Yeniden yazılıyor
🥀
Ama bazen yeniden başlamak lazım;
O hayatta yaşama sevinci olmayanlardandı. Tek dayanağı abisi olmuştu, annesi'nin sadece öldüğünü biliyordu. Mezarını bile görmemiş yaralı kızdı.
ASMİN;
Babası'nın onu sevmemesi ile onun hep bir...
Yürüdükçe yol kat edersin, yol kat ettikçe gerçeklerle yüzleşirsin.🍁
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Kaderimize boyun eğmek zorunda mıyız?
Dünya bedenimizde ağır yaralar bırakırken bizler savaşmak için çırpınıyoruz, o yolu bitirmek için acılara katlanıyoruz. Bütün herşeye boyun eğiyoruz aslında yaralarımızın birini sarmadan öteki yaramızı açıyoruz.
...
“Hayır olmaz,”dedim,“Özgür bir kuş olup bu diyardan uçmadan, ben ölmek istemiyorum.”
Abim'in gözleri, bu cümleler ile beni bulmuş ve içinde bulunduğu acı bir vaziyetteyken “peki bu diyardan kurtulup uçup gidersen?” diye sordu acı dolu bir sesle “Beni de bu diyarda bırakıp gider misin?”
Ben kaşlarımı hafif havaya kaldırdım,acı dolu bir soluk verdim.“O zaman uçmayacağım seninle beraber bu diyarda yan yana ikimizde duracağız belki bir gün sende uçarsan o zaman gideriz.”
“Ben burda kalacağım meleğim,Git,”dedi Özgür Ayaz abim sakin bir sesle.“Artık yaşamını benimle tamamlamak zorunda değilsin sen özgür kuş olup uçup gideceksin.”
“Olmaz ama ağbey,” ben'im sesinde ciddi bir karar vardı. Kararlılığım zafer kazanmış gibi itibar doluydu.
Uzun bir sessizlik oldu, aramızda sadece göz göze bakışmalar vardı. Abim, Bana bakıp acı dolu bir gülümsedi; ikimiz de acı dolu bakıyorduk ikimizde de koca bir korku vardı, gözlerimiz korku dolu etrafta geziniyordu.
...
Ellerim kokru ile titriyor titredikçe elimde duran kahve fincanı da sarsılıyordu. Babam'ın önüne koymuştum alt tabağı titreme nedeni ile kahve olmuştu. Kaşları'nı yine çatmıştı elinde ki fincanı yere doğru fırlatmıştı, fincan tuzla buz olmuştu.
“Beceriksiz bir kahve getirmeyi bilmiyorsun, aptal,” dedi Babam
Fincan’ın kırılan parçalarını topluyordum. Elim'in üzerinde bir ayak hissettim o sert bastıkça elim’in altında ki cam kırıkları avucumu kesiyordu. Cam kırıkları o kadar keskindi ki, avucumun içi kanlara bürünmüştü. Vakit Akşama yakındı.
Bir keresinde saçlarımı çok kısa kesmişti Babam. Saçlarımı hiç sevmediğini her zaman söylerdi bazen. Diğer çocuklar gibi renkli tokalar takmak istesemde o uzun saçlarım yoktu. Babam bir daha kesmesin diye saçlarımı tülbent ile kaptırdım. Abim bir gün para biriktirip sadece bir toka almıştı diğerine ise para yetmediğini söylerdi, o zamanlar kızının saçlarını ören bir anne görmüştüm o kızın saçlarında da renkli tokalar vardı.
