başlamak lazım;
O hayatta yaşama sevinci olmayanlardandı. Tek dayanağı abisi olmuştu, annesi'nin sadece öldüğünü biliyordu. Mezarını bile görmemiş yaralı kızdı.
ASMİN;
Babası'nın onu sevmemesi ile onun hep bir...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Yürüdüğüm kasvetli yol vardı ve o yolda durmadan peşi sıra yağan, canımı yakan bir o kadar da çığlıklarım gök gürültülüsüne karıştıran yağmur.
Acı, sevgisizlik hatta korunmasızlık içinde ki yaranın bir bilinmesizliğe doğru sürükleye bilir mi bir insanı? Kalbinde ki acı artık seni bir acıya mahkum bırakabilri mi?
Özgürlük bir kuş kanadının çırpınışın da, mutluluk ise bir çocuğun gülümsemelerin de kaldı. Ben artık özgürlüğe uçan bir kuşun tam kanat çırpınışın da yere çakılması ile kaldım,
Yaralar sadece bir çizik değil, binlerce kez mahvolmak, binlerce kez mutlu gibi davranmak bunlar hem bir yara hemde bir acı,
Babam; kalbi karanlık dünyasına bir mutluluk istemeyen, gülümsemesi sadece başkalarına olan adam, yara izlerimin sanatkâr'ı beni bu odaya mahkum bırakan bir gardiyan.
Bir kadının hayatını mahvedip onun hayatına dahil olmak; bir kadın özgür olmalı ruhu ve bedeni ile birlikte,
Asmin Karaçay
"Acıyor mu?"dedi Abim konuşmadım, sadece yutkuna bildim ellerim boşlukta gibiydi, elini yüzümde gezdirdi gözümden akan yaşı yavaşça baş parmağı ile sildi."Acımıyor,"dedim kısık bir ses tonu ile boynumdan tutup kendine çekerek saçlarımı okşadı tepkisiz kaldım, bu sefer sarılamadım.
"Acıların sızısı geçer,"
"İzleri kalır,"
"Onlar da bir gün geçer,"
"Geçmiyor,"
Diyerek arkama yaslandım boş duvara bakıyordum üzerim de ki uzun geceleğin üzerinde naftalin kokusu vardı ve sandık kokusu ona eşlik ediyordu.
Abime baktığım da yüzünde pişmanlık vardı, başını yere eğerek yatağımdan kalkmıştı yavaş adimlar ile ara da arkasına bakarak odadan çıkmıştı bu sefer kendimi salmıştım, ağlayarak elimi ağzıma tutarak hıçkırıklarımı gizlemeye çalışıyordum. Oda soğuk olduğu için ince battaniyeti üzerime çekip kafamı içine sokup karanlıkda kalmıştım.
Oda kapısı tekrar açıldı kimin geldiği önemli bile değildi yatağım hafif çöktü bir eli belimde hissettim hafif sıvazladı."Yaralar'ını iyi etmek istiyorum ama elimden birşey gelmiyor,"dedi bir ses,"Şimdi boyun mu?eğicez bu olaya"dedi abi,"Boyun eğicem katlanacam,"demiş hafif battaniyenin altından başımı çıkarmıştım.
