Yürek Davası(Asmin)

09.09 UMUDUNU YİTİRME

Keyifli okumalar:)

ASMİN(Sarı papatya)

İnsan hiç kazanmakdan korkar mı?

Konakta bir derdin olunca gidecek kimsen yoktur, oturur kendi kendine susmak zorunda kalırsın, bazen insanlar birşeylere derdini dökmek ister.

“Annem çiçeklere derdini döker,”demişti bir keresinde abim çoğu kez çiçeklerle konsutugunu duyup onu dinlerkende elini ağzına kapatıp ağlarmış, belki de kader böyleydi ya annemin kaderini yasayıcaktım, yada annem gibi hayat sürmemek adına savaşıcaktım.

Umudumu yitirmiş değildim, umudumda kalmamıştı ama,

Her insan aynı değildir, bazıları vardır hayat dolu bazıları vardır içine kapanık,

Göz kırpmışımıza ömür diyorlar bu koca dünyada.

Hiç kaybettiğiniz birinin fotoğrafına saatlerce bakıp ağladınız mı? Ben olmayan fotoğraflar için ağladım, yakılan fotoğraflar için.
Pekela biri için bir sevgi verirsin kalbini verirsin o gider, ikincisi gelir ona da aynı, üçüncüsü gelir ona da aynı ne garip değil mi aslında herkese aynı sevgiyi aynı kalbi veriyoruz ama sadece tek bir kişiye ait oluyor onlar çünkü senin bir tane kalbin var herkese vercek kadar değil.

Bazen insanlar, insanları yargılamak yerine anlamayı deneseler nasıl olurdu.
Ama insanoğlu yargılamayı sever, tek bir yanlışını anında koca bir hataya dönüştürür.

Birine çok pahalı hediyeler verin her zaman ama bir sevgiyi her gün gösterin pahalı hediyelerden daha pahalı bir hediye olduğunu anlayacasınız.
Sesimizi içimizde ki çığlıkları duyan bir insan bu dünyada ki ömür gecirilecek tek insandır.

Benim en büyük çığlığım, derince sessizliğimdi.

Ben çok konuşmam çünkü konuşmak benim bu hayatta ki en büyük hatam olur.
Hiç bilmeden bile bile insan hayatında ki en büyük dersi alır ve en anlamlı sözleri kurabilir.

İçimizde ki karanlık ışığa dönecektir ama yeter ki umudumuzu yitirmeyelim.
Tünelin sonunda ışık yok mu?

Galiba nedense her güzel şeyin ömrü kısa olur. Demekki annemin de ömrü pek uzun sürmedi bu yüzden.
Gelmeyecek bir gideni beklediniz mi hiç?

Hayat hiç bir kimseye ikinci bir şans vermez. Ben babama bin kere şans verdim, hiç birini bir kere kullanmadı iyiki de kullanmamış diyorum kendi içimde çünkü o hiç bir zaman değeri hak etmedi.

Sevgi neydi?

Sevgi bana göre; Olduğu gibi kabul etmekti, onun herseyini anlamayı, bunları karşılamak için sorumluluk duymakdı. Sevgi değerlilik duygusudur.

Benim gözlerim ormanın derinlikleriydi.
Ve ben o gözlerde kaybolmayı istedim.

Peki sen kendi anlata bilecek kadar tanıyor musun seni?

Ben babamın her yaptığında affedici oldum, duygularımı kendime bastırdım ama kırılan ben oldum.

Kötü bir resim çizerim diye hiç bir zaman resim yapmadım. Susmak benim için en büyük savaştı, ve ben tekim, tek başımayım savaşıyorum. İçinde tepe taklak olduğum savaşlarda oldu ama hep sessiz kaldım.

Sonun da o savaşı kazanıp tünelin içinde ki ışığa ulaşacaksın, her kez sana nasıl yaptığını soracaklar ama nelerle savaştığını bilmeyecekler.